Μαΐου 2014
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Ένα φυσικό προϊόν όπως είναι η  μπύρα προέρχεται από συστατικά της γης. Για τη δημιουργία της λοιπόν συναντιούνται το νερό, η βύνη, ο λυκίσκος και η μαγιά.  
Νερό: Αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό στη μπύρα ξεπερνώντας το 90%. Στο παρελθόν μάλιστα η μεταλλικότητά του επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τη γεύση της μπύρας αλλά έδινε και το στίγμα του εδάφους της κάθε περιοχής που προερχόταν. Σήμερα σχεδόν κάθε τύπος  νερού μπορεί να επεξεργαστεί για να οδηγήσει στο επιθυμητό τύπο μπύρας.




Κριθάρι: Είναι το βασικό δημητριακό που χρησιμοποιείται στην παραγωγή της μπύρας. Στις καλλιέργειες συναντάμε 3 βασικούς τύπους κριθαριού. Διακρίνονται από τον αριθμό των σπόρων που βρίσκονται στην κορυφή του κάθε στελέχους. Έτσι συναντάμε σπόρους κριθαριού που αναπτύσσουν 2, 4 και 6 γραμμές κατά μήκος του κεντρικού στελέχους. Τα ζυθοποιία της Ευρώπης προτιμούν τα δίστιχα κριθάρια, γιατί βυνοποιούνται πιο εύκολα και έχουν υψηλότερο συντελεστή αμύλου/φλοιού από τις άλλες δυο κατηγορίες. Στις ΗΠΑ από την άλλη διαλέγουν τα κριθάρι με τις 6 σειρές για λόγους κόστους. Είναι πιο οικονομικό στην ανάπτυξη και έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση ενζύμων, που απαιτούνται για την μετατροπή του αμύλου σε κόκκους ζάχαρης. Εκτός από το κριθάρι πολύ συχνά συναντάμε και άλλα δημητριακά στη παραγωγή μπύρας όπως είναι η βρώμη, το σιτάρι, η σίκαλη και το ρύζι. 



Βύνη: Το κριθάρι που αναλύσαμε παραπάνω για να συμμετέχει στην γέννηση της μπύρας θα πρέπει να μετατραπεί σε βύνη. Η διαδικασία αυτή ξεκινάει με το μούλιασμα του κριθαριού στο νερό για ένα διάστημα 2 - 5 ημερών. Με αυτό τον τρόπο το δημητριακό αποκτά το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό διαλυτού αμύλου και επιτρέπει στις ρίζες να ανθίσουν. Το άμυλο λοιπόν στη περίπτωση αυτή λειτουργεί ως τροφή για την ανάπτυξη και την φωτοσύνθεση. Με αυτό το βήμα λαμβάνουμε τη πράσινη βύνη. Στη συνέχεια ακολουθεί η ξήρανση της πράσινης βύνης σε θερμοκρασία που αναστέλλεται μεν η διαδικασία ανάπτυξης, αλλά επιτρέπεται σε ένα φυσικό ένζυμο να παραμένει ενεργό (το ένζυμο αυτό είναι που διασπά το άμυλο σε γλυκόζη ή μαλτόζη). Τελευταίο στάδιο είναι η φρύξη της βύνης ή αλλιώς το γνωστό καβούρδισμα. Ανάλογα μάλιστα με το βαθμό φρύξης προσδιορίζεται το χρώμα της μπύρας και διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό η γεύση της.



Λυκίσκος: Είναι φυτό και μάλιστα πολύ ευαίσθητο. Η παρουσία του είναι καθοριστική στην διατήρηση της μπύρας, στα αρώματα, στη γεύση και γενικά στο χαρακτήρα της. Οι λειτουργίες του είναι συνδυαστικές. Από τη μια δρα σαν αντιοξειδωτικό και σημαντικό συντηρητικό για την μπύρα και από την άλλη τα αιθέρια έλαια που έχει κατά το στάδιο του βρασμού εκχυλίζονται και προσδίδουν στη μπύρα αρώματα αλλά και την χαρακτηριστική πικράδα. Συνήθως χρησιμοποιούνται σε αποξηραμένη μορφή ή μορφή pellets γιατί είναι δύσκολο να συντηρηθούν ειδικά όταν μετακινούνται (η ευαισθησία τους βλέπεται είναι υψηλή και θέλουν σκοτάδι αλλά και ειδικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας). Υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι λυκίσκου και ο καθένας έχει το δικό του αρωματικό χαρακτήρα και το δικό του αντίστοιχα βαθμό πικράδας. Συνήθως για τις ale και τις stout μπύρες επιλέγονται οι τύποι fuggles και goldings, ενώ για τις lager ο saaz και ο hallertan. Το μυστικό είναι ότι η εν λόγω πικράδα που δίνουν εξισορροπεί την γλυκύτητα της βύνης και έτσι μπορούμε στην παρασκευή της μπύρας να παίξουμε με τους συνδυασμούς τους. Οι κυριότερες χώρες που παράγεται ο λυκίσκος (που αναζητά δροσιά για να αναπτυχθεί) είναι η Ουάσιγκτον, η Γερμανία, η Αυστραλία, η Αγγλία και η Τσεχία. 




