Ιανουαρίου 2017
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η μπύρα είναι ένα από τα αρχαιότερα και δημοφιλέστερα ποτά στον πλανήτη Γη. Μπορεί όμως να «ψηθεί» στο φεγγάρι; Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό, σύντομα όμως μπορεί να το μάθουμε χάρη στην πρωτοβουλία μιας ομάδας φοιτητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο. Το εγχείρημα δεν αποσκοπεί μόνο, όπως ίσως θα σπεύσουν να εικάσουν πολλοί, στο να προσφέρει μια γευστική απόλαυση σε μελλοντικούς αστροναύτες ή και γήινους εποίκους που θα βρεθούν στη Σελήνη (η Ρωσία σχεδιάζει μια επανδρωμένη αποστολή στον δορυφόρο μας το 2031 ενώ η NASA έχει ανακοινώσει ότι το 2022 θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια αποικία εκεί με συνολικό κόστος μόλις 10 δισ. δολαρίων ή 932 εκατομμυρίων ευρώ). Η μελέτη της ζύμωσης της μπύρας και η κατανόηση της συμπεριφοράς της μαγιάς σε σεληνιακές συνθήκες είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη φαρμάκων και τη βελτίωση τροφίμων που περιέχουν ζυμομύκητες, από το ψωμί ως τη μαγιονέζα.

Φιναλίστ στο Lab2Moon
Η Team Original Gravity, όπως λέγεται η ομάδα των φοιτητών από τη Σχολή Μηχανικών Τζέικομπς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, με τη «σεληνιακή ζυθοποιία» της είναι μια από τις φιναλίστ του Lab2Moon - ενός διαγωνισμού που προκήρυξε η ινδική TeamIndus ζητώντας από ομάδες νέων από όλον τον κόσμο να υποβάλουν σχέδια για τη διεξαγωγή πειραμάτων στη Σελήνη με το ρομποτικό όχημα που σκοπεύει να προσεδαφίσει στον δορυφόρο μας.

«Η ιδέα ξεκίνησε σαν αστείο, σε όλους μας αρέσει η μπύρα, μερικοί μάλιστα έχουμε στο σπίτι μας κιτ για τη ζύμωση μπύρας» λέει ο Νίκι Ασάρι, φοιτητής εμβιομηχανικής και υπεύθυνος για τις δημόσιες σχέσεις της ομάδας. «Όταν ακούσαμε ότι υπήρχε η ευκαιρία να σχεδιάσουμε ένα πείραμα που θα ανέβαινε στο σεληνιακό ρόβερ της Ινδίας σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να συνδυάσουμε το χόμπι μας με τον διαγωνισμό εστιάζοντας στη βιωσιμότητα των ζυμομυκήτων στη Σελήνη». Προκειμένου να ελέγξουν αυτήν τη βιωσιμότητα, οι φοιτητές σχεδίασαν ένα μοναδικό σύστημα για τη ζύμωση της μπύρας το οποίο έχει μέγεθος όσο ένα κουτάκι αναψυκτικού. Αν η πρότασή τους νικήσει στον διαγωνισμό, δεν θα είναι μόνο οι πρώτοι οι οποίοι θα παραγάγουν μπύρα στο φεγγάρι αλλά, όπως πιστεύουν, θα είναι επίσης οι πρώτοι που κατορθώνουν να «ζυμώσουν» μπύρα σε ένα τόσο μικρό δοχείο.

Στο Διάστημα η ζυθο-ποιία γίνεται αλλιώς
Επειδή ακριβώς οι συνθήκες στη Σελήνη είναι τόσο διαφορετικές από ό,τι στη Γη, οι φοιτητές έχουν αλλάξει ορισμένα βασικά σημεία της διαδικασίας παραγωγής μπύρας. Κατ' αρχάς η παρασκευή του γλεύκους, δηλαδή του «μούστου» της μπύρας, και όλη η προετοιμασία που απαιτείται ως την προσθήκη της μαγιάς θα γίνει στη Γη. Δεύτερον, οι φάσεις της «ζύμωσης» και της «ανθράκωσης» δεν θα γίνουν ξεχωριστά, όπως γίνεται στην επίγεια ζυθοποιία, αλλά θα συνδυαστούν. Με τον συνδυασμό αυτόν η ομάδα θέλει να αποφύγει την έκλυση συσσωρευμένου διοξειδίου του άνθρακα η οποία, στις συνθήκες που θα διεξαχθεί το πείραμα, είναι επισφαλής για την υγιεινή και την ασφάλεια. Επίσης η ενοποίηση των δύο φάσεων εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό το ενδεχόμενο δημιουργίας υπερβολικής πίεσης ενώ παράλληλα διευκολύνει τον σχεδιασμό του συστήματος.

Η τελευταία αλλαγή αφορά τον έλεγχο της ζύμωσης και της βιωσιμότητας των ζυμομυκήτων: στη Γη αυτός γίνεται με μετρήσεις της πυκνότητας, επειδή όμως αυτές απαιτούν τη γήινη βαρύτητα η ομάδα των φοιτητών σκοπεύει να κάνει αυτόν τον έλεγχο με μετρήσεις της πίεσης. «Η μετατροπή των μεγεθών της αύξησης της πίεσης σε μεγέθη δηλωτικά της προόδου της ζύμωσης είναι ακριβής από τη στιγμή που ο όγκος και η αρχική βαρύτητα - original gravity, εξ ου και το όνομα της ομάδας μας - είναι γνωστά εκ των προτέρων, προτού ξεκινήσει το πείραμα» εξηγεί ο Χαν Λινγκ, επίσης φοιτητής της εμβιομηχανικής και «υπεύθυνος ζύμωσης» της ομάδας.

Ζύμωση σε προηγμένο «κουτάκι»
Το πιο πρωτότυπο ίσως στοιχείο της πρότασης που έχουν σχεδιάσει οι φοιτητές από το Σαν Ντιέγκο είναι όμως το κάνιστρο μέσα στο οποίο θα συμβούν όλα αυτά. Πρόκειται για ένα μεταλλικό κυλινδρικό δοχείο το οποίο μοιάζει με τα δοχεία στα οποία γίνεται η ζύμωση της μπύρας αλλά έχει μικρό μέγεθος ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα διαστημικό ρομποτικό όχημα (όπως προαναφέραμε είναι περίπου όσο ένα κουτάκι αναψυκτικού). Το εσωτερικό του έχει διαμορφωθεί ειδικά για τις ανάγκες του πειράματος και το όλο σύστημα έχει ήδη αναπτυχθεί σε πρότυπο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο.

«Το κάνιστρο μας έχει σχεδιαστεί με βάση τα πραγματικά δοχεία ζύμωσης» αναφέρει ο Σρίβαθς Καϊλάν, φοιτητής νανομηχανικής και «υπεύθυνος μηχανικός» της ομάδας. «Είναι χωρισμένο σε τρία τμήματα - το επάνω θα γεμίσει με την αζύμωτη μπύρα και στο δεύτερο, ακριβώς από κάτω, θα μπει η μαγιά. Όταν το ρόβερ προσσεληνωθεί, μια βαλβίδα θα ανοίξει ανάμεσα στα δύο τμήματα επιτρέποντας στο περιεχόμενό τους να ανακατευθεί. Όταν η μαγιά κάνει τη δουλειά της, μια δεύτερη βαλβίδα θα ανοίξει και οι ζυμομύκητες θα πέσουν στο κάτω τμήμα, αποχωριζόμενοι από την μπύρα που θα έχει πλέον ζυμωθεί».

Το πιο «κουλ» πείραμα
Το μόνο που απομένει πλέον για να μάθουμε αν οι ζυμομύκητες μπορούν να επιβιώσουν - έστω και προφυλαγμένοι στο ειδικό κάνιστρο - στο φεγγάρι παράγοντας «μπύρα Σελήνης» είναι η ιδέα της Team Original Gravity να λάβει το πράσινο φως για το διαστημικό ταξίδι της. Μεταξύ των φιναλίστ του Moon2Lab βρίσκονται πολλές διαφορετικές προτάσεις (αφορούν από τη φωτοσύνθεση ως τον ηλεκτρισμό) και οι υποψήφιες ομάδες θα παρουσιάσουν τα πρότυπα συστήματά τους μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες στην Μπανγκαλόρ της Ινδίας στη διεθνή επιτροπή που θα αναδείξει τους τελικούς νικητές του διαγωνισμού.

Ο μέντορας της ομάδας και εκπρόσωπος της TeamIndus Σιντές Ναΐκ είναι πάντως αισιόδοξος. «Η μελέτη των ζυμομυκήτων είναι από τα πιο κουλ πειράματα που μπορούν να γίνουν στην επιφάνεια της Σελήνης και είμαι βέβαιος ότι αποτελεί έναν από τους επικρατέστερους υποψήφιους νικητές του διαγωνισμού Moon2Lab» δηλώνει. «Η TeamOriginal Gravity είναι μια από τις ομάδες που έχουν εργασθεί περισσότερο και τα μέλη της είναι ιδιαιτέρως αφοσιωμένα στο σχέδιό τους».

