Δοκιμάζοντας μπύρες στην παγωμένη Ισλανδία

Πριν από ο,τιδήποτε άλλο και για να µπούµε στο κλίµα της χώρας αυτής µε τις τεράστιες αντιθέσεις, έχει ενδιαφέρον να πούµε ότι στην Ισλανδία σήµερα υπάρχει κρατικό µονοπώλιο στο αλκοόλ, που σηµαίνει πως ό,τι έχει πάνω από 2,25% vol πρέπει να πωλείται σε κρατικές κάβες ή τα λεγόµενα Vinbudin. Επίσης, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, στη χώρα υπήρχε ποτοαπαγόρευση από το 1915 ως και το... 1989. Μάλιστα η 1η Μαρτίου, ηµεροµηνία κατά την οποία τέθηκε σε ισχύ η νοµιµοποίηση της µπύρας την οποία ψήφισε το Κοινοβούλιο το 1988, εορτάζεται ως η Ηµέρα της Μπύρας ή Bjórdagurinn, κάτι σαν εθνική γιορτή. 

Βέβαια πρέπει να οµολογήσω ότι όσο κυνηγούσα -τελικά ανεπιτυχώς αλλά αυτό είναι µια άλλη συζήτηση- το Βόρειο Σέλας και «όργωνα» φαράγγια, καταρράκτες και παγετώνες, η µοναδική επιλογή µου ήταν η µπύρα Gull (προφέρεται «γκουτλ»). Ο λόγος είναι πολύ απλός και είναι η τιµή. Για όποιον δεν το γνωρίζει, το κόστος ζωής στην Ισλανδία είναι ισοπεδωτικό, τόσο που µε έκανε να νοσταλγήσω τη Νορβηγία! Πρόκειται για µια απλή και βασανιστικά αδιάφορη lager, που βρίσκεται παντού όµως µε τιµή που κυµαίνεται στα 3-3,50 ευρώ το κουτί των 500ml. Φυσικά µπορείς να βρεις στα ράφια και κάποιες µπύρες από craft µικροζυθοποιεία, η ανάγκη να φας κάτι όµως σε αποτρέπει από το να προσφέρεις στον εαυτό σου τέτοιες µικρές χαρές. 

Την τελευταία µέρα της παραµονής µου στην Ισλανδία και σε όλο τον ελεύθερο χρόνο που είχα στο Reykjavik, προσπάθησα να δοκιµάσω όσες περισσότερες µπύρες µπορούσα, αποφασισµένος να µην αφήσω το κόστος να µε εµποδίσει. Πήγα λοιπόν σε τέσσερις µπυραρίες, αφήνοντας έξω τα Skúli Craftsbar (Fógetagardur, Adalstraeti 9) και Kaldi Bar (Laugavegur 20b) για να έχω µια (ακόµα) δικαιολογία να επιστρέψω.

Bryggjan Brugghús

Το µαγαζί βρίσκεται στο παλιό λιµάνι και ξεκίνησε τέλη Οκτωβρίου του 2015. Έχει 8 taps όπου φιλοξενεί συνήθως 3-4 δικές τους µπύρες και οι υπόλοιπες είναι από άλλα ζυθοποιεία της Ισλανδίας. Κάνουν γευσιγνωσίες µε 3 ή 6 µπύρες (σε ποτήρια των 160ml), µε κόστος 1.800 ISK (15 ευρώ) και 3.600 ISK (29 ευρώ) αντίστοιχα. Το ζυθοβραστήριο που έχουν είναι 10hl και βράζουν συνήθως µία φορά την εβδοµάδα. Το µαγαζί είναι αρκετά µεγάλο, χωρίζεται σε τρεις αίθουσες και ίσως µπορεί να χωρέσει 200 άτοµα καθιστούς.

Lslenskin Barinn

Το bar αυτό όπως προκύπτει και από το όνοµά του, έχει µόνο τοπικά προϊόντα. ∆έκα µπύρες σε βαρέλια µαζί µε πολλά αποστάγµατα και φαγητό όπου ξεχωρίζουν τα «hot dogs» µε αστακό, αρνί και καπνιστό σολοµό! Εδώ θα βρείτε flight µε τρεις µπύρες (ποτήρια 200ml) µε 1.500 ISK (12 ευρώ). 

Mikkeller & Friends Reykjavik 

Ο διασηµότερος gypsy brewer διάλεξε ένα από τα παλαιότερα κτίρια, στην παλαιότερη γειτονιά, της βορειότερης πρωτεύουσας του πλανήτη, για να φτιάξει ένα ακόµα bar. Εδώ µπορείτε να βρείτε 20 µπύρες σε βαρέλια, σε ποτήρια των 200ml/400ml, ενώ η τύχη ήταν µε το µέρος µας, µιας και συνήθως δεν έχουν ισλανδικές µπύρες on tap. 

Micro Bar 

Το bar ξεκίνησε το 2011, έχει 14 βαρέλια από τα οποία τα 12 είναι ισλανδικά. Τα υπόλοιπα δύο εκείνη την ηµέρα είχαν µπύρες από έναν Ισλανδό (φίλο του ιδιοκτήτη) που ζυθοποιεί στη Γροιλανδία µε όνοµα Qajaq. Το tasting πέντε µπυρών σε ποτήρια 180ml κοστίζει 3.000 ISK (24 ευρώ) και των 10 µπυρών 5.000 ISK (40 ευρώ).

Skál... για µια βιοµηχανία ζύθου που στήνεται από την αρχή

Τι µου έµεινε λοιπόν από αυτό το ταξίδι; Οι Ισλανδοί ξεκινούν τώρα τα πρώτα τους βήµατα και αυτό φαίνεται από τα παιδικά τους λάθη στις Lager (που για κάποιο λόγο δεν µπορούν να πετύχουν, αν και τις προτιµούν ως καταναλωτές) έως τις επιλογές τους στα υπόλοιπα είδη. Ακολουθούν το σκανδιναβικό µοντέλο όµως, το οποίο σηµαίνει ότι είναι σε πολύ καλό δρόµο, µιας και υπήρχαν κάποιες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες µπύρες. Ήταν πολύ ενηµερωτικό και αναζωογονητικό να βλέπεις µια βιοµηχανία να στήνεται από την αρχή. Οι Ισλανδοί microbrewers κάνουν την τίµια προσπάθειά τους και αυτό που οφείλουµε να κάνουµε είναι να υψώσουµε το ποτήρι µας (ή το κέρατο για πιο Viking feeling) και να φωνάξουµε Skál!

source