Ιουνίου 2014
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Εμφανίζει μεγάλο σημειολογικό ενδιαφέρον η μελέτη των ονομάτων των μπυρών. Αυτή μας δείχνει ξεκάθαρα ότι η αέναη θεολογική πάλη ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού εκπροσωπείται σημειολογικά στις ετικέτες πολλών μπυρών. Αυτές οι μπύρες έχουν κοινό το μεγάλο ποσοστό αλκοόλ, είναι δηλαδή ιδιαίτερα ύπουλες και «πονηρές», αφού δρουν έμμεσα, χωρίς να το καταλαβαίνει ο μέσος μπυρόβιος. Με εξαίρεση την πολύ καλή Lucifer, την οποία βρίσκει κανείς βαρελίσια σε κάποιες ελληνικές μπυραρίες, δεν προσφέρονται για μεγάλη κατανάλωση. Άρα, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο σατανικός και δαιμονικός τους χαρακτήρας συνίσταται στην ιδιότητά τους να αποπλανούν, να σαγηνεύουν και τελικά να αρπάζουν τις ψυχές των χαμογελαστών μπυρόβιων, χωρίς αυτοί να το πολυκαταλαβαίνουν.

Από την άλλη μεριά, μπορεί κανείς να αντιτάξει πλήθος μπυρών με ονομασίες εμπνευσμένες από αγίους της Καθολικής Εκκλησίας, από τον ίδιο τον Κύριον ημών, τους αγγέλους του ή και τον ίδιο τον Θεό, για τις περιπτώσεις εκείνες που χρειάζονται να μεγάλα μέσα με πρώτη και καλύτερη την γνωστή σαμπανόμπιρα DEUS, ενώ ακολουθούν οι Divine, Dominus, Petrus, Angelus, Augustijn, St. Bernardus, St. Feuillen, St. Landelin, και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Παρακάτω λοιπόν θα δούμε τις κυριότερες μπυρικούς εκπροσώπους της κόλασης... που μπορούμε να βρούμε και στην Ελλάδα!
Η καλή καταγωγή και η προσεχτική παραγωγή είναι δυο προτερήματα που δεν κρύβονται σε αυτή την μπύρα. Προέρχεται από το Βέλγιο και τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζουμε και αποτελούν τη διαφοροποίησή της είναι: η διαδικασία παραγωγής της που διαρκεί 90 ημέρες, οι ποικιλίες λυκίσκου saaz από την Τσεχία και styrian από την Σλοβενία, οι ειδικές ζύμες που βρέθηκαν και απομονώθηκαν από τον ίδιο τον Victor Moortgat, (ιδρυτή της ζυθοποιίας) το 1918, ότι επαναζυμώνει στο μπουκάλι και έχει 36 μήνες ζωής. Τα αρώματά της προκαλούν εκρήξεις και ευχαρίστηση. Μερικά από τα αρώματα που κάνουν αυτή την υπέροχη αρωματική παρέλαση είναι το λεμόνι, τα κίτρο, η μπανάνα, το πορτοκάλι, το ginger, το νεράντζι, το πιπέρι και το καβουρδισμένο ψωμί. Στο στόμα είναι το ίδιο σύνθετο και λιπαρό. Πήρε το όνομά της λόγω της δυνατής γεύσης της από τη λέξη “duvel” που στα φλαμανδικά σημαίνει διάβολος!

Γεύση ξηρή με γεμάτη κρεμώδη επίγευση και ρωμαλέο άρωμα. Η μεγάλη σχολή του Βελγίου από το παραδοσιακό ζυθοποιείο Het Anker. Χρώμα ξανθό με έντονες ανταύγειες, άρωμα κίτρινων φρούτων με νότες ανανά και βανίλιας. Η Lucifer είναι μια μπύρα που μας έρχεται από το Βέλγιο και την ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία… Ξανθιά special beer με 8% αλκοόλ. Στην αγορά μπήκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και την παραγωγή της είχε αναλάβει η ζυθοποιεία Liefmans. Όταν έκλεισε η εν λόγω ζυθοποιεία, η ετικέτα Lucifer περιήλθε στα χέρια της ζυθοποιίας Duvel Moortgat. Η προσοχή όμως της Duvel είχε στραφεί στις φρουτώδεις μπύρες της Liefmans οπότε ο “θάνατος” για την μπύρα Lucifer πλησίαζε απειλητικά! Την σωτηρία της Lucifer ανέλαβε η ζυθοποιεία Het Anker, η οποία πήρε τα δικαιώματα παραγωγής και διανομής της. Και έδωσε όρκο ζωής και θανάτου εάν η διαβολική…αυτή μπύρα δεν κατάφερνε να επιζήσει.