Source
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

H φιλοσοφία του, οφθαλμοφανής. Από το πρώτο κιόλας βήμα σου σ’ αυτό, σε ωθεί να ζήσεις μια American dream, ατμοσφαιρική εμπειρία σε ένα φανταστικό, rustic εσωτερικό περιβάλλον. Επίλεξε μια θέση στην μπροστινή, γεμάτη ζωντάνια, αυλή του ή στο καταπράσινο patio με την HD γιγαντοοθόνη των 210 ιντσών να σου χαρίζει ολοζώντανες στιγμές από τους αγώνες της ποδοσφαιρικής σου ομάδας, των τελικών αγώνων πυγμαχίας ή golf και όχι μόνο, και ετοιμάσου να απολαύσεις την εμπειρία. Μια βραβευμένη, συνάμα, με Time Out Eating Award, πρεσβεία της μπύρας, με τη μνημειώδη της κάρτα να ξεπερνά τις 150 ετικέτες επιλεγμένων draught ή σε φιάλη μπυρών, οι οποίες δεδομένα θα σερβιριστούν σε ορθότατη θερμοκρασία και η κάθε μια στο δικό της, συλλεκτικό ποτήρι. Δικό σου μέλημα, να βολευτείς με την παρέα σου σε ένα από τα παρεΐστικα τραπέζια του gastro pub και με τον ιδιοκτήτη και έμπειρο ζυθογνώστη, Μάριο Κυπριανού στο πλευρό σου, οργάνωσε με τον καλύτερο τρόπο την Beer&Food βραδιά σου.

Το motto του απλό και ξεκάθαρο ‘Great food, Great music, Great Sports’, και όλοι περνούν υπέροχα!
Μια ξανθιά μπύρα, όπως η Grimbergen blonde, εγγυημένα θα προταθεί για να συνοδεύσει τα μεθυσμένα με κρασί και μουστάρδα, μύδια και σωλήνες, ενώ τα guacamole tacos που ακολουθούν, θα χρειαστούν την ευχάριστη πικράδα της βελγικής, με IPA ταυτότητα, Vedett για να απογειωθούν. Η φωτογραφική σου σε απόσταση αναπνοής, για να απαθανατίσεις τους ακόλουθούς σου να ποζάρουν πλάι στις σπάνιες συλλογές από beer coasters, ποτήρια και υπογεγραμμένα memorabilia των Mike Tyson, Mohamed Ali, Michael Jordan, U2 και όχι μόνο. Ο εξαίρετος στο ψήσιμο, σολομός με σπαράγγια και το αρνίσιο, τρυφερό κότσι, εγγυημένα θα σε κάνουν να στείλεις τα εύσημα σου στο σεφ Ανδρέα Αγαθαγγέλου, αλλά και θα σε ωθήσουν να ασπρίσεις ξανά τα χείλη σου με τις εξαίρετες Estrella Inedit και Westmalle Dubbel μπύρες. Moondog’s χωρίς burger, δεν είναι αποδεκτό, γι’ αυτό μην παραλείψεις να παντρέψεις την εξαίρετη, με κάθε σημασία της λέξης, ολλανδική Hertog Jan Grand prestige μπύρα, με το μοναδικό Peanut Butter Burger.

Facebook Foursquare Website

Moondog's
Moondog's
Moondog's

Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η Ελλάδα βαδίζει αισίως στον 7ο χρόνο οικονομικής κρίσης που έχει γεννήσει μυριάδες προβλήματα. Μεταξύ πολλών είναι η επιλεκτική αγορά προϊόντων και η αναγκαστική στροφή προς το οικονομικότερο και αμφιβόλου ποιότητας. Ενώ το γεγονός είναι γενικό και αφορά πολύ σπουδαιότερα και χρήσιμα αγαθά εμείς εδώ θα επικεντρωθούμε στο αγαπημένο μας, την μπύρα. Στην χώρα καλώς ή κακώς έχουν ευδοκιμήσει το ομολογουμένως εξαιρετικό κρασί και τοπικό τσίπουρο με την μπύρα να προσπαθεί να κερδίσει μια θέση στον ήλιο, πράγμα πολύ δύσκολο αφού στερούμαστε ολοκληρωτικά κουλτούρας γύρω απο το αντικείμενο. Όπως διάβασα πολύ εύστοχα, σε ένα άρθρο του 2010 σκαλίζοντας πηγές, η μπύρα μπορεί κάλλιστα να παρουσιαστεί ως:
το παγωμένο ποτήρι ενός ξανθού ημι-αφρίζοντος υγρού που έχει σκοπό να τον ξεδιψάσει κατά το διάστημα των ζεστών μηνών του έτους και μάλιστα με οικονομικό τρόπο.
Με γνώμονα τον παραπάνω ''ορισμό'', που αντιπροσωπεύει την εικόνα σχεδόν απόλυτα, καταλαβαίνουμε πως η αντιμετώπιση που δίνουμε στο συγκεκριμένο προϊόν είναι μακριά και απο την πραγματική αξία του. Βέβαια σε σχέση με το 2010 το τοπίο γέρνει ελαφρώς προς το καλύτερο με αρκετές ουσιαστικές κινήσεις προς καλυτέρευση του αλλά ο ''αγώνας'' παραμένει μακρύς. Αντιλαμβανόμαστε αμέσως πως ο νέος, φιλόδοξος μικροζυθοποιός έχει να αντιμετωπίσει πριν καλά καλά ξεκινήσει την επιχείρησή του σημαντικά ερωτήματα. Αυτός θα είναι και ο σκοπός αυτού του άρθρου, να αναλύσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει απο την στιγμή που θα ξεκινήσει τον ''μαραθώνιο'' του μέχρι την τοποθέτηση του προϊόντος του στα ράφια της αγοράς. 

Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι επισταμένα με το θέμα της μπύρας έχω διαπιστώσει πως το καταναλωτικό κοινό σκέφτεται έντονα να δώσει τα χρήματα του σε ένα μπουκάλι μπύρας των 330ml, της τάξεως των 2,5-3 ευρώ. Το δίλημμα γίνεται εντονότερο όταν αφορά Ελληνική ετικέτα και μάλιστα εξοργίζεται με την τιμή που την χαρακτηρίζει ως ''πανάκριβη''. Η αλήθεια είναι ότι ο αγοραστής δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με το πως κατέληξε στα ράφια το προϊόν με την προαναφερθείσα τιμή. Παρακάτω θα δούμε πολλά αγκάθια απο το απλό ξεκίνημα που δεν επηρεάζει άμεσα την τελική τιμή μέχρι καταστάσεις που δεν έχουμε υποψιαστεί.

Η εύρεση χώρου και η εξασφάλιση άδειας λειτουργίας αποτελούν τα πρώτα εμπόδια στην κούρσα με ταυτόχρονες γραφειοκρατικές διαδικασίες να ''τρέχουν'' παράλληλα. Επειδή ο κλάδος της ζυθοποιίας είναι προσφάτως αναπτυσσόμενος στην χώρα μας οι κρατικοί φορείς, κυρίως της επαρχίας, αγνοούν τις προβλεπόμενες ενέργειες που απαιτούνται για αυτό το εγχείρημα. Μη γνωρίζοντας τα απαραίτητα δικαιολογητικά καθυστερούν στο στήσιμο της επιχείρησης. Στον ίδιο χρόνο πολεοδομία, διεύθυνση βιομηχανίας, υγειονομικό και άλλα περιμένουν με την σειρά τους. Όταν λοιπόν έχουν επενδυθεί χρήματα σε κάποιο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ οι διαδικασίες πιέζουν ώστε να επιστραφεί μέρος του ποσού προς συνέχιση των διαδικασιών καθώς ενοίκιο-ΔΕΚΟ-ΤΕΒΕ κτλ έχουν ξεκινήσει ήδη να λεηλατούν την τσέπη του ιδιοκτήτη.


Σειρά στο τελωνείο και το χημείο του κράτους. Οι τελωνειακοί οφείλουν να έρθουν στο χώρο του ζυθοποιείου (που σε περιπτώσεις πληρώνονται εξτρά απο τους ιδιοκτήτες διότι απασχολούνται εκτός γραφείου!!!) να πραγματοποιήσουν ογκομετρικές μετρήσεις για το Χημείο ώστε να ''βγάλει'' το plato. Σε αυτή την φάση προκύπτουν ο ΕΦΚ (απο τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη) και ο ΦΠΑ που πρέπει να πληρωθούν προκαταβολικά πριν ακόμα πουληθεί ούτε μια φιάλη. Και μιας και μιλάμε για φόρους υπάρχει ακόμα ο Φόρος Εισοδήματος και ο Φόρος Δήμου (10% έπι του ΕΦΚ) προς ενίσχυση της ευαισθητοποίησης των πολιτών σχετικά με την ανακύκλωση των απορριμμάτων που παράγονται από την κατανάλωση μπύρας.


