Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing
Κλείνοντας την χρονιά είπα να γράψω ένα ιδιαίτερο άρθρο το οποίο και αποτελεί την απόλυτη ταύτιση με αυτό που ασχολούμαι εδώ και καιρό. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την οικοζυθοποιία (homebrew)! Η ιδέα τριγυρνούσε στο κεφάλι μου αλλά περισσότερο στου κολλητού μου Χρήστου, για να φτιάξουμε την δικιά μας σπιτική μπύρα. Όλα τα παρακάτω που θα περιγράψω δεν αποτελούν κάποιο είδος οδηγού, κάθε άλλο μάλιστα, περιγράφονται βήμα βήμα όλες οι προσωπικές εμπειρίες, οι παραλήψεις, τα λάθη αλλά και ο γενικός ενθουσιασμός ελπίζοντας σε όποιον το διαβάσει και επιχειρήσει ο ίδιος να λάβει κάποια πράγματα υπόψη του! Μπορεί να σας κουράσει το μέγεθος αλλά έχει το ενδιαφέρον του...
Ξεκινώντας λοιπόν έπρεπε να αγοράσουμε τον αρχικό-βασικό εξοπλισμό. Μετά από μια μικρή έρευνα αποφασίσαμε να δώσουμε τα λεφτά μας σε Ελληνικά χέρια, έτσι πήγαμε στο κοντινό και πολύ ποιοτικό Beer & Deli του Υμηττού για να μας κατατοπίσει ο ιδιοκτήτης (Πολ) σαν εμπειρότερος. Έχοντας μία εικόνα από το Ιντερνετικό ψαχτήρι ξέραμε για τα Starter Kit τα οποία χωρίζονταν σε Basic και Deluxe. Αγοράσαμε το 2ο λόγο των κάδων αλλά και διαφόρων εξαρτημάτων που εντέλει χρειάζονται και θα μας κόστιζαν ενδεχομένως περισσότερα αν τα αγοράζαμε ξεχωριστά. Οι πληροφορίες πέφταν βροχή ενώ εμείς ρωτούσαμε, και η επόμενη αγορά ήταν η απαραίτητη δεξτρόζη (1 kg). Το ξεκίνημα είπαμε να γίνει με Beer Kit (κονσέρβα) διότι αφενός είμαστε άσχετοι και αφετέρου χρειάζονται πολύ περισσότερα υλικά-εξαρτήματα-πρώτες ύλες για τις άλλες μεθόδους. Τέλος έπρεπε να αποφασίσουμε τι μπύρα θα φτιάξουμε!!! Οι επιλογές πολλές αλλά μετά από εισήγηση του Πολ διαλέξαμε της Better Brew την Northern Brown. Επειδή η πρώτη μας απόπειρα θέλαμε να είναι όσο το δυνατότερο περισσότερο αρεστή στον κύκλο μας αλλά κυρίως στις γυναίκες μας ο Πολ μας πρότεινε να πάρουμε και ένα κιλό καστανή καραμελωμένη ζάχαρη για να σπάσει την πικράδα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι για όλα αυτά δώσαμε περίπου 90-95 € τα περισσότερα φυσικά για τον εξοπλισμό που επενδύονται για μία φορά.