Υπεύθυνο ζυθοποιείο για αυτή τη ξανθιά αμαρτία είναι το Gayant το δεύτερο ανεξάρτητο Γαλλικό ζυθοποιείο. Η πορεία του στην περιοχή Douai κάνει τα πρώτα βήματα το 1919. Από τότε μέχρι σήμερα παραμένει ένα οικογενειακά παραδοσιακό ζυθοποιείο. Εμπνευστής του είναι ο Patrick d’Aubreby και το όραμά του αναπτύχθηκε σε ένα από τα σπουδαιότερα ζυθοποιεία με 7 special μπύρες. Ξανθιά, διαυγής με χρυσό περιτύλιγμα. Μόλις τη σερβίρουμε εξελίσσεται στο στόμα μας η ζεστασιά που προέρχεται από τους 12 βαθμούς. Πέρα από την αλκοόλη δεν είναι μια συνηθισμένη ξανθιά αλλά μια σπάνια Γαλλίδα που ζυμώνεται για 15 ημέρες και χρησιμοποιεί περισσότερη ποσότητα βύνης από τις κλασικές μπύρες. Μόλις την δοκιμάσουμε θα ξεπροβάλουν γλυκά αρώματα μελιού, καραμέλας, βύνης και φρούτων.



Η πιο δυνατή μπύρα lager στον κόσμο! Μια extra strong Ale Γαλλικής καταγωγής που προκαλεί τόσο με το όνομα, όσο και με τη γεύση της. Η Belzebuth διακρίνεται για το έντονο και πολύπλοκο άρωμά της, που προκύπτει από τα στελέχη των ζυμών, αλλά και από τρεις διαφορετικές ποικιλίες βύνης που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή της. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι κατά την παρασκευή της, δεν προστίθεται αλκοόλ, ούτε αφαιρείται νερό, και το αποτέλεσμα είναι απόλυτα φυσικό. Έχοντας 13% αλκοόλ, απευθύνεται στους τολμηρούς λάτρεις της μπύρας και σε όσους αναζητούν μια πραγματικά δυνατή και γεμάτη γεύση, με έντονη την αίσθηση του αλκοόλ μέχρι το τέλος.

Είναι μια χρυσοκίτρινη μπύρα, με επίμονο λευκό αφρό, υψηλής ζύμωσης, καλό σώμα και άρωμα και διακριτική γλυκόπικρη, με 8% αλκοόλη. Αυτή η γλυκόπικρη γεύση που είναι αισθητή στο στόμα, σταδιακά αρχίζει να μετριάζεται και θα αντικαταστατά από μια ήπια πικρή, έντονη και μεγάλη για την υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλη που περιέχει. Η επίγευση της είναι ελαφρώς πικρή και διαρκής.






Επίσης μπορείτε να τολμήσετε και με τις παρακάτω...

Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Το 1838 οι πολίτες της Πλζεν (ανήκει στη Τσεχική Δημοκρατία τώρα) είδαν κάτι που θα κάνει κάθε λάτρη της μπύρας να τρομάξει. Οι ζυθοποιίες έσυραν μέσα στην πόλη 36 βαρέλια μπύρας ale, τα άνοιξαν, και άφησαν την μπύρα να χυθεί στην κεντρική πλατεία της πόλης στα χαντάκια και τελικά στο κοντινό ποταμό Radbuza. Οι ζυθοποιίες είχαν αποφασίσει ότι η ale είχε γίνει πλέον ακατάλληλη. Ακόμη και για τις ζυθοποιίες της Πλζεν με πάνω από 800 χρόνια εμπειρίας, τα θέματα της μόλυνσης δεν είχαν ακόμα λυθεί. Οι Ale ήταν επιρρεπείς στις επιθετικές μαγιές και τα βακτήρια.

Οι ζυθοποιίες που συγκεντρώθηκαν μετά, βλέποντας τον κόπο τους να χύνεται στο δρόμο, αποφάσισαν να λάβουν δραστικά μέτρα για να διασφαλίσουν ότι δεν θα συμβεί ξανά κάτι παρόμοιο. Εκείνο τον καιρό, οι ζυθοποιοί στη Βοημία και σε όλη την Ευρώπη είχε καταλάβει τη σημασία της μαγιάς στη διαδικασία της ζυθοποιίας. Υπήρξε κάποια συζήτηση για το αν η ζύμωση ήταν μια ζωντανή διαδικασία ή ουσιαστικά ο “θάνατος” της μαγιάς μέσα στη μπύρα, αλλά δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτή η μυστηριώδης μικρή μορφή ζωής είχε μεγάλη επίδραση στο χαρακτήρα της μπύρας.

Προσέλαβαν λοιπόν τον Josef Groll, έναν ζυθοποιό της Βαυαρίας, να έρθει στο Πλζεν και να τους διδάξει τη γερμανική μέθοδο φύλαξης (lagering). Ο μύθος υποστηρίζει ότι το 1840 ένας μοναχός μετέφερε λαθραία ποσότητα μαγιάς lager εκτός Βαυαρίας. Είτε αυτό συνέβη είτε όχι, όταν ο Groll έφτασε στο Plzen υπήρχε μια μικρή ποσότητα της μαγιάς lager διαθέσιμη. Βρήκε επίσης μια παραγωγή του εξαιρετικού λυκίσκου Saaz, αλλά και την ποικιλία λυκίσκου Noble με τη οποία έχουν εξοικειωθεί στη Γερμανία. Εκτός από αυτά οι ζυθοποιίες του Plzen είχαν ένα πηγάδι που τους παρείχε πολύ μαλακό νερό. Τα σπήλαια που ήταν διαθέσιμα για τη φύλαξη της μπύρας έδιναν ένα τέλειο σκηνικό για την παρασκευή της μπύρας lager.