Συνεχίζοντας και αφού έχει φτάσει στις εγκαταστάσεις ο απαιτούμενος εξοπλισμός και έχουν γίνει οι απαραίτητες εργασίες (ηλεκτρικές-ηλεκτρονικές-υδραυλικές-ενεργειακές κ.α) φτάνει η ώρα να παρασκευαστεί επιτέλους μπύρα! Χρειάζονται πρώτες ύλες. Ευτυχώς το θέμα της βύνης είναι λυμένο (εν μέρει) διότι η Ζυθοποιία Μακεδονίας-Θράκης με το βυνοποιείο προμηθεύει σε ικανοποιητικό βαθμό τις απαιτήσεις των μικροζυθοποιών αν και υπάρχει και η λύση του εξωτερικού μέσω αποκλειστικών εισαγωγέων. Το πρόβλημα όμως αποτελεί ο λυκίσκος διότι η τιμή της εκάστοτε ποικιλίας εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες (κυρίως πληρότητας) με αποτέλεσμα να μεταβάλλεται συνεχώς. Αυτό έχει ως αντίκτυπο να αναγκάζονται να εξασφαλίσουν παραγγελία με ευνοϊκότερη τιμή μιας πιθανής αυξανόμενης στο μέλλον. Άρα ενώ μπορεί να υπάρχει στις αποθήκες λυκίσκος (ως περίσσευμα) να αγοράζεται καινούργια παρτίδα στην τιμή της εποχής και να ξοδεύονται χρήματα ''μπροστά''.

Όταν παρασκευαστεί η πολυπόθητη φρέσκια, αφιλτράριστη και απαστερίωτη μπύρα με πολλά κιλά λυκίσκου και σε πολλές περιπτώσεις πάνω απο μια βύνη θα πρέπει ως φρέσκο προϊόν να διατηρηθεί. Από την δεξαμενή ωρίμανσης θα μεταφερθεί στην δεξαμενή εμφιάλωσης όπου αφού εμφιαλωθεί να μπει σε ψυκτικό θάλαμο έως το ταξίδι στα ράφια. Όλο αυτό απαιτεί εξτρά χώρο εγκατάστασης, εξασφάλιση ψύξης και σπατάλη επιπρόσθετης ενέργειας. Και μιας και μιλήσαμε για μεταφορά άλλο ένα αγκάθι έρχεται κατά μέτωπο. Το δίκτυο διανομής και διακίνησης προϊόντος. Είναι γνωστό ότι για μικροζυθοποιούς αυτού του βεληνεκούς είναι αδύνατο να προωθήσουν το προϊόν τους εκτός νομού δραστηριότητας τους χωρίς τη συμμετοχή κάποιου μεσάζοντα-χονδρεμπόρου. Το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι ότι το προϊόν φτάνει σε άλλες αγορές, Αθήνα-Θεσσαλονίκη κλπ, με αυξανόμενη τιμή από ότι πωλείται στην τοπική αγορά δραστηριότητας της μικροζυθοποιίας. Με απλά λόγια το κέρδος του μεσάζοντα είναι μεγαλύτερο από το κέρδος του μικροζυθοποιού. Και φυσικά οι μεταφορές γίνονται με επιβάρυνση της μικροζυθοποιίας που παίρνει το ρίσκο σε τι χέρια θα πέσει το εμπόρευμά της και πως θα αποθηκευτεί και θα διατηρηθεί ως την πώληση. Τέλος η έλλειψη τεχνογνωσίας και υλικοτεχνικής υποδομής κινείται σε χαμηλά επίπεδα και είναι απίστευτα δύσκολο να βρεθεί ο «ειδικός» ο οποίος θα δώσει λύση σε προβλήματα που προκύπτουν στην παραγωγή και στη λειτουργία μιας μικροζυθοποιίας. Πολλές φορές η επικοινωνία με ανθρώπους στο εξωτερικό που είναι πιο καταρτισμένοι είναι αναπόφευκτη. Σε επιπρόσθετες υποχρεωτικές ανάγκες όπως e-shop, στήσιμο website, νομικό σύμβολο και επιθυμία οποιασδήποτε μορφής διαφήμιση ας μην μιλήσουμε καλύτερα.

Αντιλαμβάνεστε πως ο Έλληνας μικροζυθοποιός έρχεται αντιμέτωπος με ένα σχεδόν ακατόρθωτο εγχείρημα όταν προσπαθώντας να προσφέρει κάτι εξαιρετικά ποιοτικό αντιμετωπίζει τον τοίχο των μεγαθήριων του κλάδου αλλά και την δυσπιστία του καταναλωτικού κοινού. Το παιχνίδι στην κατανομή του κέρδους είναι πολύ σκληρό και ανεξαρτήτως αν τα μικροζυθοποιία είναι περίπου 30 στον αριθμό η ανακατανομή της ''πίτας'' δεν δείχνει να μεταβάλλεται. Ένα ακόμα κομμάτι στο ατελείωτο παζλ δυσκολιών είναι και οι συνεχείς εισαγωγές μπυρών απο πρωτοκλασσάτες χώρες του εξωτερικού που καθιστούν την επιλογή στα ράφια ακόμα δυσκολότερη στρέφοντας τον κόσμο είτε στο ξένο προϊόν ή στις προσφορές που επιδεικνύουν οι ''μεγάλοι'' που μοιάζουν πάμφθηνα σε σύγκριση με το μπουκάλι του εκάστοτε μικροζυθοποιού. Δυστυχώς είμαστε από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο που η πρώτη σε κατανάλωση μπύρα της δεν είναι εγχώρια. Για την ακρίβεια ούτε η δεύτερη ούτε η τρίτη. Αυτή είναι και η αντιφατικότητα της ελληνικής νοοτροπίας. Παρότι ευαγγελίζουμε τον τόπο μας και τα προϊόντα του, επιλέγουμε να αναδεικνύουμε σταθερά τα ξένα, ακόμα και όταν τα δικά μας δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν. Αυτό είναι κάτι που προβληματίζει γιατί βλέπουμε ότι διαχρονικά οι Έλληνες πίνουν τις συγκεκριμένες μπύρες που τους διαφημίζουν χωρίς να υπάρχει διάθεση αναζήτησης. Τα τελευταία χρόνια βέβαια κάτι έχει αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Υπάρχουν πλέον αρκετές μικροζυθοποιίες οι οποίες παράγουν εξαιρετικές μπύρες και αρχίζουν να διεκδικούν μερίδιο στην αγορά και στις προτιμήσεις των Ελλήνων καταναλωτών.

Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν παραμένει: Να βράσω μια μπύρα με ιδιαίτερη εκλεπτυσμένη συνταγή που η πωλητήρια της εξέλιξη είναι αμφίβολη ή μια κλασσική γεύση που βρίσκεται πλησιέστερα στα γούστα του κόσμου; Επειδή η ερώτηση δεν θα απαντηθεί, όσοι πιστοί και ενημερωμένοι με το αντικείμενο την επόμενη φορά που κάποιος χαρακτηρίσει την τιμή μιας Ελληνικής craft μπύρας πανάκριβη να του εξηγήσετε κάποια βασικά δεδομένα που ίσως αγνοεί. Μπορεί να μην αλλάξει τίποτα αλλά έστω και λίγοι να σκεφτούν διαφορετικά και να αντιληφθούν την πραγματικότητα αυτό μπορεί να αντιστραφεί στο τέλος θετικά!
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing
Στο Εφετείο θα εκδικαστεί η προσφυγή της πολυεθνικής
Να μειώσει το πρόστιμο που της επέβαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού θέλει τώρα η Αθηναϊκή Ζυθοποιία 
Εκδικάζεται αύριο η έφεση που έχει καταθέσει η Αθηναϊκή Ζυθοποιία επιδιώκοντας να μειωθεί το πρόστιμο των 31.451.211 ευρώ που της έχει επιβάλλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης στην αγορά της μπύρας. Η ανεξάρτητη αρχή που είναι επιφορτισμένη με τον έλεγχο της καλής λειτουργίας της αγοράς επέβαλε στην Αθηναϊκή Ζυθοποιια το πρόστιμο των 31,4 εκατ. ευρώ τον Σεπτέμβριο του 2014. Σε μία έκθεση 493 σελίδων, η Επιτροπή Ανταγωνισμού εξηγούσε πώς η μεγάλη πολυεθνική προέβαινε σε καταχρηστική εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσης της στην αγορά μπύρας με σκοπό να αποκλείσει από την αγορά άλλες εταιρείες οι οποίες διεκδικούσαν μερίδιο της πίτας.

