Απόψεις για τα ''κρυφά'' συστατικά της μπύρας

Ξεσκονίζοντας παλιότερα το διαδίκτυο για πηγές με θέμα την μπύρα, βρήκα ένα άρθρο μιας Αμερικανίδας δημοσιογράφου που ρίχνει την απόλυτη λάσπη στην μπύρα για κάποια συστατικά της και σε μεγάλες Ζυθοποιίες όπου λανσάρουν τα προϊόντα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι με ταρακούνησε και αναρωτήθηκα αν όντως υπάρχουν στο αγαπημένο μας ποτό τόσο επιβλαβή συστατικά. Παραθέτω μέρος του άρθρου (αλλά και σε σύνδεσμο) για όποιον δεν γνωρίζει και σε όποιον επιθυμεί να το ξαναδιαβάσει. 

Οφείλω να ομολογήσω, ότι δεν είμαι πότης μπύρας, αλλά υπάρχει κάποιος στο σπίτι μου, που την αγαπά, έτσι έπρεπε να καταλάβω την αλήθεια. Γιατί τα συστατικά δεν αναφέρονται στην ετικέτα; Ποιες μάρκες μπορούμε να εμπιστευθούμε; Ποιες μάρκες προσπαθούν να μας δηλητηριάσουν σιγά-σιγά με φθηνά και επιβλαβή συστατικά; Όλες αυτές οι ερωτήσεις περνούν από το κεφάλι μου με ταχύτητα αστραπής. Έτσι, πριν από ένα χρόνο, άρχισα την έρευνα για το τι κρύβεται πραγματικά σε μπύρες και μετά από έρευνα σε αρκετές εταιρείες μπύρας, διαβάζοντας βιβλία για την επιστήμη των τροφίμων, και μιλώντας με τους ειδικούς, οι πληροφορίες που ανακάλυψα ήταν εντελώς σοκαριστικές. Συνεχίστε την ανάγνωση...

Ευτυχώς για τις ανησυχίες μου και πιθανόν τις δικές σας βρήκα ένα περσινό άρθρο του AntiChainLetter στο ellinikahoaxes.gr που εξηγεί πολλά πράγματα. Είναι μακροσκελές αλλά αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. Παρακάτω θα διαβάσετε τα κυριότερα μέρη:

Πριν λοιπόν ξεκινήσουν κάποια πορεία οι φίλοι της μπύρας, και διαμαρτυρόμενοι ανοίξουν και χύσουν στο έδαφος μπουκάλια και κουτιά μπύρας, μπροστά από το προεδρικό μέγαρο, σπαράζοντάς μας την καρδιά, είπαμε να βοηθήσουμε. Ο αρθρογράφος μπορεί να μην είναι λάτρης της μπύρας, αλλά εμείς είμαστε και πρέπει να διαπιστώσουμε αν έχουν κάποια βάση η ισχυρισμοί του ώστε να μην έχουμε τύψεις κατά την κατανάλωσή της (γιατί όπως και να χει μπύρα θα συνεχίσουμε να πίνουμε…)

Ας δούμε κατ αρχήν τι είναι αυτό το foodbabe από το οποίο μετέφρασαν το συγκεκριμένο άρθρο:

Tο «FoodBabe» είναι ένα από τα πιο γνωστά και συνάμα ισχυρά blog στις ΗΠΑ , που ανήκει σε μια κυρία που ονομάζεται Βάνι Χάρι. Η ιστορία της έχει συνοπτικά ως εξής: η Χάρι για χρόνια εργαζόταν σαν σύμβουλος στον τραπεζικό κλάδο. Σε κάποια στιγμή της ζωής της άρχισε να ταλαιπωρείται από προβλήματα υγείας. Θεωρώντας υπεύθυνα, για το πρόβλημά της, τα συστατικά των τροφίμων που χρησιμοποιούν οι μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων, ξεκίνησε να γράφει σχετικά μ αυτά που θεωρεί βλαβερά στο προσωπικό της blog Το πρόβλημα ξεκινά όταν η πηγή πληροφοριών που έχουμε είναι …προβληματική. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αρχικά διότι η Hari δεν είναι ούτε διαιτολόγος, ούτε διατροφολόγος, ούτε βιολόγος, ούτε χημικός. Δεν είναι αγρότισσα, δεν είναι κτηνίατρος, βοτανολόγος, ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να έχει σχέση με αυτά που γράφει στο blog της. Computer Science έχει σπουδάσει).