Χρησιμοποιώντας το ελαφρύ κριθάρι, το οποίο ήταν εν μέρει μόνο βύνοποιημένο και κανένα από τα ψητά ή καπνιστά κριθάρια που χρησιμοποιούσαν οι γερμανικές ζυθοποιίες, ο Groll πρόσθεσε μεγάλες μερίδες από τον αρωματικό λυκίσκο Saaz. Στις 5 Οκτώβρη 1842 ο ίδιος και οι άλλες ζυθοποιίες του Plzen συγκεντρώθηκαν για να δοκιμάσουν πρώτη φορά τη νέα μπύρα.

Η Pilsner είναι μια από τις νεότερες μπύρες στον κόσμο. Αρχικά, παρασκευάζονταν μόνο στο Πλζεν στην Τσεχία γύρω στο 1842 και άμεσα προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον. Πολλές ζυθοποιίες έχουν αρχίσει να παράγουν αυτή την μπύρα και να χρησιμοποιούν το όνομα Pilsner, το οποίο είναι το όνομα του ζυθοποιείου, όπου παρασκευάστηκε αρχικά, για να περιγράψουν το στυλ.

Συστατικά:
Όπως και με κάποια άλλα καλά προϊόντα σε αυτόν τον κόσμο, η απλότητα είναι το κλειδί για την επιτυχία της Pilsner. Ελαφρά ψημένη βύνη κριθαριού, πικάντικο λυκίσκο Noble Saaz που καθορίζουν τόσο το άρωμα και τη γεύση, μαγιά lager και μαλακό νερό είναι τα μόνα που χρειάζεται ο έμπειρος ζυθοποιός για να παράγει pilsner.

Γευσιγνωσία:
Ο αφρός είναι λευκός και πυκνός και το σώμα είναι το λεγόμενο ξανθό. Το άρωμα πρέπει να περιέχει το λυκίσκο λίγη μυρωδιά κόκκων κριθαριού. Η γεύση του είναι απλή και έχει ένα ελαφρύ πίκρισμα ανάλογα με την ποσότητα λυκίσκου που προσθέσαμε.  Είναι δροσερή και αναζωογονητική μπύρα.






Δείτε τις πιο δημοφιλής Pilsener μπύρες εδώ

Ελληνικές αντιπροσωπευτικές ετικέτες

Canal Dive
Magma
Septem Pilsner
Ionian Pilsner
Voreia Pils
Dion Pils
Eza
Zeos
Nissos
Pils Hellas
Epsilon
Delphi
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η Ζυθοποιία: Tο ζυθοποιείο SPATEN - FRANZISKANER που ιδρύθηκε το 1363 είναι από τα παλιότερα ζυθοποιεία στη Γερμανία, και έχει πλούσια ιστορία όπως και οι weiss μπύρες που δημιουργεί. Έχεί πάρει το όνομα της από ένα Φραγκισκανικό Μοναστήρι του Μονάχου και το δικαίωμα της παρασκευής της το είχαν μόνο οι Γερμανοί ευγενείς. Με έδρα του το Μόναχο το 1397 σύστησε αυτή τη ξεχωριστή φρουτώδη, βιταμινούχα και ευκολόπιοτη κατηγορία Weiss. To 1867 ήταν ήδη το μεγαλύτερο ζυθοποιείο της πόλης, το 1992 η παραγωγή του έφτασε το 1 εκατομμύριο lt και το 1997 ενώθηκε με την Lowenbrau. Λίγα χρόνια αργότερα το 2004 έγινε μέλος της ισχυρής βιομηχανίας μπύρας InBev. Παρά τις αλλαγές σε ιδιοκτησίες και συνεργασίες διατήρησε το όνομα Franziskaner στις weiss μπύρες που σημαίνει μοναχός. Το εμπορικό της σήμα, που απεικονίζει ένα μοναχό να κρατάει μια κούπα μπύρα, καθιερώθηκε το 1909.

Η Μπύρα: Γεύση μπανάνα, ανανάς, λεμόνι, μπαχάρια. Το χρώμα της ξανθό και θολό, ο αφρός της λευκός, πλούσιος, πληθωρικός, που αφήνει πάντα ένα ικανοποιητικό σκέπασμα στη μπύρα. Ελαφρύ άρωμα φρούτων και βύνης, γεύση φρουτώδης με την μπανάνα και τον ανανά να κυριαρχούν και το λεμόνι ευχάριστα ν’ ακολουθεί, ενώ μια υποψία κανελογαρύφαλλου υπάρχει και πικάντικη επίγευση φρούτων και μπαχαρικών.