Μαγιά: Είναι μονοκύτταροι μύκητες. Οι ζύμες είναι απαραίτητες για τη ζυθοποίηση και γι αυτό μελετήθηκαν από το 1850 από διάσημους επιστήμονες όπως ο Παστέρ, Guy-Lussac και Λέβενχουκ. Το γένος που δίνει το παρόν στη ζυθοποιία είναι το saccharomyces. H δουλειά τους είναι να μετατρέπουν τα σάκχαρα του ζυθογλεύκους σε διοξείδιο του άνθρακα και αλκοόλη. Το πρώτο στάδιο αυτής της διαδικασίας ονομάζεται φάση καθυστέρησης και περιλαμβάνει τη διάσπαση των πρωτεϊνών σε αμινοξέα. Ακολουθεί το στάδιο της αναπνοής, όπου οι ζύμες απορροφούν το οξυγόνο και συγχρόνως μειώνουν το ph του γλεύκους. Το αποτέλεσμα είναι η ζύμωση να λαμβάνει χώρα σε περιβάλλον όξινο και αναερόβιο (που είναι και το ζητούμενο). Το τελικό στάδιο είναι φυσικά η μετατροπή των σακχάρων. Πέρα από την διαδικασία της ζύμωσης οι ζύμες παίζουν και αυτές το ρόλο τους στη γεύση της μπύρας, παράγοντας 3 μεταβολικά προϊόντα. Τις φαινόλες (πικάντικες νότες), τους εστέρες (φρούτα και καρπούς), τα διακετύλια (νότες ξύλου). Το ποσοστό αυτών εξαρτάται από το στυλ της μπύρας. Τώρα που αναφέραμε το στυλ το πιο βασικό στις ζύμες είναι ο διαχωρισμός τους. Εντοπίζονται οι ζύμες ale που ζυμώνουν στην κορυφή της δεξαμενής σε θερμοκρασίες 60-75 F (υψηλότερες από τις lager) για 7-8 ημέρες. Είναι saccharomyces cerevisiae και παράγουν υποπροϊόντα κυρίως εστέρες, που κρύβουν αρώματα λουλουδιών, μήλου, αχλαδιού, ανανά, χόρτων και δαμάσκηνου. Οι ζύμες lager είναι saccharomyces uvarum και ανακαλύφθηκαν από την Carlsberg στη Δανία. Ζυμώνουν πιο αργά στο κάτω μέρος της δεξαμενής σε θερμοκρασία περίπου 34 F και παράγουν αρώματα μικρότερης έντασης. Σε αυτά κυριαρχούν η βύνη και ο λυκίσκος και μετά ακολουθούν τα μπαχαρικά, τα καρυκεύματα και κάποια εσπεριδοειδή.


Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η Ζυθοποιία: Η ιστορία του μοναστηριού αρχίζει το 1850 όταν ο ηγούμενος Jourdain μαζί µε µία ομάδα μοναχών, ίδρυσαν το μοναστήρι του Scοurmοnt, κοντά στο χωριό Chimay. Από το 1862 οι Κιστερκιανοί μοναχοί της Chimay είχαν αναπτύξει πετυχημένα στην περιοχή τους μονάδες παραγωγής μπύρας και τυριών για να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ιδρυμάτων τους, αλλά και για την διατήρηση της απασχόλησης στην ευρύτερη περιοχή τους.  Η μεγάλη αγάπη και η αφοσίωση τους σε αυτό που έκαναν ήταν και είναι το μυστικό της επιτυχίας τους, στο να κάνουν δηλαδή γνωστή και επιτυχημένη την μπύρα τους. Το έργο των μοναχών για μεγάλο χρονικό διάστημα, κατ 'ουσία ήταν η καλλιέργεια στον τομέα αυτό, αλλά πρόσφατα η εργασία αυτή επεκτείνεται σε ελαφρά βιομηχανία, και ιδίως των τροφίμων και των γεωργικών δραστηριοτήτων. Με αυτό τον τρόπο, στο βόρειο τμήμα της χώρας, ζυθοποιούν μπύρα για πολλούς αιώνες. Η Μονή της Scourmont δημιούργησε  διάφορες βιομηχανίες και έγινε ο κύριος πάροχος απασχόλησης στην περιοχή στην οποία εισέφερε ένα ισχυρό δυναμισμό.
Chimay Red: Ελκυστική, απολαυστική με χαρακτηριστικό χαλκοκόκκινο χρώμα και έντονη παρουσία του βερίκοκου. Η αρωματική της εμπειρία κρύβει παθιάρικες φρουτώδης στιγμές. Μόλις ξεπεράσεις την αγνή αγάπη για τον κρεμώδη αφρό της έρχεται ο απόλυτος έρωτας με τα κόκκινα φρούτα, την καραμέλα, τον καφέ και τα πικάντικα μπαχαρικά. Ιδανικά πίνεται στους 10-12 βαθμούς. Αυθεντική μοναστηριακή μπύρα από το Βέλγιο. Παράγεται σύμφωνα με τη μέθοδο της Καμπανίας και η μαγιά της έχει απομονωθεί από το 1949. Δεν παστεριώνεται, ενώ το νερό που χρησιμοποιείται είναι από την πηγή του μοναστηριού «Scour Mont», χωρίς καμιά χημική επέμβαση. Στο μπουκάλι της γίνεται επαναζύμωση. Έχει σκούρο, βαθυκόκκινο χρώμα και το άρωμα της, που προκύπτει από την αναζύμωση στη φιάλη θυμίζει βερίκοκο. Η γεύση της  είναι βελούδινη κι η επίγευση ελαφρώς πικρή, ωστόσο οι νότες φρούτων είναι αισθητές.

ΤύποςTrappist
ΧρώμαΚαφέ σκούρο
Αλκοόλ7 %
ΖυθοποιίαScourmont lez Chimay
ΠροέλευσηΒέλγιο
Reviewsratebeeruntappd
Chimay Blanche: Χρυσαφένια μπύρα με πολλές αρωματικές και γευστικές υποσχέσεις που κρατά με ευκολία. Αποτελεί εξαίσια επιλογή κυρίως γιατί οργανοληπτικά ισορροπεί το γλυκό με το πικρό την μαγιά και το λυκίσκο με το αλκοόλ. Η μύτη και το στόμα γεμίζουν από φρούτα αλλά και πιπέρια, ενώ δεν περνάει απαρατήρητο το άρωμα μοσχάτου και σταφίδας. Σερβίρεται στους 6-8 βαθμούς και όπως όλες οι Chimay επαναζυμώνει στη φιάλη. Ο αφρός της ημίλευκος, πολύ - πολύ πλούσιος και συνεκτικός, διατηρείται έτσι για πολλή ώρα και αφήνει ίχνη στα τοιχώματα του ποτηριού καλύπτοντας τη μπύρα με ένα πιο λεπτό μα πυκνό στρώμα μέχρι το τέλος. Από τις μπύρες με την καλύτερη διατήρηση αφρού!

ΤύποςTrappist
ΧρώμαΠορτοκαλί κεχριμπαρένιο
Αλκοόλ8 %
ΖυθοποιίαScourmont lez Chimay
ΠροέλευσηΒέλγιο
Reviewsratebeeruntappd

Chimay Blue: Η Grande Reserve είναι η ναυαρχίδα της Chimay και συγκαταλέγεται σε μια από τις καλύτερες μπύρες παγκοσμίως. Είναι μια εκπληκτική, ισορροπημένη μπύρα, με δυνατό σώμα και μικροσωματίδια μαγιάς να αιωρούνται σε όλο το βυθό της. Ο αφρός της που πέφτει σχετικά γρήγορα αλλά αφήνει ένα κρεμώδες δακτυλίδι να καλύπτει για αρκετό χρονικό διάστημα την επιφάνεια και σιγά σιγά κάνει τρυπούλες, κρατώντας τα οχυρώματα της στην περίμετρο του ποτηριού. Το άρωμά της δεν είναι τόσο ισχυρό, όσο θα το περιμέναμε για μια Special Strong Dark Ale, αλλά είναι αρκετά πολύπλοκο και ευωδιαστό. Η γεύση της φανταστική και αρκετά πολύπλοκη, με κυρίαρχο το γλυκό στοιχείο της σκούρας ζάχαρης, καραμέλας κλπ. Η δε επίγευση ικανοποιητική, που από γλυκιά σε παραπέμπει σε φρούτα όπως το βύσσινο, με τον λυκίσκο να αναγνωρίζεται με δυσκολία στο τελείωμα της. Στα συστατικά της περιέχει (εκτός των βασικά) σιτάρι και ζάχαρη. Στους 12 με 14°C είναι ιδανική για σερβίρισμα.

