Από τα μεσαιωνικά χρόνια οι αγρότες που δούλευαν στη Βαλονία, είχαν ανάγκη κατά τους μήνες του θερισμού να πιουν μπύρα. Έτσι το χειμώνα παρασκευαζόταν μια ale για τη θερινή σεζόν (έτσι και το γαλλικό saison) με σκοπό να υποκαταστήσει μερικώς και το νερό. Γι’ αυτό το λόγο, μάλιστα, ήταν και χαμηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ (περίπου 4%). Με τον καιρό κάθε φάρμα έφτιαχνε τη δική της διαφορετική μπύρα, ανάλογα με την ιδιομορφία της κάθε περιοχής, ενώ η αποθήκευσή της για καιρό πριν καταναλωθεί, δημιούργησε την ανάγκη να προστεθούν κάποια αρωματικά συστατικά ώστε να καλυφθεί η φθορά της παλαίωσης, με τα βακτήρια που εμφανίζονταν και γενικότερα την αλλοίωση της γεύσης.
Σαν στυλ είναι δροσιστικές, κάπως ξινές μπύρες με αφροζύμες και είναι χαρακτηριστικές των γαλλόφωνων περιοχών του νότιου Βελγίου. Παραδοσιακά φτιάχνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν πολύ σώμα και δυνατό άρωμα. Σε μερικές περιπτώσεις το τοπικό σκληρό νερό βοηθούσε ώστε να δοθεί το σώμα, η γεμάτη γεύση και το άρωμα από τους σπόρους, αλλά οι ζυθοποιοί δούλευαν έτσι ώστε να παράγουν πολτούς οι οποίοι ήταν μερικώς ζυμώσιμοι. Μια τεχνική ήταν να παίρνουν τους πρώτους χυμούς από τη βύνη σε χαμηλή θερμοκρασία, να παράγουν ένα κρεμώδες γλεύκος το οποίο θερμαινόταν και έπειτα το πρόσθεταν πίσω στο υπόλοιπο. Σε κάποιες περιπτώσεις γινόταν προσθήκη spelt (ένα είδος σιταριού), βρώμης ρυζιού και τα δύο σε ωμή μορφή. Άλλες φορές το άρωμα ενισχυόταν από μια μεγάλη δόση λυκίσκου και ίσως βοτάνων ενώ η ζύμωση γινόταν από στελέχη τα οποία ζύμωναν γρήγορα αλλά όχι εξοντωτικά. Παραδοσιακά αυτές οι μπύρες ζύμωναν τουλάχιστον μερικώς στο βαρέλι και αποκτούσαν πολλή φρεσκάδα, έντονα φρουτώδη αρώματα ενώ ο λυκίσκος ήταν αρκετά εμφανής. Τη σημερινή εποχή, οι saisons παράγονται με ξανθιά βύνη ίσως αποκτώντας κάποιο χρώμα κατά την διάρκεια μεγάλου βρασμού και είναι βαριά εμπλουτισμένες με λυκίσκο, χρησιμοποιώντας συνήθως Βελγικές ή Αγγλικές ποικιλίες. Χρησιμοποιούνται γαλλο-βελγικά ή αγγλικά στελέχη ζυμών ως επί τον πλείστον υβρίδια αλλά πλέον η ζύμωση δεν γίνεται σε ξύλο. Συνήθως πραγματοποιείται και 2η ζύμωση στο μπουκάλι.
Με το πέρασμα του χρόνου, βέβαια, οι οικονομικοκοινωνικές συνθήκες στο Βέλγιο άλλαξαν. Η τεχνολογία προχώρησε, ενώ ο εκβιομηχανισμός μείωσε την αγροτική παραγωγή. Έτσι η μπύρα του αγρότη διαφοροποιήθηκε από την παραδοσιακή της μορφή. Η περιεκτικότητά της σε αλκοόλ αυξήθηκε (5-9% πλέον), ενώ οι επιπλέον προσμείξεις συστατικών μετέτρεψαν τη saison σε ένα πολυσύνθετο είδος ale, που μπορεί να διαφέρει από ζυθοποιείο σε ζυθοποιείο. Το χρώμα τους μπορεί να είναι από κατάξανθο μέχρι κοκκινωπό. Η μαγιά τους μπορεί να προέρχεται ακόμα και από το Μόναχο ή τη Βιέννη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις προστίθεται καραμέλα και άλλα αρωματικά.
Η ΠΡΩΤΗ ΜΠΥΡΑ SAISON ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μια νέα μπύρα γεννήθηκε απο δύο λάτρεις της μπύρας, τον Πολ Εμμανουιλίδη (γνωστός από το Beer&Deli) και τον Chef Αλέξανδρο Παπανδρέου που ένωσαν τις γνώσεις τους και παρασκεύασαν μια ξεχωριστή μπύρα τύπου SAISON η οποία έχει ως μοναδικό χαρακτηριστικό και σκοπό το πάντρεμα με το φαγητό. Σκοπός της συνεργασίας ήταν να δημιουργηθεί μια μπύρα που θα ταιριάζει με μια μεγάλη γκάμα φαγητών. Έτσι, μετά απο αρκετούς πειραματισμούς δημιουργήθηκε η Odette, μια μπύρα με αρώματα λουλουδιών και μπαχαρικών, και ελαφρώς υπόξινη γεύση. Η απαλή της γεύση σε συνδυασμό με τα αρώματα μπαχαρικών και λουλουδιών την καθιστούν ιδανική στο να συνοδεύσει από ελαφριά ως πιο βαριά σε γεύση πιάτα.
Post A Comment:
0 comments:
Αφήστε μας το σχολιο σας!