Επί δεκαέξι ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα από τον Σεπτέμβριο του 1998 μέχρι την έκδοση της απόφασης από την Επιτροπή Ανταγωνισμού τον Σεπτέμβριο του 2014, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία απαγόρευε στους πελάτες της να αγοράζουν και να διαθέτουν ανταγωνιστικά προϊόντα μπύρας ή τους εξανάγκαζε να παίρνουν μικρές ποσότητες ώστε να διατηρεί τη δεσπόζουσα θέση της στην αγορά. Μάλιστα, με την απόφασή της (του Σεπτεμβρίου του 2014), η Επιτροπή Ανταγωνισμού, υποχρέωνε την Αθηναϊκή Ζυθοποιία να αναγράφει στο εξής σε όλες τις συμφωνίες με χονδρέμπορους, σούπερ μάρκετ και τελικά σημεία πώλησης ότι οι πελάτες (δηλαδή οι χονδρέμποροι, τα σούπερ μάρκετ και τα άλλα τελικά σημεία πώλησης) είναι ελεύθεροι να αγοράζουν, να πωλούν και να διαθέτουν ανταγωνιστικά προϊόντα. 
Για τις πρακτικές που ακολουθούσε η Αθηναϊκή Ζυθοποιία, κάνοντας κατάχρηση της ισχυρής θέσης της και η οποία είχε οδηγήσει σε εξουθένωση τον ελληνικό και υπόλοιπο ανταγωνισμό στην ελληνική αγορά μπύρας, η Επιτροπή Ανταγωνισμού είχε επιβάλλει το πρόστιμο των 31.451.211 ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην πολυεθνική εταιρεία είναι μικρότερο απ' αυτό που θεωρούσε ως εύλογο η ανεξάρτητη αρχή. Όμως κατά νόμο, το ανώτατο πρόστιμο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 10% του ετήσιου τζίρου της εταιρείας. Για το λόγο αυτό, στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία, που το 2013 είχε τζίρο 314.512.108 ευρώ, επιβλήθηκε ως πρόστιμο το 10% του τζίρου της,δηλαδή τα 31,4 εκατ.ευρώ. Σήμερα, η πολυεθνική εταιρεία, θυγατρική του Ομίλου Heineken N.V., επιδιώκει τη μείωση του προστίμου κατά 60% - 65%, παρά το μέγεθος της παρανομίας. Ωστόσο νομικοί κύκλοι εκφράζουν την αμφιβολία τους κατά πόσον είναι εφικτό κάτι τέτοιο λόγω και της συγκεκριμένης οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας. 

Η έρευνα και το πρόστιμο
Η αυτεπάγγελτη έρευνα της Επιτροπής Ανταγωνισμού διήρκεσε πάνω από μία δεκαετία και έπειτα από σχετική καταγγελία που είχε υποβάλλει η Μύθος Ζυθοποιία στις 29/12/2006. Το διευρυνόμενο διάστημα ήταν από το 1998 ως το 2013. Το δε πρόστιμο των 31,4 εκατ. ευρώ είναι το μεγαλύτερο που έχει επιβληθεί σε μία και μόνο εταιρεία από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και το τέταρτο υψηλότερο διαχρονικά. Μεγαλύτερα είναι αυτά που έχουν επιβληθεί στο γάλα και στην BP-Shell.

Στην απόφαση των 493 σελίδων της Επιτροπής Ανταγωνισμού που μπορείτε να τη διαβάσετε παρακάτω αναλυτικά, αναφέρεται μεταξύ των άλλων ότι η Αθηναϊκή Ζυθοποιία προέβη σε σύνθετη εμπορική πολιτική, με στόχο τον αποκλεισμό των ανταγωνιστών. Οι δε πρακτικές της οδήγησαν σε δυσμενείς διακρίσεις ιδίως μεταξύ των αποκλειστικών/οιονεί αποκλειστικών και των ανεξάρτητων πελατών όλων των βαθμίδων, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε δυσμενή θέση ο ανταγωνισμός όσον αφορά στους προμηθευτές όσο και στους μη αποκλειστικούς πελάτες. Μέσω της σύναψης συμφωνιών και επιβολής όρων επάλληλης αποκλειστικότητας σε επίπεδο χονδρικής και λιανικής πώλησης, αλλά και μέσω των άλλων αντιανταγωνιστικών πρακτικών της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, δημιούργησε στην πράξη εμπόδια για την επέκταση και ανάπτυξη των υφιστάμενων ανταγωνιστών ή/και την είσοδο δυνητικών ανταγωνιστών.
Διαβάστε την απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού εδώ

Source
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

1589
Η ίδρυση του Hofbräuhaus
O Wilhelm V, ο Δούκας της Βαυαρίας (1579-1597), είχε ένα σπιτικό γεμάτο δίψα και απαιτήσεις. Οι ένοικοι ήταν δυσαρεστημένοι με την μπύρα που παρασκευαζόταν στο Μόναχο, γι’ αυτό και την εισήγαγαν από την πόλη Einbeck της Κάτω Σαξονίας. Ο Wilhelm λοιπόν διέταξε την ακολουθία του να βρει έναν τρόπο να συνδυαστεί αρμονικά το κόστος με την ευχαρίστηση. Έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου 1589, ο αυλάρχης και οι σύμβουλοί του Ch. Strabl, Α. Amasmeyr, S. Prew και G. Griesmair τού έκαναν μια πρόταση: γιατί να μη φτιάξουν ένα ζυθοποιείο; Ο Wilhelm ενθουσιάστηκε με την ιδέα αυτή και την ίδια κιόλας ημέρα (!) επιστράτευσε τον αρχι-ζυθοποιό της Μονής του Geisenfeld, τον Heimeran Pongraz, για να σχεδιάσει και να εποπτεύσει την κατασκευή του Hofbräuhaus («Δουκικό Ζυθοποιείο»), και τον διόρισε και ως τον πρώτο του αρχι-ζυθοποιό.

1602
Το Hofbräuhaus παρασκευάζει μπύρα weiss
Ο Maximilian I, γιος του Wilhelm και κληρονόμος του, είχε διαφορετικά γούστα στις μπύρες απ’ ότι ο προκάτοχος και πατέρας του. Δεν συγκαταλεγόταν στους φανατικούς οπαδούς της σκουρόχρωμης και βαριάς “Braunbier”, η οποία ήταν ο πιο δημοφιλής χυμός κριθαριού εκείνη την εποχή. Όχι μόνο είχε εκλεκτικές προτιμήσεις, αλλά ήταν και δεινός διπλωμάτης σε θέματα που αφορούσαν την ανεύρεση πόρων και το μάρκετινγκ. Χωρίς πολλή πολλή σκέψη, απαγόρευσε σε όλα τα ιδιωτικά ζυθοποιεία να παράγουν μπύρα weiss, δημιουργώντας έτσι μονοπώλιο για τον ίδιο και το δουκικό ζυθοποιείο του. Αυτό συνεπαγόταν όχι μόνο την εξασφάλιση μίας γενναιόδωρης πηγής εισοδήματος για την Αυλή του αλλά και 400 χρόνια εμπειρίας στη ζυθοποιία της μπύρας weiss για το Hofbräu München, όπως είναι η σημερινή ονομασία του ζυθοποιείου.

1607
Το ζυθοποιείο μετακομίζει
Η επιτυχία δεν είναι πάντα εύκολη. Ο Maximilian το ανακάλυψε αυτό όταν η παραγωγή του ζυθοποιείου δεν μπορούσε να καλύψει την υψηλή ζήτηση μπύρας weiss. Το 1605, το δουκικό ζυθοποιείο παρήγαγε 533.820 λίτρα μπύρας, κυριολεκτικά μία λίμνη από μπύρα, τεράστια ποσότητα για την εποχή εκείνη. Ο Maximilian αποφάσισε να μεταστεγάσει το ζυθοποιείο και έτσι έχτισε ένα νέο στην Platzl (πλατεία), το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα.


1610
Μπύρα Hofbräu για τους ιδιοκτήτες ταβέρνας
Όπως ήταν φυσικό, έπρεπε να βρεθούν πόροι για το νέο ζυθοποιείο. Ο Maximilian, με το οξύ οικονομικό πνεύμα του, αντιλαμβανόταν τις δυνατότητες που προσέφερε η μπύρα weiss και έτσι μετέτρεψε τη δίψα των συμπατριωτών του σε χρήμα. Το 1610, νομιμοποίησε αυτό που ήταν παράνομη μεν, αλλά κοινή, πρακτική: εξέδωσε ένα διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οι ιδιοκτήτες ταβέρνας στο Μόναχο μπορούσαν να αγοράζουν μπύρα από το δουκικό ζυθοποιείο και να το σερβίρουν όχι μόνο στα μέλη της δουκικής αυλής, αλλά και στον απλό λαό. Η κίνηση αυτή πυροδότησε τη θριαμβευτική πορεία της μπύρας του Hofbräu München.


