Beer Style #9 The Ales

Σήμερα θα δούμε κάποια βασικά είδη μπύρας από την κατηγορία των Ale. Στο παρελθόν έχουμε ήδη αναφερθεί σε κάποια όπως και θα επανέλθουμε για μερικά ακόμα σε μελλοντικές αναρτήσεις! Κάτω απο κάθε είδος θα βρείτε ένα πίνακα με τα χαρακτηριστικά του όπως και κάποιες αντιπροσωπευτικές μπύρες για δοκιμή! Διαβάστε λοιπόν, ενημερωθείτε, και δοκιμάστε από την μεγάλη οικογένεια των Ale!

Bitter Ale

Είναι ένας τύπος μπύρας βαθιά ριζωμένος στην ψυχή των Βρετανών και παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά είδη στην Μεγάλη Βρετανία. Ο τύπος αυτός έχει τις ρίζες του στην εποχή των αποικιών, όπου οι μπύρες ήταν πολύ βαριά εμπλουτισμένες με λυκίσκο και είχαν μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλη κάτι που θα εξασφάλιζε την ασφαλή μεταφορά τους στις αποικίες μετά από τα μεγάλα υπερατλαντικά ταξίδια. Απόγονοι αυτού του είδους είναι πολλές IPA (Indian Pale Ale), αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι που οδήγησαν στην παρασκευή αυτού του είδους όπως η ανάπτυξη δυνατότερων ειδών λυκίσκου. Οι bitter μπορούν να βρεθούν σε πολλές μορφές, όπως Extra Special Bitter (ESB), Special Bitter, Ordinary και άλλες με εντυπωσιακά και θελκτικά ονόματα.

Mild Ale

Είναι μια ale η οποία έφτασε στο ζενίθ της, την εποχή που η Αγγλία προχωρούσε με γοργούς ρυθμούς στην εκβιομηχανοποίησή της. Είναι ένας «ευγενικός» τύπος μπύρας που ήταν πολύ διαδεδομένος ανάμεσα στους εργάτες οι οποίοι την κατανάλωναν, αφού λόγω της μικρής περιεκτικότητάς της σε αλκοόλη ήταν και πιο φτηνή. Ωστόσο ο όρος mild δεν αναφέρεται στην περιεκτικότητα σε αλκοόλη αλλά στην απουσία της πικράδας του λυκίσκου. Μπορεί να βρεθεί σε πολλές εκδοχές όπως light, dark, όσον αφορά το χρώμα, μερικές φρουτώδεις (fruity), άλλες με πολύ σώμα και γλυκές αλλά ποτέ πικρές.

Pale Ale

Το χρώμα της είναι τουλάχιστον ξανθό-κόκκινο αν όχι χάλκινο. Οι Βρετανοί ζυθοποιοί για να πετύχουν το σωστό χρώμα χρησιμοποιούν βύνη με το χαρακτηριστικό όρο pale ale malt όπου διοχετεύει το δικό της χαρακτήρα και στη γεύση επίσης, με μια μικρή δόση καρυδιού. Ο τύπος αυτός τελειοποιήθηκε και έγινε διάσημος στην πόλη Burton, η οποία ήταν έκταση που άνηκε σε ένα μοναστήρι στις αρχές της χιλιετίας. Περί το 1200 οι μοναχοί ξεκίνησαν τη ζυθοποιητική ιστορία της πόλης, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το άφθονο νερό από τις πηγές της περιοχής. Παραδοσιακά ο όρος pale ale χρησιμοποιείτο για τις εμφιαλωμένες μπύρες, με υψηλό εκχύλισμα και ποιότητα. Ίσως γιατί ο όρος ταίριαζε καλύτερα σε μια ale που οπτικά γυάλιζε μέσα στο μπουκάλι, ενώ η bitter είχε άλλο ειδικό βάρος και ταίριαζε σε μια μπύρα που θα έβγαινε από μια τάπα σε κάποια pub. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι οι pale ales χαρακτηρίζονται από την ελαφριά γεύση καρυδιού που παρέχει η βύνη, ενώ η bitter δίνει πιό πολλή έμφαση στην ξηρότητα του λυκίσκου στο τελείωμα κάθε γουλιάς. Κάποια ζυθοποιεία εμφιάλωναν ένα προϊόν που το ονόμαζαν dinner ale αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε όταν το κρασί έγινε πιο εύκολα προσβάσιμο.

