Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing
Αυτή η αιωνόβια, σχετικά άγνωστη βελγική μπύρα αγροκτήματος επιστρέφει στο παρασκήνιο. Παραδοσιακά, η grisette παράγεται κοντά στις παραποτάμιες περιοχές των ποταμών Σελντ (Σκάλδης) και Ντένβερ, οι οποίες ήταν σημαντικά κέντρα κατά τη Βιομηχανική Επανάσταση. Ενώ η saison ήταν η αγαπημένη μπύρα των Βαλλόνων αγροτών, η grisette αναδείχθηκε στο αγαπημένο είδος μπύρας για τους ανθρακωρύχους και τους λατόμους, οι οποίοι την έβρισκαν ξηρή και αναζωογονητική ύστερα απο μια μέρα σκληρής δουλειάς. Συνήθως, ήταν μια ανοιχτόχρωμη σταρένια μπύρα με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ και ελαφρύ σώμα, η οποία δεν είχε το γαλακτικό οξύ και την ωρίμανση που χαρακτηρίζει τις saison μπύρες. Οι νεαρές γυναίκες, γνωστές ως grisettes (απο την γαλλική λέξη για το γκρίζο χρώμα, όπως αυτό που είχαν οι πέτρες που έβγαιναν απο τα λατομεία), έφερναν δίσκους με αυτήν την μπύρα στους κουρασμένους εργάτες μετά το τέλος της βάρδιας. Η grisette εξαφανίστηκε μαζί με τα ορυχεία του Βελγίου, αλλά τώρα γνωρίζει μια ανάκαμψη, κυρίως επειδή Αμερικανοί ζυθοποιοί δημιουργούν σύγχρονες παραλλαγές της.
Zoigl
Η zoigl είναι μια θολή, χαλκόχρωμη μπύρα με έντονη γεύση βύνης, άγνωστη στους περισσότερους. Κι αυτό επειδή παράγεται μόνο σε κοινοτικές ζυθοποιίες σε πέντε πόλεις της περιοχής Άνω Παλατινάτο στην ανατολική Βαυαρία: στο Εσλάρν, το Φαλκενμπέργκ, το Μίτεράιχ, το Νοιχάους και το Βιντισένενμπαχ. Ο όρος zoigl προέρχεται απο τη γερμανική λέξη zeichen που σημαίνει σήμα ή σύμβολο. Το εξάκτινο αστέρι zoigl που κρεμούν οι ζυθοποιοί πάνω απο τις πόρτες τους μοιάζει με το εβραϊκό Αστέρι του Δαβίδ. Κατά τον Μεσαίωνα (500-1000), οι ζυθοποιοί χρησιμοποιούσαν αυτό το αστέρι για να συμβολίσουν τα τρία στοιχεία του νερού, της γης και της φωτιάς και τα τρία συστατικά, το νερό, τη βύνη και τον λυκίσκο. Το ζυθόγλευκος της zoigl παρασκευάζεται σε μια κοινοτική ζυθοποιία και μετά παραδίδεται σε ιδιωτικά κελάρια στο σπίτι του ζυθοποιού όπου γίνεται η ζύμωση. Ύστερα απο 2 βδομάδες, η ζυμωμένη μπύρα μεταφέρεται σε δεξαμενές για να ωριμάσει. Όταν είναι έτοιμη για κατανάλωση, η μπύρα αντλείται κατευθείαν απο την δεξαμενή αποθήκευσης. Ένας απο τους ζυθοποιούς κρεμά ένα εξάκτινο αστέρι έξω απο το σπίτι του, για να υποδείξει ότι αυτός είναι που πουλά την μπύρα εκείνη την χρονική στιγμή, στους προσωπικούς του χώρους. Μόλις η μπύρα τελειώσει απο το κελάρι, ο επόμενος ζυθοποιός ανοίγει τη δική του δεξαμενή και αρχίζει να πουλά το δικό του μερίδιο, και το αστέρι περνά σε εκείνον. Η μπύρα διαφέρει απο παρτίδα σε παρτίδα αφού κάθε ζυθοποιός έχει τη δική του μυστική συνταγή. Για αν δοκιμάσετε τη zoigl, κοιτάξτε την τοπική εφημερίδα για να δείτε ποιο σπίτι έχει αστέρι στην πόρτα του.
Steinbier
Κεχριμπαρένια προς σκουρόχρωμη ale, η steinbier είχε διαδοθεί ιδιαίτερα, ειδικά στον Αυστριακό νόμο πριν απο το ξεκίνημα του 20ου αιώνα. Το όνομα της στα γερμανικά σημαίνει ''πέτρινη μπύρα'' και αναφέρεται περισσότερο στον τρόπο παρασκευής της παρά στη γεύση της. Οι αγρότες τη ζύμωναν σε μεγάλα ξύλινα δοχεία, τα οποία δεν ήταν δυνατό να εκτεθούν άμεσα στη φωτιά, γι'αυτό και κατά τη διαδικασία βρασίματος της βύνης και του ζυθογλευκους χρησιμοποιούσαν μεγάλες πέτρες απο ψαμμίτη, ένα υλικό που φθονούσε στην περιοχή. Οι πέτρες ζεσταίνονταν στη φωτιά και στη συνέχεια τοποθετούνταν μέσα στον πολτό της βύνης ή στο ζυθόγλευκος, καραμελώνοντας τα σάκχαρα του και μεταφέροντας την κάπνα απο τις φλόγες. Ήταν μια κοπιαστική τεχνική, που παρήγαγε μικρές ποσότητες και δεν μπορούσε ποτέ να αποδώσει την ίδια γεύση, ενώ παράλληλα ήταν και επικίνδυνη, προκαλώντας συχνά πυρκαγιές που μπορούσαν να επιφέρουν από μικρά καψίματα μέχρι ολοσχερή καταστροφή του ζυθοποιείου. Το τελευταίο εργαστήρι παραγωγής steinbier έκλεισε το 1917, σε μια περίοδο όπου ο μεταλλικός εξοπλισμός είχε ήδη αρχίσει να καθιερώνεται, δίνοντας τη δυνατότητα στα ζυθοποιεία να παράγουν ale και lager σε μεγαλύτερες ποσότητες.