1614
Η πρώτη μπύρα maibock
Ο Elias Pichler, διάδοχος του Heimeran Pongraz, βρισκόταν υπό μεγάλη πίεση. Το καινούριο ζυθοποιείο στην Platzl ήταν έτοιμο, η ζυθοποιία βρισκόταν σε εξέλιξη, ωστόσο η δουκική αυλή παραπονιόταν. «Τον παλιό καιρό», διαμαρτύρονταν, «υπήρχε πάντα λίγη από αυτή τη καλή δυνατή μπύρα του Einbeck να πιούμε. Τώρα όμως, δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν από τις τοπικές Braunbier και Weissbier». Έπρεπε να υπάρχει κάτι πιο δυνατό! Μετά από κάποιους πειραματισμούς ο Pichler, στις αρχές του 1614, παρήγαγε την πρώτη μπύρα στο Μόναχο με τη μέθοδο του “Ainpockhisch” (Einbeck). Αυτή η Maibock μπύρα έμελλε να σώσει την πόλη του Μονάχου. Όταν οι σουηδικές δυνάμεις κατέλαβαν την πόλη το 1632, κατά τη διάρκεια του Τριαντακονταετούς Πολέμου, σταμάτησαν να καίνε και να λεηλατούν όταν τους κατέβαλαν ως φόρο τιμής 344 κουβάδες μπύρας maibock από το ζυθοποιείο του Hofbräuhaus.


1879
Το σήμα κατατεθέν
Στον κόσμο της διαφήμισης, η λογοκλοπία –η κλοπή της ιδέας κάποιου άλλου- είναι ευρέως διαδεδομένη ως «έμπνευση». Έτσι, διάφορα άλλα δουκικά ζυθοποιεία της Γερμανίας «εμπνεύστηκαν» από το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό σήμα του Hofbräuhaus. Ο διευθυντής του ζυθοποιείου, ο Johann Nepomuk Staubwasser, θέλοντας να θέσει ένα τέλος, καταχώρησε επισήμως το πασίγνωστο σήμα, αρχικά στο τοπικό δικαστήριο του Μονάχου και λίγο αργότερα στο Αυτοκρατορικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών στο Βερολίνο, ώστε «να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τη Βασιλική Εταιρεία Hofbräuhaus München». «Τα προϊόντα (sic!) για τα οποία προορίζεται το σήμα», έλεγε το κείμενο καταχώρισης της ευρεσιτεχνίας, «θα είναι δικής μας παραγωγής μπύρες σε βαρέλια ή μπουκάλια».


1896
Ένα νέο ζυθοποιείο
Ο χώρος στο Hofbräuhaus στην Platzl άρχισε σιγά σιγά να μην επαρκεί. Ήταν προφανές ότι το ζυθοποιείο και το πανδοχείο δεν θα μπορούσαν να συνυπάρχουν για πάντα κάτω από την ίδια στέγη. Τότε ήταν που ο πρίγκιπας και αντιβασιλέας Luitpold αποφάσισε να χτίσει ένα καινούριο ζυθοποιείο, πάνω από τα κελάρια αποθήκευσης, στο Innere Wiener Strasse. Η τελευταία παραγωγή μπύρας στο Hofbräuhaus στην Platzl πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαΐου του 1896 και αργότερα, στις 2 Ιουνίου, μεταφέρθηκε στις καινούριες αποθήκες ζύμωσης. Οι εγκαταστάσεις του παλιού ζυθοποιείου, οι οποίες δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εκ νέου απομακρύνθηκαν, νέος εξοπλισμός αγοράστηκε και ό,τι μπορούσε να ξαναχρησιμοποιηθεί μεταφέρθηκε στις νέες εγκαταστάσεις μέσα σε εβδομήντα ημέρες. Η παραγωγή μπύρας ξεκίνησε ξανά στο νέο ζυθοποιείο στις 10 Αυγούστου του 1896.

1897
Το Hofbräuhaus ανακαινίζεται
Η αύξηση του τουρισμού προκάλεσε συρροή επισκεπτών στην πόλη του Μονάχου, των οποίων το πρόγραμμα συμπεριελάμβανε και μία επίσκεψη στο Hofbräuhaus. Το Βασιλικό Τμήμα Σχεδιασμού ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Max Littmann, ο οποίος είχε γεννηθεί στο Chemnitz, να μετατρέψει το κτίριο στην Platzl σε ένα μοντέρνο εστιατόριο. Ο Jakob Heilmann, πεθερός του Littmann, ο οποίος είχε μία κατασκευαστική εταιρεία, ξεκίνησε τις εργασίες κατεδάφισης του παλιού ζυθοποιείου στις 2 Σεπτεμβρίου του 1896. Το ζυθεστιατόριο, όπως το ξέρουμε σήμερα, ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 9 Φεβρουαρίου του 1897. Την ίδια ημέρα, ξεκίνησαν οι εργασίες κατεδάφισης στο κτίριο των γραφείων, το οποίο μετατράπηκε σε ένα ξεχωριστό χώρο εστίασης. Το προσφάτως ανακαινισμένο Hofbräuhaus άνοιξε τις πύλες του στις 22 Σεπτεμβρίου.


1944
Ο Βομβαρδισμός
Ακόμα και η πιο διάσημη μπυραρία του κόσμου δεν γλίτωσε από τα καταστροφικά γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τη νύχτα της 25ης Απριλίου του 1945, το Hofbräuhaus βομβαρδίστηκε από το πρώτο κύμα εναέριων επιθέσεων, ενώ οι τρεις επόμενες επιθέσεις που ακολούθησαν προκάλεσαν περαιτέρω ζημιά. Όταν ο πόλεμος επιτέλους σταμάτησε στις 8 Μαΐου του 1845, μόνο ένα μικρό μέρος της ταβέρνας του Hofbräuhaus στεκόταν όρθιο. Όλοι οι υπόλοιποι χώροι είχαν καταστραφεί.



1988
Το καινούριο ζυθοποιείο
Το 1980, το Ελεύθερο Κράτος της Βαυαρίας σχεδίαζε να μεταφέρει το ζυθοποιείο στα περίχωρα της πόλης. Οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν στο προάστιο Riem του Μονάχου το Σεπτέμβριο του 1986. Το καινούριο και χαρακτηριστικό κτίριο, κόστους κατασκευής 76 εκατομμυρίων, εγκαινιάστηκε επίσημα στις 23 Νοεμβρίου του 1988. Το ζυθοποιείο συνδεόταν με το σιδηροδρομικό και το οδικό δίκτυο και διέθετε εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας. Οι υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, σχεδιασμένες να παράγουν 30.017.832 λίτρα μπύρας το χρόνο, κατατάσσουν το ζυθοποιείο Hofbräuhaus ανάμεσα στα πιο σύγχρονα της Ευρώπης.


2007
400 χρόνια παράδοση στη μπύρα στην πλατεία του Μονάχου Platzl
Θέλοντας να σηματοδοτήσει τα 400 χρόνια παράδοσης στη μπύρα στην πλατεία Platzl, ο Βαυαρός Υπουργός Οικονομικών Dr. Kurt Faltlhauser παρέδωσε στο Hofbräuhaus ένα αγαλματίδιο-ομοίωμα του υπαλλήλου Julius. Το άγαλμα πάνω στο οποίο βασίστηκε η μορφή του νέου αγαλματιδίου κοσμούσε το βόρειο αέτωμα του διάσημου παραθυριού του κτιρίου μέχρι και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και θα επιστραφεί στην αρχική του θέση το 2008, μετά από περίπου 60 χρόνια.



2008
Το αγαλματίδιο του Julius επιστρέφει
Το 1897, ο πρίγκιπας και αντιβασιλιάς Luitpold ανέθεσε στον Max Littman, αρχιτέκτονα από το Chemnitz, την ανακαίνιση του Hofbräuhaus. Επίσης, ανατέθηκε στον καλλιτέχνη Julius Jordan να κατασκευάσει ένα άγαλμα ζυθοποιού σε φυσικό μέγεθος για να κοσμεί το νεόκτιστο παράθυρο. Προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το άγαλμα χάθηκε όταν το Hofbräuhaus καταστράφηκε από τις εναέριες επιθέσεις των Συμμαχικών Δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τα 400 χρόνια από την ίδρυση του Hofbräuhaus στη πλατεία Platzl, o πρώην Υπουργός Οικονομικών Dr. Kurt Falthauser παρέδωσε στην οικογένεια Sperger, οι οποίοι ήταν οι ιδιοκτήτες του πανδοχείου, ένα πλαστικό ομοίωμα του χαμένου αγάλματος και έδωσε την υπόσχεση ότι το ομοίωμα αυτό, στο αρχικό του μέγεθος, θα επέστρεφε εγκαίρως στο Hofbräuhaus για τους εορτασμούς για τα 850 χρόνια από την ίδρυση της πόλης του Μονάχου. Στις 20 Ιουλίου του 2008, κατά τη διάρκεια της επίσημης τελετής, το χάλκινο αγαλματίδιο με το όνομα Julius, προς τιμήν του δημιουργού του, τοποθετήθηκε με τη βοήθεια ενός γερανού στη βόρεια πλευρά του παραθυριού του Hofbräuhaus. Μετά από 63 χρόνια, «ο προστάτης των ζυθοποιών» ατενίζει ξανά τη στέγη του Hofbräuhaus.

