
''Η σχέση μου με την Rock ‘n’ Beer 2012 άρχισε και τελείωσε σχεδόν με παρόμοιο τρόπο. Την πρώτη φορά το 2012 εγώ κι ο ιδιοκτήτης της, ο Μήτσος, καθισμένοι σε ένα υπαίθριο μπαράκι στην Αμαλιάδα να πίνουμε μια μπύρα, οπότε και αρχίζει η κουβέντα με το «σκέφτομαι να ανοίξω μπύραρία και το λέω πρώτα σε ‘σένα γιατί ξέρω ότι είσαι λάτρης…». Τότε άστραψαν τα μάτια μου! «Έχεις μπροστά σου τον καλύτερο μελλοντικό πελάτη του μαγαζιού! Θα με κάνεις αλκοολικό…» του απάντησα. Τα στοιχεία που μας ένωναν με Μήτσο ήταν δύο. Ήμασταν κι δύο Γιαννιώτες, κάτοικοι Αμαλιάδας, εδώ κι αρκετά χρόνια. Πλέον θα μας ένωνε κι ένα τρίτο…

Ενώ, ο στόχος «να μην γυρίσει ποτέ πιάτο από τον πελάτη πίσω» επετεύχθη!! Άλλωστε, το μαρτυρούν οι αφιερώσεις που καρφίτσωνε ο κόσμος κατά καιρούς στον τοίχο του μαγαζιού…ενώ κάπου εκεί ανάμεσα ήταν κι ένα δελτίο παραγγελίας, το οποίο η Αίμι, η συνιδιοκτήτρια και… σεφ, το επέστρεψε ως ψεύτικο, γιατί δύο άτομα, εγώ κι ο ‘Σαμ’, παραγγείλαμε για…έξι! Μετά κόλλησαν κι άλλοι μαζί μας, για να φτιάξουμε την μεγαλύτερη παραγγελία που έγινε ποτέ στο μαγαζί…φάγαμε σχεδόν ό,τι είχε ο κατάλογος και ήπιαμε άπειρα λίτρα!
Έκτοτε, το μέλλον επιφύλασσε πολλές ωραίες στιγμές για όλους. Η κλασική rock, blues μουσική από τον DJ ακολουθήθηκε από το δειλό πείραμα της μιας Κυριακής με ζωντανή μουσική που κατέληξε σε “live” κάθε εβδομάδα, με διαφορετικούς καλλιτέχνες κάθε φορά, τοπικούς και μακρινούς, ερασιτέχνες κι επαγγελματίες, ανήλικους κι ενήλικες, άγνωστα μεταξύ τους άτομα που “τζάμαραν” μαζί, καλλιτέχνες που έκαναν τα πρώτα τους βήματα, αλλά και ήδη γνωστούς, που δύσκολα θα περίμενε κανείς να δει σε μια μικρή πόλη σαν την Αμαλιάδα. Εκεί είδαμε μουσικούς όπως ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Βαγγέλης Γερμανός, οι Γιαννιώτες George Gakis & the Troublemakers και πολλοί άλλοι, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που καλλιτέχνες προσφέρθηκαν να διασκεδάσουν τον κόσμο αφιλοκερδώς.
Οι απόκριες απέκτησαν ένα άλλο χαρακτήρα, πιο ‘γιαννιώτικο’. Η Τσικνοπέμπτη ξεκινούσε με γλέντι από το πρωί και συνέχιζε αδιάκοπα ως το βράδυ, ενώ η Κυριακή που ακολουθούσε έφτασε να έχει μέχρι και βραδινό χορό γύρω από μια μεγάλη φωτιά που στήθηκε στον πεζόδρομο, την «τζαμάλα». Μέσα στη μπύραρία γεννήθηκαν νέες γνωριμίες, παρέες και φιλίες μέσα από ένα παράξενο τρόπο, κάπως ‘ανταγωνιστικό’…
Δεν ήταν τίποτα άλλο μια σειρά πρωταθλημάτων Darts, που διήρκεσε σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο, με επικές «μάχες» ως τις 2:00 και 3:00 το πρωί, καθημερινές, ενώ ακολουθούσε για πολλούς πρωινή εργασία! Αλλά ποιος ήθελε να πάει για ύπνο; Αυτό που ξεκίνησε δειλά με δύο τρεις σε ένα στόχο στην άκρη κατέληξε να γίνει σε τρεις διαδρόμους με ταυτόχρονους αγώνες, ενώ οι ενδιαφερόμενοι ήταν τόσοι πολλοί που έφταναν να ξεπερνούν το κοινό πολλές φορές, ενώ οι πύργοι και τα μπουκάλια με τη μπύρα να μη σταματούν να πηγαίνουν και να έρχονται!