ΤύποςGerman Hefeweizen
ΧρώμαΑνοικτό ξανθό-πορτοκαλί
Αλκοόλ5 %
ΖυθοποιίαFranziskaner Brewery
ΠροέλευσηΓερμανία
Reviewsratebeeruntappd


Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

O Ιούλιος Καίσαρας έγραψε πάνω από 2000 χρόνια πριν, ότι οι "Βέλγοι" ήταν οι πιο γενναίοι μετά τους Γαλάτες. Παρά το γεγονός ότι η μπύρα ήταν ποτό επιλογής για τους κοινούς θνητούς στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ο Ιούλιος εξεπλάγην όταν πληροφορήθηκε ότι οι Γαλάτες έπιναν υψηλές ποσότητες μπύρας σε ακόμα ισχυρότερη μορφή. Περίπου 400 χρόνια μετά τον Ιούλιο Καίσαρα, ένα μαζικό κίνημα φυλών από την Ανατολή, οι Γερμανοί, μετακόμισαν στη Δυτική Ευρώπη και νίκησαν, κυνηγώντας τους Γαλάτες. Οι Γερμανοί μετακινήθηκαν αργότερα Δυτικά επειδή δέχθηκαν πιέσεις στα Ανατολικά σύνορά τους από ασιατικές φυλές όπως αυτή του Αττίλα.

Ο γερμανικός και ο ρωμαϊκός πολιτισμός επηρέασαν ο ένας τον άλλο, αλλά ποτέ δεν αντικαταστάθηκαν αμφότεροι. Αντί αυτού η γλώσσα και η πολιτιστική κουλτούρα προέκυψαν μεταξύ των Ρωμαϊκών και τις Γερμανικών φυλών. Η διαφορά αυτή χωρίζει σήμερα το σύγχρονο Βέλγιο ακριβώς στη μέση, απλώνοντας το μακρύτερα πάνω από το Λουξεμβούργο. Στους επόμενους αιώνες, οι Κάτω χώρες ήταν μερικές φορές ανεξάρτητες και πολύ ευημερούσες, αλλά μερικές φορές λεηλατήθηκαν από όλα τα γύρω έθνη: Βίκινγκς, Γαλλία, Αυστρία, Ισπανία, Γερμανία.

Τον 14ο και 15ο αιώνα η Φλάνδρα και η Βαλλονία, 2 περιοχές του σύγχρονου Βελγίου, ήταν πολύ ευημερούσες. Πόλεις όπως η Μπριζ, η Γάνδη, η Αμβέρσα, η Βρυξέλλες και η Λιέγη ήταν πολιτιστικά και πολιτικά κέντρα του κόσμου. Όλες αυτές οι πόλεις ασχολούνταν με το διεθνές εμπόριο με την υπόλοιπη Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Το Μπριζ ονομαζόταν η "Βενετία του Βορρά", λόγω των καναλιών της, όπου τα πλοία από όλη την Ευρώπη διαπραγματεύονταν τα εμπορεύματά τους με αποτέλεσμα την διάδοση και εξάπλωση της αγαπημένης μας μπύρας.

Το Βέλγιο σαν χώρα είναι μικρή, αλλά με μεγάλη παράδοση στη μπύρα. Μια χώρα που παράγει πάνω από 300 διαφορετικούς τύπους μπύρας, μπορεί δίκαια να αυτοαποκαλείται ο "παράδεισος της μπύρας". Η κατά κεφαλή ετήσια κατανάλωση είναι αρκετά υψηλή. Στη χώρα υπάρχει ένας αξιοθαύμαστα υψηλός αριθμός σημείων πώλησης μπύρας (σχεδόν 60.000) σε πληθυσμό μόνο 10 εκατομμυρίων.

Το Βέλγιο καυχιέται για μια παράδοση αιώνων στη τέχνη της ζυθοποιίας. Στις απαρχές του μεσαίωνα, υπήρχαν αρκετά μοναστήρια σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης. Τα μοναστήρια ήταν κέντρα πολιτισμικά, προσκυνήματος και παραγωγής μπύρας. Σήμερα υπάρχουν ακόμη πολλά από αυτά τα μοναστήρια, μάλιστα 5 από αυτά είναι "Trappist", ένα αυστηρό παρακλάδι του τάγματος των Σιστερσίων. Οι μοναχοί αυτοί λοιπόν ζύμωναν "μοναστηριακή" μπύρα για ίδια κατανάλωση, αλλά και για τους ντόπιους χωρικούς. Σήμερα υπάρχουν ακόμη 5 τέτοιου είδους ζυθοποιίες στο Βέλγιο που λειτουργούν μέσα στα μοναστήρια.

Ο μεσαίωνας ήταν επίσης η περίοδος που έκανε θραύση η πανώλη. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επιδημίας ένας μοναχός με το όνομα Άρνολντ που είχε ιδρύσει μοναστήρι στο Ούντενμπουργκ, έπεισε τον κόσμο να πίνει μπύρα αντί για νερό και όταν το έπραξαν, η πανώλη εξαφανίστηκε. Ο Άρνολντ έγινε άγιος, ο προστάτης άγιος των ζυθοπαραγωγών. Επειδή δεν αρκούσε να έχουν δικό τους προστάτη άγιο, οι Βέλγοι ζυθοπαραγωγοί έχουν και δικό τους βασιλιά, τον Δούκα Ιωάννη Α' (περί τα 1251-1295). Ο Δούκας Ιωάννης, ή Ιαν Πρίμους στα φλαμανδικά, που ήταν ο κυβερνήτης του Μπραμπάντ του Λουβαίν και της Ανβέρπης, ήταν μπόν βιβέρ και αγαπούσε την μπύρα. Αυτός λοιπόν πρώτος θέσπισε νόμο ενάντια στην νοθεία της μπύρας. Λέγεται ότι ο Ιαν Πρίμους ή Γκαμπρίνους (όπως ήταν γνωστός στη υπόλοιπη Ευρώπη) μπορούσε να πιει 144 μεγάλα ποτήρια μπύρα στη διάρκεια μιας μόνον γιορτής. Σήμερα το όνομα του είναι ακόμη παρόν στους στίχους ενός φοιτητικού τραγουδιού της Βαλλονίας, που το τραγουδάνε στη διάρκεια διαγωνισμών ζυθοποσίας.