The Last of us
The Last of us
The Last of us
GTA V
Mirror Edge
The Last of us
GTA V
Mirror Edge
The Last of us
GTA V
Mirror Edge
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Μπορεί οι Ινδοί να καταναλώνουν πολύ λιγότερη μπύρα σε σχέση με άλλους λαούς, αλλά η ζυθοποιία τους αναμένεται να πρωταγωνιστήσει μέσα στα επόμενα χρόνια. Αυτό υποστηρίζει η εταιρεία ερευνών BMI Research, που βλέπει μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης στη συγκεκριμένη αγορά χάρη σε κοινωνικές αλλαγές στο εσωτερικό της χώρας αλλά και τη συνεχιζόμενη άνθιση των μικροζυθοποιιών της.

«Η συμπεριφορά του κόσμου απέναντι στο αλκοόλ αλλάζει, κυρίως ανάμεσα στους νεαρούς κατοίκους πόλεων που αναζητούν όλο και περισσότερο δυτικού τύπου μπύρες και ποτά», επισημαίνει η εταιρεία στην έκθεσή της.

Η κατά κεφαλήν κατανάλωση μπύρας στην Ινδία το 2016 ήταν μόλις 4,6 λίτρα, ενώ για την Ασία ο μέσος όρος ήταν 57 λίτρα. Η χώρα είναι ανάμεσα σε εκείνες με την μικρότερη κατανάλωση μπύρας σε παγκόσμιο επίπεδο, κυρίως διότι αυστηροί νομοθετικοί περιορισμοί έχουν εμποδίσει την επέκταση πολυεθνικών ζυθοποιιών. Περιορισμοί που έχουν να κάνουν με εμπόδια στην έκδοση αδειών, υψηλή φορολογία και απαγόρευση διαφήμισης.

«Παρ' όλα αυτά, θεωρούμε ότι η Ινδία έχει σημαντικά περιθώρια μακροπρόθεσμης ανάπτυξης ως αγορά μπύρας», σημειώνει η BMI. Η νεαρή, αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη θα ξοδέψει περισσότερα χρήματα στη μπύρα, που θεωρείται premium ποτό στη χώρα - τα παραδοσιακά αλκοολούχα ποτά είναι φθηνότερα και ευρέως διαθέσιμα στον πολύ κόσμο.

Το να βγαίνεις και να πίνεις στα μπαρ είναι πλέον ευρέως αποδεκτό σε πόλεις όπως το Δελχί, η Μουμπάι και η Μπανγκαλόρ, και μόνο σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές, όπου κυριαρχούν οι παραδοσιακές αρχές, κατακρίνεται η κατανάλωση αλκοόλ. Οι πωλήσεις μπύρας αναμένεται να αυξάνονται με σταθερό ρυθμό 7,5% κάθε χρόνο μέχρι το 2021.

Ανθούν οι μικροζυθοποιίες
Ενώ το 2008 στη χώρα λειτουργούσαν μόλις δύο μικροζυθοποιίες, σήμερα ξεπερνούν τις 80. Η πολύ δημοφιλής Bira 91 το 2015 που ιδρύθηκε πούλησε 150.000 κιβώτια, και πέρυσι έφτασε τα 700.000.
Πάντως τα εμπόδια όχι μόνο για τις ζυθοποιίες, αλλά και για τις ποτοποιίες γενικά, παραμένουν. Η BMI αναφέρει χαρακτηριστικά την περίπτωση της United Spirits, που για να λειτουργήσει χρειάζεται 200.000 διαφορετικές άδειες κάθε χρόνο. Η γραφειοκρατία στον τομέα του αλκοόλ συμβαδίζει με το σύνταγμα της χώρας που εναντιώνεται στην κατανάλωσή του - ο Γκάντι, άλλωστε, διακήρυττε την αποχή από το αλκοόλ. Πέρυσι η Μπιχάρ απαγόρευσε την πώληση αλκοόλ στην επικράτειά της - έγινε η τέταρτη Ομόσπονδη Πολιτεία της Ινδίας που το πράττει, μετά τις Ναγκαλάντ, Μανιπούρ και Γκουτζαράτ.

Source
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing
Η Mικροζυθοποιία Θεσσαλονίκης καλωσoρίζει το 2017 με μία νέα μπύρα. H Άλη Stout αποτελεί την πρώτη εποχική συνταγή του ζυθοποιείου και θα είναι διαθέσιμη για όλο το χειμώνα. Η ομάδα της Άλη επιδιώκει με την Άλη Stout να μυήσει τον κόσμο σε αυτόν τον τόσο μοναδικό τύπο μπύρας. 

Πρόκειται για μία μπύρα σκουρόχρωμη, με πλούσιο άρωμα και γεύση καβουρδισμένης βύνης, ελαφρώς γλυκιά με διακριτικές νότες σοκολάτας, καφέ και σταφίδας, με ευχάριστη και μακρά επίγευση. Η Άλη Stout διατίθεται σε γυάλινες φιάλες 330ml και σε oneway keg 20L και θα είναι διαθέσιμη μέχρι τον Μάρτιο. 

Η Μικροζυθοποιία Θεσσαλονίκης συνεχίζει στη λογική της συνεχούς δημιουργίας νέων συνταγών με σκοπό να διαδώσει την κουλτούρα της μπύρας και φυσικά να χαρίσει την απόλαυση μέσα από τα προϊόντα της. Πέρα από τις σταθερές και αγαπημένες πλέον συνταγές, Άλη Weiss & Άλη I.P.A., δημιουργείται μία νέα σειρά εποχικών προϊόντων, τα οποία θα είναι διαθέσιμα συγκεκριμένες περιόδους μέσα στη χρονιά. Η “Χειμωνιάτικη” Άλη Stout ήρθε για να μείνει και για να συντροφεύει τους χειμώνες μας! Αναζητήστε την…

Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Ένα «αναρχικό» εγχειρίδιο για νέους επιχειρηματίες προσφέρει ο ιδρυτής της μικροζυθοποιίας BrewDog. Το εργαλείο του crowdfunding, η σημασία της διαφήμισης και η ανάγκη για ρίσκα. Πως η «μη τήρηση των κανόνων» μπορεί να φέρει την επιτυχία.

Ο James Watt, συνιδρυτής της ταχέως αναπτυσσόμενης σκωτσέζικης μικροζυθοποιίας BrewDog, δεν δείχνει να ανησυχεί καθόλου από τις υποδείξεις πως τα σχέδια του για ακόμα πιο γρήγορη επέκταση φαίνονται κάπως ριψοκίνδυνα.

«Ότι κάνουμε ενέχει ρίσκο. Πήραμε τεράστια ρίσκα από την πρώτη κιόλας ημέρα, οπότε γιατί να σταματήσουμε να παίρνουμε τεράστια ρίσκα τώρα;» υποστηρίζει ο κ. Watt, μιλώντας στο ζυθοποιείο της BrewDog στο Έλον, μισή ώρα δρόμο με το αυτοκίνητα στα βόρεια της σκωτσέζικης πόλης Αμπερντίν. «Θα είναι είτε μια τεράστια επιτυχία, είτε θα συντριβούμε και θα καταστραφούμε. Αλλά δεν έχω πρόβλημα με αυτό, γιατί οτιδήποτε στο ενδιάμεσο είναι εντελώς βαρετό ούτως ή άλλως».

Καλωσήρθατε στην BrewDog, μια εταιρεία στην οποία - σύμφωνα με όσα λέει ο κ. Watt στο νέο του βιβλίο, Business for Punks, πάνω στο καινοτόμο επιχειρείν - η «καμπύλη εκμάθησης είναι πραγματικά εντυπωσιακή». Μέχρι τώρα, η «μη τήρηση των κανόνων» - όπως είναι και ο δεύτερος τίτλος του βιβλίου - φαίνεται να λειτουργεί.