ΤύποςTrappist-Strong Dark Ale
ΧρώμαΚαφέ σκούρο
Αλκοόλ9 %
ΖυθοποιίαScourmont lez Chimay
ΠροέλευσηΒέλγιο
Reviewsratebeeruntappd


Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Για πολλά χρόνια οι λάτρεις του κρασιού το απολαμβάνουν χωρίς ενοχές, αφού έχει αποδειχτεί ότι προστατεύει από τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Όπως δείχνουν, όμως, πρόσφατες μελέτες μάλλον ήρθε η ώρα να αποενοχοποιηθεί και η μπύρα χάρη στα πολλαπλά οφέλη της: Από τη μείωση του κινδύνου οστεοπόρωσης μέχρι την πρόληψη από το διαβήτη και την άνοια, οι δέκα λόγοι που ακολουθούν θα σε κάνουν να πίνεις πια χωρίς ενδοιασμούς!

1. Αποκτάς πιο ανθεκτικά οστά
Η μπύρα περιέχει μεγάλες ποσότητες σιλικόνης που συνδέεται με την υγεία των οστών. Σε έρευνα μάλιστα που έγινε το 2009 από το Tufts University βρέθηκε ότι οι ηλικιωμένοι άντρες και γυναίκες που έπιναν ένα ή δύο ποτήρια μπύρα την ημέρα είχαν μεγαλύτερη πυκνότητα οστών.


2. Πιο δυνατή καρδιά
Μια ανάλυση που έγινε το 2011 σε 16 προηγούμενες έρευνες που περιελάμβαναν περισσότερους από 200.000 ανθρώπους, υπό τη διεύθυνση του ιταλικού ινστιτούτου έρευνας Fondazion di Ricerca e Cura, βρήκε ότι ο κίνδυνος καρδιακών παθήσεων μειώθηκε κατά 31% σε όσους έπιναν ένα ή δύο ποτήρια μπύρα την ημέρα, αφού αυξάνουν την HDL, τη λεγόμενη «καλή» χοληστερόλη.


3. Πιο υγιή νεφρά
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Φινλανδία βρήκε ότι σε σχέση με τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά η μπύρα μείωνε τον κίνδυνο ανάπτυξης πέτρας στα νεφρά σε ποσοστό 40%. Μια πιθανή εξήγηση είναι επειδή περιέχει μεγάλη ποσότητα νερού και έτσι βοηθά τα νεφρά να λειτουργούν καλύτερα.


4. Καλύτερη διανοητική υγεία
«Μια μπύρα την ημέρα μπορεί να κρατάει μακριά τη νόσο Αλτσχάιμερ ή άλλες μορφές άνοιας», λένε οι επιστήμονες. Έρευνα στην οποία συμμετείχαν 11.000 ηλικιωμένες γυναίκες κατέληξε ότι όσες έπιναν ένα ποτήρι μπύρα την ημέρα είχαν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν παρόμοιες παθήσεις σε σχέση με αυτές που δεν έπιναν, και μάλιστα σε ποσοστό 20%.


5. Μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου
Πορτογαλική έρευνα βρήκε ότι η μπριζόλα που είναι μαριναρισμένη σε μπύρα μειώνει κατά 70% τις καρκινογόνες ουσίες (HCAs) που παράγονται όταν τηγανίζεται το κρέας. Οι ερευνητές, επίσης, ανακάλυψαν ότι η μπύρα περιέχει τα ίδια περίπου επίπεδα αντιοξειδωτικών με το κρασί.


6. Αυξάνει τα επίπεδα των βιταμινών
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Δανία από το TNO Nutrition and Food Research Institute βρήκε ότι όσοι έπιναν μπύρα είχαν 30% υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης Β6 στο αίμα τους, διπλάσια δηλαδή από όσους προτιμούν το κρασί. Η μπύρα, επίσης, περιέχει Β12 και φολικό οξύ.