Old Ale

Έχουν γεμάτο χρώμα, πλούσια γεύση και είναι γλυκιές. Συχνά δίνουν την εντύπωση ότι είναι δυνατές αλλά δεν έχουν τόση αλκοόλη όση θα περίμενε κανείς, γιατί η ζύμωσή τους είναι ημιτελής. Ο σκοπός είναι να μείνουν αζύμωτα σάκχαρα ώστε να έχει γλυκιά γεύση, άρωμα και σώμα από τα σάκχαρα της βύνης στη μπύρα.Μερικές old ale έχουν πάρει το όνομά τους από την παράδοση να φτιάχνουν μια δυνατή μπύρα για το καλοκαίρι όταν η παραγωγή δεν ήταν δυνατή, γεγονός που σημαίνει ότι πρόκειται για ένα προϊόν μερικών μηνών, ίσως για να «ζωντανέψει» με την ανάμειξή του με μια νέα μπύρα.

English Brown Ale

Αποτελεί ένα τύπο μπύρας με εμφανή παρουσία της βύνης, αλλά με νότες καρπών, ξηρότητα και ευγενική παρουσία φρούτων. Μπορεί επίσης να βρεθεί σε διάφορα μέρη της Αγγλίας και σε μια εκδοχή με σκούρο χρώμα και πιο γλυκιά, συχνά με νότες από καραμέλα και μαύρη ζάχαρη αλλά πάντα με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλη.

Scottish Ale 

Είναι μια μπύρα με συναρπαστικά γεμάτο σώμα, συνήθως αρκετά σκουρόχρωμη, γλυκιά, με τη βύνη να δηλώνει την παρουσία της και άρωμα καβουρδισμένου. Για να προσδώσουν σώμα και να εντείνουν την παρουσία της βύνης, πολλές φορές οι Σκωτσέζοι ζυθοποιοί διακόπτουν τη ζύμωση, έτσι ώστε η περιεκτικότητα σε αλκοόλη να φαίνεται μικρότερη από όση θα έπρεπε, υπολογίζοντας το αρχικό εκχύλισμα. Μερικοί παραγωγοί υποστηρίζουν ότι μέτριες  θερμοκρασίες κατά την ωρίμανση δίνουν ένα πιο απαλό σώμα.

Irish Ale

Είναι ένας διάσημος τύπος μπύρας, με χρώμα κόκκινο κατά βάση που μπορεί να είναι και ξανθό-κόκκινο. Έχουν γλυκιά γεύση και μερικές φορές αφήνουν την αίσθηση του βουτύρου. Πολλές μπύρες γίνονται πιο κρεμώδεις με πίεση αζώτου. Η χρήση του λυκίσκου άργησε να έρθει στην Ιρλανδία, οπότε μέχρι και τις αρχές του 17ου αιώνα χρησιμοποιούσαν βότανα Αν και η Ιρλανδία έχει ένα μεγάλο αριθμό μικρών ζυθοποιείων, η παραγωγή ale ερχόταν σε δεύτερη μοίρα αρχικά λόγω της porter και έπειτα λόγω της stout που αντιπροσωπευόταν κυρίως από την κολοσσό που λέγεται Guinness.