Σάββατο 13 Δεκ 14 : Έφτασε η μέρα (μετά από 2 μήνες με τον εξοπλισμό στα χέρια μας!!!) να κάνουμε την δικιά μας μπύρα. Όλα ξεκινάνε με την απολύμανση όπως είχα φροντίσει να διαβάσω. Και εδώ αρχίζουν τα λάθη, διότι ανοίγοντας τα υλικά απλά τα ξεπλύναμε με νερό και δεν τα σαπουνίσαμε καθόλου με υγρό πιάτων (πχ). Μπορεί να φαίνεται υπερβολικά σχολαστικό αλλά καλό είναι να γίνετε. Αντιθέτως ρίξαμε νερό στον έναν κάδο και διαλύσαμε το καθαριστικό Chemipro Oxi (αναλογία 4 gr/1 lt) και με γυμνά χέρια (ποτέ σφουγγάρια) περνούσαμε ότι θα χρησιμοποιούσαμε εκείνη την μέρα. Απολυμάναμε πρώτα το βρυσάκι (μην ξεχάσετε να βγάλετε το ''παξιμάδι'') ώστε μετά με κλειστό τον κάδο και με περισσότερο νερό βουλιάξαμε τα υπόλοιπα μέσα. Σειρά είχαν ο αναδευτήρας, η αεροπαγίδα, το καπάκι του κάδου και φυσικά το εσωτερικό τοίχωμα αυτού. Αφού τελειώσαμε ζεστάναμε νερό (1-2 λίτρα) και το ρίξαμε στον κάδο με επόμενο υλικό το περιεχόμενο από το σακούλι της Better Brew, αρχίζοντας το ανακάτεμα (που αποδείχθηκε σωστή κίνηση) για να αραιώσουμε το ''σιρόπι''. Ρίξαμε επίσης ζεστό νερό μέσα στο σακούλι για να κυλήσουμε όσο περισσότερο σιρόπι γινόταν για να μην μείνει μέσα και πάει χαμένο. Συνέχεια στο ανακάτεμα και επόμενο υλικό όλη η δεξτρόζη (1 kg). Το ''πράμα'' άρχισε να αφρίζει σιγά σιγά και να αναβλύζει άρωμα. Εκεί έσκασαν τα πρώτα γέλια ενθουσιασμού για το δημιούργημα μας!
Τελευταίο υλικό (έτσι νομίζαμε) θα ήταν το νερό με την συσκευασία να λέει 23 λίτρα. Το δίλημμα ήταν νερό βρύσης η εμφιαλωμένο? Προτιμήσαμε για πρώτη φορά της βρύσης και βάζοντας το λάστιχο ρίχναμε με ένταση μέσα στο κάδο με αποτέλεσμα να στροβιλίζετε το μείγμα και να αφρίζει τρελά! Για ακόμα μια φορά τυχεροί μέσα στην ασχετοσύνη μας κάναμε καλά διότι σε αυτή την φάση με το νερό πρέπει να δημιουργήσεις έντονη ανάδευση για να οξυγονωθεί το ζυθόγλευκος. Συμπληρώσαμε μέχρι το 23 σύμφωνα με την πλαϊνή ένδειξη του κάδου. Τοποθετήσαμε και την αεροπαγίδα που ρόλος της είναι να αποβάλει το διοξείδιο του άνθρακα που δημιουργείτε από την ζύμωση. Το σταυρώσαμε και το σφραγίσαμε για να ξεκινήσει η 1η ζύμωση σε θερμοκρασία δωματίου δηλ. 20-25 oC!Τώρα μετράτε λάθη:
- Δεν πήραμε ένδειξη για αρχική πυκνότητα (OG), έτσι δεν είχαμε ιδέα με τι μέτρηση ξεκινάμε όπως και αν τα σάκχαρα που ρίξαμε (δεξτρόζη) ήταν αρκετά ή χρειάζονταν και άλλα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.
- Δεν προσθέσαμε το 1 κιλό καραμέλας που μας έδωσαν για να γλυκάνουμε την γεύση (πάνε οι ελπίδες να πιουν οι γυναίκες μας)!
- Δεν βάλαμε νερό ή βότκα όταν τοποθετήσαμε την αεροπαγίδα στην εσοχή (ήθελα να ήξερα πως θα καταλαβαίναμε πότε τελείωσε η ζύμωση!!!)
Δευτέρα 15 Δεκ 14 : Πήγα πάλι στον Πολ να αγοράσω φιάλες και μετά από συζήτηση μου επισήμανε τα λάθη που αναφέρω πιο πάνω που ευτυχώς δεν ήταν καταστροφικά. Το βράδυ της επομένης (16/12) μπήκε νερό στην αεροπαγίδα και ενώ αρχικά δεν βλέπαμε τίποτα (τρελή απογοήτευσή) ξαφνικά άρχισαν οι μπουρμπουλήθρες κάτι που μας έκανε να ξανασκάσουμε γελάκι. Επίσης πήραμε και μία ένδειξη με το δειγματοληπτικό σωλήνα. Πρέπει να γεμίσεις τον σωλήνα για σωστές ενδείξεις και ψιλοαργήσαμε να το καταλάβουμε...Βυθίζοντας το πυκνόμετρο μας έδειχνε 1020 και η ιδανική ένδειξη είναι στα 1010. Χρειαζόμασταν κι άλλες μέρες.