Με το πέρασμα των αιώνων ο αριθμός των ζυθοπαραγωγών αύξανε και γύρω στα 1900 υπήρχαν περίπου 3.000 ζυθοποιίες, σχεδόν μία για κάθε χωριό. Τα διαδοχικά χτυπήματα από την βιομηχανική επανάσταση, τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το κραχ του 1929, είχαν σαν αποτέλεσμα οι μικρές ζυθοποιίες είτε να συγχωνευτούν με άλλες, είτε να εξαφανιστούν.

Το Βέλγιο έχει 125 ζυθοποιεία, από πολυεθνικούς γίγαντες μέχρι μικρο-ζυθοποιεία. Μόνο η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτουν περισσότερες μονάδες, αλλά και με υπερπολλαπλάσιο πληθυσμό. Στην μικρή αυτή χώρα παράγονται 8.700 μάρκες μπύρας ενώ ο μέσος Βέλγος καταναλώνει 93 λίτρα μπύρας το χρόνο κατά μέσο όρο. Σήμερα στην πόλη των Βρυξελλών θα βρείτε χιλιάδες cafés και μπαρ που διαθέτουν ποικιλία από 100 ως και 1000 μπύρες για να διαλέξετε. Στις μέρες μας υπάρχουν πολλές ζυθοποιίες στο Βέλγιο, αλλά το πιο αξιοπρόσεκτο για έναν τρίτο παρατηρητή δεν είναι το πλήθος των ζυθοποιείων, αλλά η απίστευτη ποικιλία στις μπύρες. Το βασικό χαρακτηριστικό των Βέλγων ζυθοπαραγωγών είναι η ευρηματικότητα τους. Είναι αληθές ότι το 70% των πωλήσεων είναι μπύρες τύπου Pilsen, το υπόλοιπο 30% όμως ανήκει στις διάσημες Βελγικές ειδικές μπύρες. Υπήρξε αξιοσημείωτη αύξηση τόσο στις πωλήσεις μπύρας υψηλής ζύμωσης όσο και στις μπύρες του λεγόμενου "νέου κύματος" τις μπύρες με γεύσεις φρούτων, από την νέα γενιά των νεότερων Βέλγων, ειδικότερα από τις γυναίκες. Αξίζει να γίνει ειδική μνεία στην εμπροσθοφυλακή της επανάστασης της ζυθοποιίας, την λευκή μπύρα (Biere Blanche) ένας τύπος σχεδόν υπό εξαφάνιση, ο οποίος άρχισε να επανεμφανίζεται στις δεκαετίες του 1980 και 1990.  Η μπύρα στο Βέλγιο αποτελεί αξιοθέατο όλες της εποχές του χρόνου, αλλά ειδικά το πρώτο σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου έχουν πραγματικά την τιμητική τους. Στη κεντρική πλατεία της Μεγάλης Αγοράς διοργανώνεται το Σαββατοκύριακο της μπύρας, όπου πάνω από 40 ζυθοποιεία παρουσιάζουν της καλύτερες μπύρες. Πουθενά στον κόσμο δεν θα βρείτε τόσο μεγάλη ποικιλία από χρώματα και γεύσεις.
source
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing


Η ZEOS Brewing Company SA βρίσκεται στην καρδιά της ιστορικής χερσονήσου της Πελοποννήσου στην Ελλάδα. Η ζυθοποιία είναι περιτριγυρισμένο από όμορφους πορτοκαλεώνες και ελαιώνες, καθώς και την αρχαία φρούρια του Άργους και Ναυπλίου. Ο εγκέφαλος της ζυθοποιίας ονομάζεται David Wood, ο οποίος είναι διευθύνων, υπεύθυνος σύμβουλος και χημικός ζυθοποιός μαζί. Ο Mr Wood είναι ο χημικός, ο ελεγκτής, ο δοκιμαστής, η ψυχή της ζυθοποιίας και βρίσκεται συνεχώς πάνω από το προϊόν. Όλες οι μπύρες της ΖΕΟΣ περιέχουν και βύνη σιταριού. Για την Pilsner τους, στα 500 κιλά κριθάρι βάζουν 35 κιλά σιτάρι και 700 γραμμάρια κριθάρι καβουρδισμένο. Στην μικροζυθοποιία ΖΕΟΣ ως πρώτη ύλη χρησιμοποιούν το ποιοτικό Γερμανικό κριθάρι και σιτάρι BAMBERG, το οποίο είναι το ακριβότερο στην αγορά. Η μικροζυθοποιία παράγει 4 μπύρες, δύο είδη lager και 2 pilsner.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: ZEOS Brewing Company S.A.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: 1ο χλμ. ΙΝΑΧΟΣ -Άργος
Τ.Κ.: 21200 , Άργος
ΤΗΛ:  27510-31400 
Website