Όπως και πολλοί άλλοι ζυθοποιοί, η BrewDog έχει εκμεταλλευτεί την αυξανόμενη δημοτικότητα της αμερικάνικου τύπου μπύρας craft, με τα έντονα αρώματα. Αλλά έχει ξεχωρίσει με το προκλητικό και κάποιες φορές κακόγουστο marketing που έχει κερδίσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Σε αυτό έχει βοηθήσει και η κριτική που έχει δεχθεί από ανταγωνιστές, επιχειρηματικές ενώσεις και ακτιβιστές για θέματα υγείας. Στα διαφημιστικά τεχνάσματα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η συσκευασία της δυνατότερης μπύρας (55% αλκοόλ) μέσα σε νεκρά ταριχευμένα ζώα, το παρκάρισμα ενός τανκ έξω από την Τράπεζα της Αγγλίας, η πρόσληψη ενός νάνου για να κάνει καμπάνια για το σερβίρισμα μπύρας σε μικρότερα ποτήρια και η ονομασία ενός ποτού από το κοκτέιλ ναρκωτικών που σκότωσε τον σταρ του Χόλιγουντ River Phoenix.

H Βrewdog ιδρύθηκε στο Αμπερντινσάιρ το 2007 με τον συνιδρυτή Martin Dickie ως το μοναδικό άλλο μέλος του προσωπικού και τώρα απασχολεί πάνω από 400 άτομα και φιλοδοξεί να φτάσει κοντά στα 1.000 ως το τέλος του 2016. Πάνω από τις μισές πωλήσεις είναι εξαγωγές και το δίκτυο με τα 32 μπαρ της εταιρείας φτάνει σε μέρη τόσο μακρινά όσο το Σάο Πάολο και το Τόκιο. Τα έσοδα αυξήθηκαν πάνω από 60% το 2014 στις 30 εκατ. στερλίνες, αλλά ο κ. Watt έχει βάλει στόχο να τα διπλασιάσει ξανά σε ετήσια βάση τα επόμενα χρόνια. Και ελπίζει να το κάνει παραμένοντας «κερδοφόρος».

Η εικόνα του επαναστάτη μπορεί κάποιες φορές να φαίνεται τραβηγμένη. Ο κ. Watt, 33 ετών, ισχυρίζεται πως εμπνέεται από το αναρχικό πανκ ροκ του 1970 και η μπύρα Punk IPA είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της εταιρείας του. Αλλά με το χαλαρό σκούρο πράσινο πουκάμισο του, ο δυναμικός, αλλά φιλικός, γιος ψαρά δεν σου δίνει την εντύπωση ενός πανκ. Η αλήθεια είναι πως ο ορισμός του κ. Watt για τους διάσημους πανκ είναι αρκετά ευρύς για να χωράει τον Warren Buffet και τον Winston Churchill.

Στο μπαρ της Brewdog στο κέντρο της Αμπερντίν βλέπει κανείς γκράφιτι και έναν μπάρμαν με τατουάζ, αλλά οι τουαλέτες είναι καθαρές και μπορεί να ακούσει μια live εκτέλεση του «Hallelujah» του Leonard Cohen και Billy Joel και Toto, τίποτα από Sex Pistols ή Clash. Και πάλι το marketing βοηθάει την Punk IPA να έχει «την πιο βιώσιμη τιμή λιανικής» στη αγορά μπύρας craft, λέει ο κ. Watt. Αλλά επιμένει πως η ανατροπή του κατεστημένου της μαζικής ζυθοποιίας είναι μια πραγματικά επαναστατική κίνηση. Θυμάται «σαν να ήταν χθες» την πρώτη του εμπειρία από μια αμερικάνικου τύπου μπύρα craft, μια Sierra Nevada Pale Ale που αγόρασε για να συνοδεύσει ένα γεύμα fish-and-chip στην πόλη Στόουνχέιβεν. «Στην πρώτη γουλιά η αντίδραση μου ήταν: τι είναι αυτό; γιατί έχει τόσο ωραία γεύση; Και στην δεύτερη ήξερα πως είχα εθιστεί».

Η δημιουργία μιας ζυθοποιίας ήταν η δεύτερη μεγάλη αλλαγή καριέρας για τον κ. Watt, που εγκατέλειψε γρήγορα την πρώτη του δουλειά σε μια νομική εταιρεία για να δουλέψει στην θάλασσα, ως καπετάνιος ψαρόβαρκας και ως βοηθός καπετάνιου σε πλοίο στο οποίο είχε μερίδιο ο πατέρας του. Η εμπειρία αποδείχθηκε χρήσιμη: «Αν έχεις δουλέψει μερικές 48ωρες βάρδιες τον χειμώνα στον Βόρειο Ατλαντικό, οτιδήποτε γίνεται εδώ φαίνεται σχετικά εύκολο» αναφέρει ο ίδιος. Το βιβλίο του κ. Watt προσφέρει ένα αρκετά προσωπικό οδηγό για φιλόδοξους επιχειρηματίες, με αρκετές μεταφορικές εκφράσεις και μια ενθουσιώδη χρήση των επιθέτων. Η «αναρχική χωρίς περιορισμούς post-punk στρατηγική marketing της Brewdog είχε την μεγαλύτερη συμβολή στην εκτίναξη μας στην κορυφή» γράφει.

Ορισμένες από τις συμβουλές - όπως η απαγόρευση της κοινωνικής δικτύωσης - μπορεί να μην είναι πολύ χρήσιμες για start-ups που δεν στοχεύουν στην αγορά λιανικής. Αλλά το βασικό μήνυμα του κ. Watt είναι πως οι νέες εταιρείες πρέπει να βρουν καινοτόμους τρόπους για να κάνουν πράγματα. Ίσως το πιο σημαντικό - και αμφιλεγόμενο - εγχείρημα της BrewDog είναι το Equity for Punks, μέσω του οποίου επενδυτές μπορούν να βάλουν χρήματα στην εταιρεία με αντάλλαγμα σε μη εισηγμένες στο χρηματιστήριο μετοχές και διάφορα δώρα μεταξύ των οποίων εκπτώσεις στις μπύρες και είσοδο στην ετήσια συνάντηση της εταιρείας. Η ελάχιστη επένδυση είναι 95 λίρες για δύο μετοχές. Ο κ. Watt υποστηρίζει ότι αυτό το crowdfunding έχει δημιουργήσει πάνω από 40.000 πρεσβευτές της φίρμας, ενώ επιτρέπει στην BrewDog να αντλήσει κεφάλαια χωρίς να χάσει τον έλεγχο στους «ηλίθιους των επιχειρηματικών κεφαλαίων (venture capital)».

Oι πιο συντηρητικοί αμφισβητούν το ποσό των 300 εκατ. λιρών με το οποίο αποτιμά η BrewDog την επιχείρηση της και ανησυχούν αν οι λάτρες της μπύρας μπορούν να καταλάβουν όλους τους κινδύνους που ενέχει μια τέτοιο είδους επένδυση. Η BrewDog δεν έχει σχέδια για την διανομή μερίσματος και η μόνη πλατφόρμα για την πώληση των μετοχών είναι μια υπηρεσία Asset Match. Ορισμένοι στον χρηματοοικονομικό τομέα αντιμετωπίζουν με δυσπιστία τις περιγραφές του κ. Watt στο βιβλίο του για τα «αθώα ψέματα» που είπε σε τραπεζίτες για να διασφαλίσει δάνεια.

«Βάλε την συνείδηση και την ηθική σου στην ντουλάπα, κλείδωσε την, πέτα το κλειδί και πάρε μέρος στην επανάσταση» γράφει ο ίδιος. Αλλά παρά το γεγονός ότι τον Απρίλιο παραδέχθηκε λάθη σε ορισμένα προϊόντα προώθησης, στον τελευταίο γύρο άντλησης πόρων η BrewDog συγκέντρωσε 11 εκατ. λίρες. Τον Σεπτέμβριο, η εταιρεία διεύρυνε την προσφορά της με ένα τετραετές μίνι-ομόλογο. Ο κ. Watt σχεδιάζει να λανσάρει το Equity for Punks και στην Σκανδιναβία, την Γερμανία, την Γαλλία και την Ιταλία μέσα στους επόμενους μήνες.

Η αντισυμβατική άντληση πόρων επιτρέπει να γίνονται φιλόδοξα σχέδια. Η BrewDog άρχισε πρόσφατα την κατασκευή ενός ζυθοποιείου στο Οχάιο, σε ένα σημείο που ο κ. Watt περηφανεύεται πως επέλεξε μετά από μόλις μια μέρα στην περιοχή. Είναι σίγουρος ότι η BrewDog μπορεί να ευημερήσει στην αγορά των ΗΠΑ, με την βοήθεια και της δημοσιότητας που της εξασφαλίζει η τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζει μαζί με τον κ. Dickie για την NBC Universal.