Η δημοφιλία της Βάνι πάντως είναι τόσο μεγάλη, που μπορεί κι ασκεί πίεση σε κορυφαίες βιομηχανίες. Δεν είναι εξάλλου λίγες οι φορές, που κολοσσοί – κυρίως από τον χώρο των τροφίμων- συμμορφώθηκαν προς στις υποδείξεις της. Τελευταία ξεκίνησε μια αντιπαράθεση με 2 από τις μεγαλύτερες ζυθοποιίες του κόσμου, την InBev και τη SAB-Miller. Στις 11 Ιουνίου, 2014, η Χάρι δημοσίευσε μια αναφορά στην ιστοσελίδα της για να πιέσει μεγάλες ζυθοποιίες να δώσουν τη λίστα των συστατικών των προϊόντων τους . Η Χάρι κατάφερε μέσα με λίγες μόνο ώρες τις εν λόγω εταιρείες να δηλώσουν ότι θα δημοσιοποιούν απο δω και πέρα όλα τα συστατικά από τις μπύρες τους. Η InBen μάλιστα κάλεσε τη Χάρι μαζί με τον σύζυγό της -που κατά δήλωσή της λατρεύει την μπύρα- να επισκεφθούν τα κεντρικά και να δουν από κοντά την παρασκευή της μπύρας.Μέχρι τώρα στον «πόλεμο της μπύρας» έχει μαζέψει πάνω από 60χιλ υπογραφές (δείτε εδώ).

Η αλήθεια είναι ότι η Χάρι έχει δεχτεί αρκετή κριτική. Κυρίως της καταλογίζουν ότι οι «καταγγελίες» της δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες. Για παράδειγμα ο καθηγητής Joseph A. Schwarcz δήλωσε γι αυτή ότι «Δεν έχει καμία γνώση της χημείας και δεν κατανοεί την επιστήμη των τροφίμων.» Ένας άλλος, ο Δρ David Γκόρσκι , συνεργάτης του blog, Science-Based Medicine , δήλωσε ότι η Χάρι «είναι μια κακοήθης δύναμη που προωθεί την άγνοια σχετικά με τα τρόφιμα». Άλλοι επιστήμονες λένε ότι διέσπειρε λανθασμένες πληροφορίες σε ένα άρθρο της τον Οκτώβριο του 2011 σχετικά με το πώς λειτουργούν τα εμβόλια και η εποχική γρίπη , και αμφισβήτησαν τον ισχυρισμό της ότι το εμβόλιο αυτό είναι επικίνδυνο. Ένα άλλο ανυπόστατο άρθρο της ήταν για το φούρνο μικροκυμάτων.

Ας δούμε όμως κι ένα από τα υποτιθέμενα προβληματικά συστατικά , το όξινο γλουταμινικό νάτριο (MSG) που όπως χαρακτηρίζει το άθλιο δημοσίευμα: «το αλκοόλ είναι εθιστικό ήδη με κάποιους ανθρώπους, αλλά με MSG είναι Ιερός καπνός«. Είναι σχεδόν απίθανο να χρησιμοποιηθεί κάτι τέτοιο την μπύρα. Δεν ακούστηκε ποτέ, αλλά ας το παραβλέψουμε κι αυτό κι ας δούμε τι είναι.