Η «Μεσσηνιακή Μικροζυθοποιία» ιδρύθηκε το 2009 από τους Διονύση (Ντάνιελ) Χατζόπουλο και Μαρία Αναστασιάδου στο δρόμο Μεσσήνη – Μάδενα, 10 περίπου χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα. Το Μάρτιο του 2009 κυκλοφόρησε πρώτη φορά η μπύρα της Ζυθοποιίας, μια premium Lager, με το όνομα Messina, το οποίο όμως και αναγκάστηκε να το αλλάξει για να το γυρίσει στο όνομα ΝΕΔΑ, όνομα που είναι γνωστή σήμερα η εν λόγω ετικέτα!! Η Μπύρα ΝΕΔΑ (θεότητα των νερών κατά την μυθολογία) κυκλοφόρησε στην αγορά του νομού Μεσσηνίας τον Μάρτιο του 2009.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: Μεσσηνιακή Μικροζυθοποιία Ε.Π.Ε.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κυδωνίτσα, Μεσσήνη 
Τ.Κ.: 24200
ΤΗΛ: 27220 29004
Δεν λειτουργεί


 

Η μικροζυθοποιία είναι του Dr. Bernd Brink, ενός καθηγητή Πανεπιστημίου απ' τη Σκωτία, που παντρεύτηκε Ελληνίδα και εγκαταστάθηκε για τα καλά στη Κρήτη. Στη μικρή ζυθοποιία κοντά στο χωριό Σπήλι, έξω από τους Αρμένους (14 χλμ απ' το Ρέθυμνο), παράγονται δύο βιολογικές μπύρες, μια ξανθιά και μια σκούρα. Και οι δυο μπύρες είναι αφιλτράριστες και απαστερίωτες και έχουν 4.8% αλκοόλ. Φτιάχνονται με πίστη στο Γερμανικό νόμο του 1516, περί "καθαρότητας της μπύρας", περιέχοντας εκτός από νερό, βύνη κριθαριού, λυκίσκο και μαγιά, όλα βιολογικής καλλιέργειας. Εμφιαλώνονται σε κοντόχοντρα μπουκάλια με κλιπ, που προμηθεύονται από την ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά μπύρας. Το κλιπ στα μπουκάλια  γράφει πάνω "Brauerei Strate Detmold" και είναι της Γερμανικής μικροζυθοποιίας Detmold.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: Ρεθυμνιακή Ζυθοποιία
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: 14ο χλμ. Ρεθύμνου, Σπήλι
Τ.Κ.: 74100
Website
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η Ζυθοποία : Ο θρύλος λέει ότι το επίχρυσο άγαλμα του δράκου εμφανίζεται για πρώτη φορά στην πλώρη του πλοίου με το οποίο ο νορβηγικός βασιλιάς Sigrid Magnusson πρόσφερε σε μια σταυροφορία  το 1111 στον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης για να το βάλει στο τρούλο της Αγίας Σοφιάς. Πάνω από εκατό χρόνια αργότερα, η Φλαμανδική Υψηλότης Baldwin IX μετέφερε το έκθεμα στην περιοχη της Φλάνδρας όπου στο τέλος κατέληξε στην Μπριζ. Μετά τη μάχη στο πεδίο της Beverhout το 1382, οι κάτοικοι της Γάνδης πήραν το δράκο ως λάφυρο πολέμου και το τοποθέτησαν πάνω στο βέλος από το καμπαναριό τους. Στο καμπαναριό φυλάσσονταν εκείνη την εποχή όλα τα σημαντικά έγγραφα. Ο δράκος έπρεπε λοιπόν να προστατεύσει τα έγγραφα αυτά και να αποτελεί το σύμβολο της ελευθερίας και της δύναμης της πόλης.


Η Μπύρα: Μια μπύρα που θα μπορούσε να είναι μια δική της κατηγορία. Ζυμώνεται με μαγιά σαμπάνιας και γι αυτό πολλοί λάτρεις του κρασιού, θα την δοκίμαζαν κι ας μην πίνουν συχνά μπύρα. Οι γευστικές αποχρώσεις σοκολάτας, μαύρης ζάχαρης και κερασιών που αναδύονται συνθέτουν μία τέλεια ισορροπία μεταξύ γλυκού, λυκίσκου και φρούτου. Απόλυτα ισορροπημένη μπύρα με εκπληκτικό άρωμα και υπέροχη επίγευση. Η συγκεκριμένη αποτελεί εξαίρεση ανάμεσα στις Βελγικές μπύρες τριπλής ζύμωσης (κοινώς triple), καθώς πρόκειται για μία καστανή (dark brown triple ale) με περιεκτικότητα-δυναμίτη σε αλκοόλ της τάξεως του 10.5%. H βραβευμένη μπύρα που της έχει απονεμηθεί ο τίτλος «Η Καλύτερη Μπύρα του Κόσμου» από τον ανεξάρτητο οργανισμό American Tasting Institute (ChefsBest) το 1998, επαναζυμώνεται στην φιάλη της και έχει αρκετά μεγάλη διάρκεια ζωής. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως Barley Wine Beer. 