Mετά είναι η κατασκευή ενός αποστακτήριου στο ζυθοποιείο της εταιρείας στο Έλον καθώς και σχέδια για περισσότερα μπαρ στις ΗΠΑ, ακόμα και ένα ξενοδοχείο για μπύρα craft. O κ. Watt λέει πως τα ρίσκα τον κρατούν σε εγρήγορση και δυναμώνουν την ομάδα. Και δεν απολογείται που στοχεύει στην γρήγορη επέκταση, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως μπορεί να χάσουν οι επενδυτές και το προσωπικό. «Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι φέρουμε την ευθύνη» σημειώνει.

Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Έχοντας πλέον αφήσει πίσω μας το πολύ δημιουργικό έτος 2016, στον κόσμο της μπύρας στην χώρα μας, το Beeroskopio θα κάνει ένα γρήγορο flashback στην χρονιά ακριβώς όπως πέρσι και θα παρουσιάσει όλα τα σπουδαία νέα που έλαβαν χώρα και κράτησαν τους φίλους του ζύθου σε εγρήγορση. Στο φετινό άρθρο που ανοίγει την αυλαία στην αρθρογραφία του 2017 θα δούμε τα νέα κατηγοριοποιημένα και αναφορικά. Πράγματι, φέτος είχαμε μια έξαρση στα μικροζυθοποιία συνοδευόμενα απο τις μπύρες τους, άνθηση του Gypsy brewing αλλά και ανάδειξη της σπιτικής μπύρας

Νέες Μικροζυθοποιίες
Επειδή ο κατάλογος είναι μεγάλος θα κατευθυνθούμε γεωγραφικά απο Βορρά προς Νότο. Πρώτη στάση στην Ξάνθη με το Ηλιακό Μικροζυθοποιείο που η παραγωγή μπύρας υλοποιείται με την χρήση ενέργειας και πιο συγκεκριμένα του ήλιου. Παρακάτω συναντάμε την Μικροζυθοποιία Πιερίας ή Κορφή με τις 2 ''βαμπίρ'' μπύρες της. Ανατολικότερα η Μικροζυθοποιία Σαμοθράκης, που προσφάτως πήρε και άδεια λειτουργίας, θα μπει στην αγορά με μια ''φονική'' δουλειά. Συνέχεια στην Ζυθοποιία Ηπείρου, που δεν συσχετίζεται με την Μικροζυθοποιία Ηπείρου που έκλεισε, με 2 μέχρι τώρα παρουσίες να έχει τραβήξει τα βλέμματα. Η Θεσσαλία και φέτος στο παιχνίδι με την Τρικάλων Ζύθος που ως gypsy αρχικά ζυθοποίησε στις εγκαταστάσεις της Αργώ. Κεντρική Ελλάδα τώρα και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα όπου μια κουκουβάγια φαίνεται να εδραιώνεται γρήγορα και πολύ δυναμικά στην craft σκηνή της χώρας και δεν είναι άλλη απο την Noctua. Άλλη μια πρωτευουσίανα παρουσία βλέπουμε στην Βάρη με την ομώνυμη μικροζυθοποιία και τον κ.Στεργίου να μας συστήνει στις 3 δουλειές του. Στο κλείσιμο συναντάμε την Λακωνική Ζυθοποιία, στο Γύθειο, που ξεκίνησε με 3 ''Σπαρτιάτικες'' μπύρες. Τελειώνοντας απο ξηρά θα συνεχίσουμε με 3 νησιωτικές μικροζυθοποιίες απο Πάρο, Φολέγανδρο και Νάξο. Με νέες μπύρες απο πλευράς τους πρωταγωνίστησαν κυρίως στα ιδιαίτερα νησιά τους. Την λίστα θα κλείσουμε με την εκρηκτική παρουσία των gypsy brewers. Οι Σάτυροι (Satyr Brews) κατάφεραν να αναρριχηθούν, δις, στις πρώτες θέσεις του ratebeer με τις ''απειλητικές'' τους δημιουργίες. Το hoppy καραβάνι, του Δημήτρη Τσίρου, μια που ''βγήκε'' και μία που εξαφανίστηκε απο τις κάνουλες και τέλος ο ''φλασάτος'' Βασίλης Σέγγος με την Dark Crops και τις εριστικές του εμφανίσεις μας βομβαρδίζει με τόνους λυκίσκου και σκοταδισμού...

Νέες Μπύρες
Η Septem και φέτος ικανοποίησε τις ανησυχίες τις με την WednesDay Wheat IPA που πρωτοπαρουσίασε στην HORECA. Από την άλλη η Χάρμα, που εγκαινίασε και νέες εγκαταστάσεις, ξεπρόβαλε τις νέες δημιουργίες της σαν μανιτάρια και πιο αναλυτικά τις Pale Lager, Pale Ale, Chaos, Imperial Pilsner και Christmas Dunkel. Συνέχεια στην Έλιξη που προσφάτως παρουσίασε την Marea Blonde αλλά και την αλλαγή της ετικέτας (και συνταγής) στην Alexander (σε συνεργασία με την Unibrau Hellas). Άλλες 3 ετικέτες (Η-Ε-Ω) μας εμφάνισε και η Ζυθοποιία Θεσσαλίας με τα γνωστά της γράμματα ως σήμα κατατεθέν. Η Siris με την συνέχεια της κυκλοφόρησε την Smoked Amber Ale που ήταν η νικήτρια συνταγή του διαγωνισμού του ΣΕΖΕ τα τέλη του προηγούμενου έτους. Εξαιρετική μπύρα είναι και η Molotov που μας σύστησε η Μικροζυθοποιία Θεσσαλίας με την πολύ όμορφη ετικέτα. Η Θεσσαλονικιώτικες παρουσίες Αλή και Σκνίπα δεν έμειναν άπραγες. Με μια Red Ale η μεν και τις Lady και Bold (στο 90') η δε, συνεχίζουν δυναμικά. Και η Πλάστιγγα όμως είχε προσθήκες στην φαρέτρα της με την Metamorphosis και την Plastigga Dunkel Weiss. Ο Πύργος με την Elis εισχώρησε με τις Magma Pils και Pale Ale, ενώ έχει διαφημίσει και την πολυαναμενόμενη MILF. Οι μπύρες του ''Γιάννη'' απο την Μακεδονική Μικροζυθοποιία είναι μια Lager και μια Weiss. Τέλος η Solo έχει να επιδείξει μια μεγάλη και εκλεκτή γκάμα ετικετών που μπορείτε να δείτε εδώ.  

Εκδηλώσεις-Φεστιβάλ
Παραδοσιακά το επίκεντρο στις αρχές Φεβρουαρίου δεν είναι άλλο απο την HO.RE.CA. 2016 που για ακόμα μια χρονιά ήταν πλούσια και χορταστική. Τον ίδιο μήνα ο ΣΕΖΕ πιστός στο ραντεβού με τα μέλη του έκοψε την πίτα σε μια εκδήλωση με εύθυμο κλίμα. Ο Μάρτιος είχε 2 σημαντικά events, τα βραβεία του BeerBarTender Awards που πραγματοποιήθηκαν στο Ζάππειο δίνοντας μια διαφορετική αίγλη και επισημότητα στο γεγονός και το άλλο το 4ο Gastronomy Fair που με πολλές και νέες ετικέτες άφησε ικανοποιημένες τους επισκέπτες του. Κατά το τέλος Μαΐου είχαμε άλλο ένα νέο γεγονός, το RockFest στον Βύρωνα, όπου αρκετές Ελληνικές μικροζυθοποιίες και εισαγωγικές εταιρείες παρέλασαν με τις κάνουλες τους σε ένα event με πολύ μουσική και μπύρα. Ακολούθησε το καλοκαίρι που κλασσικά δεν προσφέρει συγκινήσεις να δίνει την θέση του στον Σεπτέμβρη που άλλο ένα Athens Beer Festival, το 16ο, έλαβε χώρα σε νέο χώρο, στο Γκάζι, στον παλιό σταθμό ΗΛΠΑΠ που έδωσε ένα νέο τόνο στο συγκεκριμένο σκηνικό. Οκτώβρη δείχνει το ημερολόγιο και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην 3η Ζυθογνωσία που ανταποκρίθηκε πλήρως στις απαιτήσεις σε μια εκδήλωση πλούσια σε ποιοτικό ζύθο και παρουσίες. Ταυτόχρονα στο νησί των Φαιάκων πραγματοποιούταν με επιτυχία το Corfu Beer Festival και ο πρώτος διαγωνισμός του φεστιβάλ σε συνεργασία του Beer & Deli και Κερκυραϊκής Ζυθοποιίας. Αυτά ήταν τα κυριότερα μπυρογεγονότα που σημειώθηκαν το 2016 αν και υπήρξαν και πολλά ακόμα σημαντικά που λόγο έκτασης δεν θα αναφέρω.