Κυριακή 21 Δεκ 14 : Ξεκίνημα από το μεσημέρι με απολύμανση (2ο μέρος) σε υπόλοιπα υλικά και μπουκάλια. Επειδή τα μπουκάλια χρησιμοποιούνταν για πρώτη φορά δεν τα τρίψαμε με το ειδικό βουρτσάκι παρά μόνο ξέπλυμα, μεταφορά σαπουνάδας εντός, καλό ταρακούνημα και πολύ καλό ξέβγαλμα. Την επόμενη φορά που θα περιέχουν λίγο κατακάθι πρέπει να τριφτούν και στον πάτο. Πρώτα όμως βλέποντας ότι οι μπουρμπουλήθρες είχαν πλέον σταματήσει αφαιρέσαμε και τον υπολειπόμενο αέρα πιέζοντας το καπάκι προς τα κάτω για να απελευθερωθεί. Πήραμε και την τελική μας ένδειξη πυκνότητας (FG) η οποία ήταν 1010!!! Όλα έτοιμα, και επόμενο βήμα η μετάγγιση από τον ένα κάδο στον άλλο! Με περίτεχνο τρόπο (και ατσάλινη αντοχή) ρίξαμε με το βρυσάκι το περιεχόμενο, ώστε να κυλάει ομαλά γλείφοντας την πλαϊνή επιφάνεια του 2ου κάδου και όχι απότομα ή από μεγάλο ύψος στον πυθμένα. Αυτό γίνετε για να μην προσκληθεί αυτή την φορά έντονος παφλασμός και μεταφερθεί οξυγόνο μέσα στην μπύρα μας διότι πλέον δεν μας χρειάζεται. Στα τελευταία 2 λίτρα βάλαμε και ένα σουρωτήρι για να κρατήσει τυχόν κατακάθια που θα τρέξουν από τον 1ο κάδο. Για καλό και κακό μόλις είδαμε τα πρώτα σημάδια σταματήσαμε χαραμίζοντας περίπου 1 λίτρο το οποίο έτσι και αλλιώς δεν αξίζει. Συνέχεια έχουν τα επόμενα σάκχαρα τα οποία στην 2η ζύμωση θα μας δώσουν το απαραίτητο ανθρακικό που θέλουμε για την μπύρας μας. Έτσι λοιπόν εμείς που θέλαμε αρκετούτσικο προσθέσαμε 150 gr καστανής ζάχαρης εμπορείου και ρίξαμε ένα ελαφρύ ανακάτεμα. Η επική στιγμή για την εμφιάλωση έρχεται και βάζοντας στο βρυσάκι το εξάρτημα ροής (που μέχρι την προηγούμενη μέρα δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τι κάνει!) ξεκινήσαμε με το πρώτο μας μπουκάλι. Έντονοι πανηγυρισμοί και ενθουσιασμός ακολούθησαν. Ναι, εμφιαλώναμε την πρώτη δική μας μπύρα και γουστάραμε τρελά. Συνεχίζοντας τον ρυθμό σε γέμισμα μπουκαλιών και τάπωμα ξαφνικά η ροή επιβραδύνει σημαντικά. Τι έγινε? λέμε, διαπιστώνοντας ότι είχαμε κουμπώσει το καπάκι του κάδου και δεν έπαιρνε αέρα το σύστημα. Ανοίγουμε λίγο και τα πράγματα μπήκαν στην θέση τους! Πόσα γέλια ρίξαμε δεν περιγράφετε.
Τα 59 μπουκάλια (1 έσπασε για το γούρι) είναι έτοιμα και μεταφέρονται εντός σε θερμοκρασία δωματίου ξανά για 5 μέρες. Οι μέρες περνούν και περνάμε σε νέα τοποθεσία (υπόγειο σπιτιού) για χαμηλότερες θερμοκρασίες. Από εδώ και πέρα μόνο υπομονή για να δούμε τι κάναμε...Αυτή ήταν λοιπόν η πρώτη εμπειρία μας με το αντικείμενο ανανεώνοντας για την επόμενη φορά και ελπίζοντας να περάσουμε και σε άλλες μεθόδους οικοζυθοποίησης με τον καιρό. 