ΤύποςBelgian Strong Dark Ale
ΧρώμαΒαθύ πορτοκαλί-καφέ
Αλκοόλ10.5 %
ΖυθοποιίαVan Steenberge Brewery
ΠροέλευσηΒέλγιο
Reviewsratebeeruntappd


Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η παραγωγική διαδικασία για την δημιουργία της μπύρας ακολουθεί κάποια βασικά στάδια ανεξάρτητα από την χώρα καταγωγής της, τον ειδικό τύπος της και το εκάστοτε ζυθοποιείο. Αυτά τα βήματα αποτελούνται από την βυνοποίηση, τη ζυθοποίηση, το φιλτράρισμα, την εμφιάλωση και την αποθήκευση.

Η ΒΥΝΟΠΟΙΗΣΗ
Σε αυτή τη διαδικασία ξεκινάμε από το δίστιχο θερινό κριθάρι που συλλέγουμε, το καθαρίζουμε από σκόνες και ξένους μικροοργανισμούς για να το μετατρέψουμε στη επεξεργάσιμη για τη μετέπειτα διαδικασία ζύμωσης βύνη.
Η μεταμόρφωση εγκαινιάζεται στις δεξαμενές διαβροχής (μεγάλες κυλινδρικές δεξαμενές), που περιέχουν όπως μαρτυρά και το όνομα τους μεγάλη περιεκτικότητα νερού. Σε αυτές το κριθάρι αφήνεται να μουλιάσει για 2 με 3 μέρες περίπου. Μόλις περάσουν γίνεται ένας ποιοτικός διαχωρισμός, στον οποίο αφαιρούνται οι κόκκοι που επιπλέουν και συγκεντρώνονται οι μουλιασμένοι κόκκοι με το ζητούμενο ποσοστό υγρασίας, ώστε να μεταφερθούν στα δοχεία βλάστησης. Εκεί σε σταθερές και ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας ο κόκκος αναπτύσσεται για να δημιουργήσει την πράσινη βύνη, που σημειωτέο έχει διπλάσιο μήκος από τον αρχικό σπόρο. Το βήμα εκβλάστησης που περιγράφουμε χρειάζεται 7 έως 10 μέρες για να ολοκληρωθεί.

Ακολουθεί η ξήρανση της πράσινης βύνης που ονομάζεται διαφορετικά φρύξη. Η θερμοκρασία στη φάση φρύξης, που κρατάει μία μέρα, κυμαίνεται από 85-105 βαθμούς Κελσίου και στο τέλος της το ποσοστό νερού στη ξηρή βύνη είναι 2-3% σε σύγκριση με την αρχική πράσινη βύνη που έφτανε το 45%. Στο σημείο αυτό υπάρχει μια ακόμα προσθήκη ανάλογα με το τύπο βύνης που θέλουμε να παραλάβουμε, δηλαδή πολλές φορές οι βύνες υφίστανται μια επιπλέον κατεργασία καβουρντίσματος και με αυτό τον τρόπο παραλαμβάνουμε τις καστανές και σκούρες βύνες για την παραγωγή αντίστοιχων μπυρών. Μάλιστα όσο πιο έντονο είναι αυτό το καβούρντισμα τόσο πιο βαθιά και σκούρα είναι τα χρώματα της παραγόμενης μπύρας. Μετά το στάδιο της φρύξης με ή χωρίς επιπλέον επεξεργασία έρχεται η στίλβωση της βύνης, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια φάση καθαρισμού για να γίνει η άλεση και στη συνέχεια ο βρασμός της θρυμματισμένης βύνης με κατεργασμένο νερό.
Κατά το στάδιο της συνεύρεσης του νερού και της βύνης δρουν διάφορα ένζυμα και διασπούν τα συστατικά της βύνης σε σάκχαρα και πρωτεΐνες. Αυτό το μείγμα μεταφέρεται σε λέβητες ψησίματος στους 78 βαθμούς Κελσίου και σχηματίζει το ζυθογλεύκος. Σε αυτό το ζυθογλεύκος που βράζει προστίθεται σε διαφορετικά στάδια ο λυκίσκος (σε ποσότητες ανάλογα με την πικράδα που θέλουμε να δώσουμε στη μπύρα). Μόλις τελειώσει ο χρόνος βρασμού που ποικίλει και εξαρτάται από την επιθυμητή πυκνότητα της μπύρας το ζυθογλεύκος μεταφέρεται μέσα από αντλίες σε αναδευτήρες για την απομάκρυνση των στερεών υπολειμμάτων και ενναλάκτες ροής για την απόκτηση της κατάλληλης θερμοκρασίας. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί ο βρασμός γίνεται σε υψηλές θερμοκρασίας και για να προστεθούν οι ζύμες και να αρχίσει το επόμενο βασικό στάδιο που είναι η ζυθοποίηση θα πρέπει να πέσουν οι θερμοκρασίες συγκεκριμένα για τις βυθοζύμες στους 6-9 βαθμούς Κελσίου και για τις αφροζύμες στους 18-21 βαθμούς.