Belgian Ale

Παρουσιάζουν ομοιότητες με τις βρετανικές ales. Είναι περισσότερο πικάντικες και πιο ζωντανές. Οι Βέλγοι αποκαλούν τις μπύρες τους ale όταν έχουν κεχριμπαρένιο χρώμα, γίνονται με αφροζύμες και δεν έχουν μεγάλο αλκοολικό βαθμό. Οι βελγικές ales είναι ιδανικές για εύκολη πόση.

Belgian Red Ale

Εχουν ένα σκούρο κόκκινο-καφέ χρώμα, λεπτό σώμα, γεύση γλυκιά και ξινή αλλά και μια μεγάλη ικανότητα να ξεδιψούν. Οι πιο κλασικοί παραγωγοί αυτού του είδους της μπύρας πραγματοποιούν την πρώτη ζύμωση σε μεταλλικές δεξαμενές ενώ στη συνέχεια μεταφέρουν την μπύρα για παλαίωση σε τεράστιες, κάθετες, ξύλινες δεξαμενές οι οποίες προσδίδουν τανίνες, άρωμα καραμέλας και οξύτητα. Καθώς προχωρά η ωρίμανση, αρχίζει η παραγωγή γαλακτικού οξέος ενώ οξικά βακτήρια επιδρούν στη μπύρα. Άλλοι παραγωγοί χρησιμοποιούν μεταλλικά δοχεία και προσθέτουν καλλιέργειες γαλακτικών βακτηριών. Οι κλασικές μπύρες του είδους σταθεροποιούνται με παστερίωση.

Belgian Golden Ale

Είναι μια καθαρά βελγική μπύρα και αναφέρεται επίσης και σαν δυνατή, αχυρόχρωμη. Προέρχεται από ζύμωση με αφροζύμες, με υψηλό αλκοολικό βαθμό και αρκετά πικρή γεύση λόγω λυκίσκου. Πίνεται κρύα αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου και οφείλει το όνομά της στο «δυνατό» περιεχόμενό της. Χρησιμοποιείται δίστοιχο καλοκαιρινό κριθάρι το οποίο βυνοποιείται στη Γαλλία και το Βέλγιο, ενώ λυκίσκος προστίθεται τρεις φορές κατά τον βρασμό. Τα δύο είδη λυκίσκου που χρησιμοποιούνται έχουν μεγάλη σημασία για το τελικό αποτέλεσμα του αρώματος. Πριν την αρχική ζύμωση γίνεται προσθήκη σακχάρων, ώστε να παραχθεί περισσότερη αλκοόλη. Χρησιμοποιούνται δύο στελέχη ζυμών στην πρώτη ζύμωση. Το γλεύκος χωρίζεται σε δύο μέρη, ένα για κάθε ζύμη. Η πρώτη ζύμωση διαρκεί 5 με 6 μέρες στους 16-28 oC. Η δεύτερη ζύμωση γίνεται σε κρύα δοχεία για τρεις μέρες, όπου η θερμοκρασία μειώνεται σταδιακά στους -1 oC. Η διαδικασία της κρύας ωρίμανσης συνεχίζεται για 3 με 4 εβδομάδες πριν η θερμοκρασία πέσει στους -3 oC ώστε να επιτευχθεί η οριστική καθίζηση των ζυμών. Μετά ακολουθεί φιλτράρισμα και προσθήκη μιας δόσης ενός από τα δύο στελέχη των ζυμών, μαζί με μια ποσότητα σακχάρων. Έπειτα ακολουθεί εμφιάλωση και αφήνεται για 10-14 μέρες για την τρίτη ζύμωση, όπου η θερμοκρασία είναι στους 22 oC. Σειρά έχει μια σταθεροποίηση για 5-6 βδομάδες σε κρύα αποθήκευση στους 4-5 oC.

Amber Ale

Είναι ένα μοντέρνο όνομα για τον όρο ale, και επικεντρώνεται κυρίως στο χρώμα, το οποίο είναι κεχριμπαρένιο. Οι μπύρες που φέρουν αυτόν τον χαρακτηρισμό είναι οι βελγικές και οι αμερικανικές.