Εκεί ζήσαμε την παροιμία «η αλεπού δέκα και τα αλεπουδάκια έντεκα», καθώς άτομα που τους δείχναμε πώς να ρίχνουν βελάκια, στο τέλος κατέληγαν να μας κερδίζουν… Αλλά αυτό ήταν το ωραίο σε αυτή τη μεγάλη παρέα, αφού όλοι τελικά το διασκέδαζε όσο δεν πήγαινε.
Στην Rock ‘n’ Beer ουκ ολίγες φορές άνοιξαν «επικές» συζητήσεις για κοινωνικά, πολιτικά, επαγγελματικά, οικονομικά, τοπικά, εθνικά, διεθνή, του ιδίου του μαγαζιού θέματα και πολλά άλλα, με διαφωνίες, συμφωνίες, αντιπαραθέσεις κλπ, έχοντας όμως πάντα δύο κοινές συνιστώσες! Κατέληγαν σε…αδιέξοδο (χαχαχα) και άφθονη μπύρα!
Όλα τα ωραία πράγματα όμως έχουν κι ένα τέλος. Όπως το καλοκαίρι του ’12 άρχισε η κουβέντα για τη μπύραρία, έτσι την άνοιξη του 2015 τελείωσε. Καθισμένοι στην αυλή της μπύραρίας με ένα ποτήρι μπύρα ο Μήτσος μου λέει «αποφάσισα να τα μαζέψω όλα και να επιστρέψω στην πατρίδα…».
Όσο κι αν χαλάστηκα που έκλεινε το μαγαζί που αισθανόμουν ότι είχε ανοίξει ειδικά για μένα, θεώρησα σωστό να απαντήσω «από το να σε φάει μια ζωή το γιατί δεν έφυγες τότε που έπρεπε, φύγε τώρα που μπορείς!». Ο κύβος ερρίφθη για τις 28 Ιουνίου με το αποχαιρετιστήριο πάρτι από την Κυριακή το βράδυ ως νωρίς το πρωί. Θαμώνες, παλιοί φίλοι, γνώριμοι, ακόμα και άτομα που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά -και τελευταία- αντιμετώπισαν την περίσταση όπως έπρεπε.

Η Rock ‘n’ Beer 2012 έκλεισε τις πόρτες της τέλος Ιουνίου, ευτυχώς όμως πριν κάνει τον κύκλο της. Δεν έκλεισε γιατί δεν «τραβούσε άλλο», τουναντίον! Ακολούθησε μια γραμμική πορεία και έκλεισε για να πάει κάπου αλλού! Στο τελευταίο πάρτι συγκεντρώθηκαν οι αναμνήσεις τριών ετών και οι γνωριμίες που θα κρατήσουν για πάντα! Κι αν είθισται για κάτι που τελειώνει στους ροκάδες να έρχεται στο μυαλό το ‘The End’ των Doors, εδώ μάλλον θα ταίριαζε η διασκευή του ομώνυμου κομματιού των Bad Company, το ‘Bad Company’ από τους Five finger Death Punch!
Τελικά Μήτσο, ‘That’s it’ ή μήπως…‘Hasta la vista!’;;;
Μια τελευταία γεύση από εκείνη τη βραδιά, λοιπόν:
Επιμέλεια: Αποστόλης Τσόλης
Υ.Γ. Αποστόλη ευχαριστούμε για την ιστορία που μοιράστηκες μαζί μας γιατί λίγο πολύ όλοι οι μπυρόβιοι έχουμε κάτι κοινό στην καρδιά μας!
Post A Comment:
0 comments:
Αφήστε μας το σχολιο σας!