Η ΖΥΘΟΠΟΙΗΣΗ
Κατά το βρασμό και την παραλαβή του ζυθογλεύκους μετατράπηκαν τα σάκχαρα της βύνης σε ζυμώσιμα. Επομένως το παραπάνω ζυθογλεύκος μεταφέρεται στις δεξαμενές ζύμωσης όπου προστίθεται η μαγιά για να ξεκινήσει η ζύμωση.
Ανεξάρτητα από το είδος μαγιάς που θα επιλέξουμε (όπως αναφέραμε υπάρχουν δυο κατηγορίες οι μαγιές που δρουν στην επιφάνεια και αντίθετα αυτές που λειτουργούν στο πάτο της δεξαμενής), η δουλειά τους είναι να μετατρέπουν τα σάκχαρα σε αλκοόλη και διοξείδιο του άνθρακα για να παραλάβουμε την μπύρα.
Οι δεξαμενές που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι κυρίως ανοξείδωτες με κωνικό πάτο και κυλινδρική κορυφή. Ο κωνικός πάτος που έχει άνοιγμα περίπου 60 μοιρών επιτρέπει την συλλογή των στερεών υπολειμμάτων και της ζύμης (στην περίπτωση των βυθοζυμών) στην κορυφή του και από εκεί την εύκολη απομάκρυνση τους. Παλιότερα χρησιμοποιούσαν ξύλινες δεξαμενές ή ανοιχτές. Μπορούμε και σήμερα να συναντήσουμε κάποιες ανοιχτές δεξαμενές κυρίως σε ζυθοεστιατόρια της Ευρώπης αλλά σε αυτή τη περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην διατήρηση της μπύρας που έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο. Σε γενικές γραμμές η ζύμωση με τη βοήθεια βυθοζυμών κρατάει 8-12 ημέρες, ενώ στη περίπτωση που συμμετέχουν αφροζύμες οι μέρες μειώνονται σε 2-5. Μετά το τέλος της ζυθοποίησης λαμβάνει χώρα η περίοδος ωρίμανσης που γίνεται μέσα στις δεξαμενές σε χαμηλές θερμοκρασίες περίπου 0 – 2 βαθμούς Κελσίου για 4 ως 8 βδομάδες (ανάλογα με το τύπου της μπύρας ξανθιές ή σκούρες, γενικά οι ξανθιές θέλουν λιγότερο χρόνο από τις σκουρόχρωμες). Την περίοδο αυτή οι μπύρες εξελίσσονται, μαλακώνουν και καθαρίζουν.

ΦΙΛΤΡΑΡΙΣΜΑ
Μόλις περάσει ο χρόνος ξεκούρασης στις δεξαμενές τη σκυτάλη έχει η διαύγαση της μπύρας ή αλλιώς το φιλτράρισμα. Είναι πολύ σημαντικό στάδιο και χρειάζεται προσοχή, γιατί από τη μια, από αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η σταθεροποίηση και η λαμπερή εικόνα της μπύρας στο ποτήρι και από την άλλη θα πρέπει να έχει την σωστή ισορροπία για να μην χάνονται πολλά από τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της μπύρας που την κάνουν να ξεχωρίζει. Υπάρχουν λοιπόν πολλά είδη φίλτρων όπως και τρόποι φιλτραρίσματος τα πιο συνηθισμένα είναι αυτά που γίνονται με μια ειδική σκόνη που ονομάζεται γη διατόμου ή με εκείνα που χρησιμοποιούν κάποιες πλάκες με συγκεκριμένους πόρους που απομακρύνουν τα ανεπιθύμητα σωματίδια.

ΕΜΦΙΑΛΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ
H τεχνολογία σήμερα έχει προχωρήσει πολύ και υπάρχουν σε πολλές ζυθοποιίες αυτόματες μηχανές εμφιάλωσης που ξεπλένουν και στη συνέχεια, γεμίζουν τα μπουκάλια, προσθέτουν τις ετικέτες και τα πώματα. Σε μικροζυθοποιίες αυτό γίνεται πολλές φορές χειρωνακτικά και αν όχι όλο σίγουρα κάποια στάδια. Πριν την εμφιάλωση συνήθως γίνεται παστερίωση (θέρμανση για την θανάτωση των διάφορων μικροοργανισμών) ο βαθμός της οποίας προσδιορίζεται ανάλογα με τον τρόπο αποθήκευσης της μπύρας και το χρονικό επιτρεπόμενο διάστημα κατανάλωσης της. Μην ξεχνάμε ότι οι μπύρες εμφιαλώνονται είτε σε βαρέλια, είτε σε μπουκάλια διαφορετικών λίτρων, είτε τέλος σε κουτάκια. Στα κουτάκια που κατά κύριο λόγο η παραμονή είναι μεγαλύτερη γίνεται και πιο έντονη παστερίωση. Όσο αφορά στην τελική αποθήκευση η μπύρα, σαν  ποτό με χαμηλό αλκοόλ είναι ευαίσθητη, θέλει λοιπόν προσοχή και δροσερό περιβάλλον μακριά από τον ήλιο και την υψηλή θερμοκρασία.


Για αναλυτικότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.