Το ημερολόγιο του (οικο)ζυθοποιού

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να γίνει καλύτερος ζυθοποιός. Ένας από τους πιο χρήσιμους είναι οι σημειώσεις. Οι σημειώσεις μας θα πρέπει να είναι μία καταγραφή του τι κάναμε και ποιο ήταν το αποτέλεσμα. Θα πρέπει να εμπεριέχουν απαντήσεις για πολλές απλές ερωτήσεις, όπως π.χ. «Πόσο νερό θα χρησιμοποιήσουμε για 19 λίτρα μπύρας;» ή «Πόσο θα μας πάρει να ζεστάνουμε τέτοια ποσότητα σε “strike temperature” (θερμοκρασία του ζεστού νερού, πριν ρίξουμε τις βύνες);».

Ιδού ένα παράδειγμα καταγραφής σημειώσεων: μία ημέρα πριν από τη ζυθοποίηση γράφουμε μία λίστα με τα υλικά και τον εξοπλισμό που θα χρησιμοποιήσουμε, καθώς και βήμα-βήμα τις διαδικασίες. Συμπεριλαμβάνουμε τις μετρήσεις που πρόκειται να κάνουμε την ημέρας της παρασκευής (θερμοκρασίες, pH, διαθλασίμετρο – πυκνόμετρο κ.τ.λ.) και ποιες θα είναι οι αναμενόμενες, καθώς, βέβαια, και τα αποτελέσματα που ελπίζουμε να επιτύχουμε. Μέσα από αυτή τη μέθοδο καταγραφής του πλάνου μας εξυπηρετούνται δύο σκοποί: μειώνεται κατά πολύ η ανάγκη για σημειώσεις την ημέρα της δημιουργίας της μπύρας μας, ενώ παράλληλα έχουμε μία λίστα, ούτως ώστε να μην ξεχάσουμε τίποτα από όσα έχουμε προσχεδιάσει.

Η ύπαρξη σχεδίου είναι σοφή ενέργεια, αλλά έχουμε δρόμο ακόμη. Κατά τη διάρκεια της ζυθοποίησης σημειώνουμε τι πραγματικά συνέβη, και ο απλούστερος τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι τσεκάροντας αν κάθε διαδικαστικό μας βήμα πήγε όπως το είχαμε σχεδιάσει. Kαλό θα ήταν, μάλιστα, να γράφαμε και την ώρα δίπλα σε κάθε βήμα μας, όταν αυτό τελειώνει. Αν κάτι δεν πήγε καλά ή είχαμε διαφορετικό αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο, το γράφουμε στο περιθώριο ή σαν υποσημείωση. Το αποτέλεσμα: μετά από αρκετές απόπειρες παρασκευής της αγαπημένης μας μπύρας κι αφού έχουμε παραμείνει πιστοί στο ημερολόγιο μας (brewing notebook), θα έχουμε κατορθώσει να διαμορφώσουμε ένα αξιόπιστο σύστημα, πάνω στο οποίο θα μπορούμε να βασιστούμε για μελλοντικές και πιο επιτυχημένες παραγωγές!

Moλονότι ο νέος καλύτερος «φίλος» (ημερολόγιο ζυθοποίησης) του κάθε φιλόδοξου ερασιτέχνη ζυθοποιού μπορεί να αποτελέσει σημαντική αρωγή, η μεγαλύτερη αποζημίωση έρχεται όταν γίνει ο πολυπόθητος συνδυασμός: θεωρία/πράξη + κατανάλωση. Μία πρόταση είναι να γίνει μία αυστηρή κριτική της μπύρας, που μόλις έχει παραχθεί, μέσα από μία σύγκριση με μία αντίστοιχη του εμπορίου. Αν ο εκάστοτε ζυθοποιός επιλέγει να δημιουργεί συνεχώς τον ίδιο τύπο μπύρας, τότε μπορεί να δοκιμάσει προϊόν από παλαιότερη παρτίδα και να προβεί πάλι σε συγκρίσεις με μία εμπορική μπύρα. Eντοπίζει και επισημαίνει από την κάθε παρτίδα τα συν και πλην, καθώς και τις αναμεταξύ τους ομοιότητες/διαφορές, κάτι που εν καιρώ και μετά από επίμονη προσπάθεια, συμβάλλει στην επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Παράλληλα, μέσα από ενδελεχή μελέτη/δοκιμή απολαμβάνει τα χαρακτηριστικά -άρωμα, γεύση, χρώμα, ένταση, αλκοόλ, σώμα, επίγευση- που (συνήθως) καθιστούν τις μπύρες οικιακής παραγωγής ανώτερες από αντίστοιχες του εμπορίου.

Οι λεπτομερείς σημειώσεις μπορούν -δίχως αμφιβολία- να συνεισφέρουν στην εξέλιξη κάθε ερασιτέχνη ζυθοποιού, και κατ’ επέκταση να τον βοηθήσουν να παράξει ποιοτική μπύρα, η οποία έχει να προσφέρει συγκινήσεις και να αποσπάσει θετικά σχόλια, ενώ δεν είναι απίθανο να αποτελέσει και την αρχή (γιατί όχι;;;…) μίας μικροζυθοποιίας.

source
"Κείμενα/επιμέλεια: Άγις Κόντος"