To MSG είναι γλουταμινικό μονονάτριο, ένα παράγωγο του γλουταμινικού οξέως, που είναι ένα από τα κοινά αμινοξέα από τα οποία δημιουργούνται οι πρωτεΐνες. To MSG έχει το ιδιαίτερο ταλέντο να ενισχύει τις αλμυρές και πικρές γεύσεις. Είναι ένας βελτιωτής γεύσης λοιπόν. Τα «βελτιωτικά γεύσης» δε βελτιώνουν τη γεύση των τροφών με την πραγματική έννοια της βελτίωσης, δηλαδή δεν κάνουν καμία τροφή να έχει καλύτερη γεύση. Αυτό που κάνουν είναι να επιτείνουν, ή να αυξήσουν, τις ήδη υπάρχουσες γεύσεις — ανεξάρτητα από το αν αυτές είναι πεντανόστιμες, αδιάφορες, ή εντελώς αηδιαστικές. Η βιομηχανία τροφίμων προτιμά την ονομασία «ισχυροποιητές». Εμείς θα τα λέμε ενισχυτές γεύσης.

Δεν είναι, όμως, ο μόνος ενισχυτής γεύσης. Δύο ακόμη χημικά που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο είναι γνωστά στο εμπόριο ως 5′-IMP και 5′-GMP (οι χημικοί τα ονομάζουν disodium 5′- inosinate και disodium 5′-guanylate). Και τα τρία είναι παράγωγα φυσικών αμινοξέων, τα οποία υπάρχουν σε φυτά όπως τα μανιτάρια και τα φύκια. Η ικανότητα αυτών των φυτών να κάνουν πιο έντονες τις γεύσεις είναι γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι Ιάπωνες, για παράδειγμα, χρησιμοποιούν παραδοσιακά τα φύκια για να νοστιμέψουν σούπες με λεπτή, απαλή γεύση που γίνονται πιο γευστικές με αυτή την προσθήκη. Η Ιαπωνία είναι ο σημαντικότερος παραγωγός καθαρού MSG παγκοσμίους. Πρόκειται για μια λευκή κρυσταλλοειδή σκόνη, τόνοι της οποίας έχουν πωληθεί εδώ και δεκάδες χρόνια. Η κύρια χρήση του είναι στη βιομηχανία έτοιμων φαγητών, αν και στα κινεζικά εστιατόρια χρησιμοποιείται συχνά ως έτοιμο υλικό για το μαγείρεμα.

Πρόσφατα, το MSG απόκτησε σχετικά κακό όνομα, επειδή μερικοί άνθρωποι παρουσίασαν αλλεργικές αντιδράσεις σε αυτό. Όλα τα στοιχεία φαίνεται πως αποδεικνύουν πως το πρόβλημα, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, είναι ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι υπερβολικά ευαίσθητοι στο MSG, όχι ότι το MSG είναι εκ φύσεως βλαβερό από μόνο του, εκτός αν καταναλώνεται σε τεράστιες δόσεις. Σχεδόν τα πάντα, όμως, είναι βλαβερά σε τεράστιες δόσεις.

Ο οργανισμός ελέγχου τροφίμων και φαρμάκων των ΗΠΑ δεν έχει κάνει ακόμη υποχρεωτική την ξεχωριστή αναγραφή του περιεχομένου του MSG στις ετικέτες των τροφίμων. Αλλά μπορείς να το βρεις, ή τους κοντινούς χημικούς συγγενείς του, να αναγράφεται σε διάφορες σούπες και άλλα έτοιμα φαγητά και να κρύβεται πίσω από διαφορετικά ονόματα, όπως εκχύλισμα Kombu, Glutavene, Aji-no-moto (σε ιαπωνικά προϊόντα) , και υδρολυμένη φυτική πρωτεΐνη, η οποία είναι μια φυτική πρωτεΐνη που έχει διασπαστεί στα αμινοξέα που την αποτελούν, συμπεριλαμβανομένου του γλουταμινικού οξέως.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και για τα υπόλοιπα προβληματικά συστατικά, αλλά θα χρειαζόταν πολλές σελίδες ακόμη.

Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα δυσφημίζει ή θα γκρεμίζει την άποψη μας για κάτι που αγαπάμε. Η κρίση είναι όλη δική σας. Να θυμάστε ότι η σωστή μπύρα παράγεται απο 4 συστατικά που ξέρουμε καλά ποια είναι! Ότι σας ξενίζει απλά αποφύγετε την. Έχετε τόσες επιλογές άλλωστε!!!