7. Προστατεύει από εγκεφαλικά επεισόδια
Ερευνητές από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard ανακάλυψαν ότι οι μέτριες ποσότητες αλκοόλ, συμπεριλαμβανομένης της μπύρας, εμποδίζουν τη δημιουργία θρομβώσεων που μπλοκάρουν τη ροή του αίματος στην καρδιά, το λαιμό και τον εγκέφαλο και μπορεί να προκαλέσουν ισχαιμικό επεισόδιο.


8. Μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη
Έρευνα του Harvard που έγινε σε 38.000 μεσήλικες άντρες βρήκε ότι όσοι έπιναν ένα με δύο ποτήρια μπύρα την ημέρα μείωναν τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 κατά 25%. Σε ποσότητα, όμως, πάνω από δύο ποτήρια δεν βρέθηκαν ευεργετικά αποτελέσματα.


9. Μειώνει την πίεση του αίματος
Το κρασί κάνει καλό στην καρδιά σου, αλλά, σύμφωνα με έρευνα του Harvard η μπύρα κάνει ακόμη μεγαλύτερο καλό. Η έρευνα έγινε σε 70.000 γυναίκες από 25 έως 40 ετών και κατέληξε ότι όσοι πίνουν μπύρα με μέτρο έχουν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν αυξημένη πίεση.

10. Προσθέτει χρόνια ζωής
«Όσοι πίνουν με μέτρο ζουν περισσότερο»: Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν 50 μελέτες του U.S. Department of Agriculture (USDA). Το USDA εκτιμά ότι οι… μέτριοι πότες διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο για παθήσεις που βρίσκονται στις πρώτες λίστες αιτιών θανάτου, όπως οι καρδιαγγειακές και διάφορα είδη καρκίνου. Το ίδιο ισχύει και για την μπύρα, η κατανάλωση της οποίας απαιτεί μέτρο. Δηλαδή, μέχρι 340 γραμμάρια (περίπου 1 κουτάκι μπύρα) για τις γυναίκες και όχι περισσότερο από 680 γραμμάρια για τους άντρες. Η κατάχρηση του αλκοόλ είναι γνωστό ότι προκαλεί σοβαρά προβλήματα στο συκώτι, ορισμένα είδη καρκίνου, καρδιακές παθήσεις αλλά και παχυσαρκία, αφού ένα κουτάκι μπύρας περιέχει περίπου 150 θερμίδες.
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Πριν από πολλά χρόνια ένα στυλ μπύρας έτεινε προς την εξαφάνιση, το οποίο ακόμα και στην χώρα μας έχει αγαπηθεί πολύ. Σίγουρα δεν είμαστε ο κατεξοχήν λαός αυτού του είδους μπύρας, ωστόσο όπως αποδεικνύει η δημοτικότητα του, ταιριάζει σε μας του Έλληνες.

Οι Weiss, είναι ένα είδος μπύρας που μας έρχεται απ’ την Γερμανία. Πρόκειται για έναν απ’ τους κλασσικότερους τύπους μπύρας της Βαυαρίας και ένα απ’ τα γνωστότερα στυλ παγκοσμίως. Στα Γερμανικά Weiss σημαίνει λευκό. Το όνομα τους λοιπόν το έχουν πάρει απ’ το χλωμό, λευκό χρώμα που έχουν σε αντίθεση με το ξανθό πολύ δημοφιλές είδος στην Γερμανία, αυτό των Lager. Είναι γνωστές για την μοναδική τους γεύση, η οποία οφείλεται στην παραγωγή τους από σιτάρι. Οι Γερμανικές Weiss, περιέχουν το λιγότερο 50% βύνη σιταριού. Σε άλλες χώρες αυτό δεν είναι υποχρεωτικό και οι «Σιταρένιες» τους όπως μπορούν να ονομαστούν στα ελληνικά παράγονται με λιγότερο σιτάρι.

Οι Weiss, έγιναν πολύ δημοφιλείς κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Η ιστορία τους ξεκινά κάπου στον 12ο και 13ο αιώνα. Στην Βοημία, γειτονική περιοχή της Βαυαρίας, παράγονταν μια μπύρα αυτού του είδους. Η μπύρα αυτή αγαπήθηκε και διαδόθηκε μέχρι την Βαυαρία. Σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Weiss, έπαιξαν δυο οικογένειες. Ο οίκος των Ντέγκενμπεργκ (Degenberg), ο οποίος διατηρούσε τα προνόμια αποκλειστικής παραγωγής Weiss και ο οίκος των Βίτελσμπαχ (Wittelsbach) ο οποίος διοικούσε την περιοχή.

Η παραγωγή της Weiss συνάντησε αρκετά προβλήματα κατά το πέρασμα των χρόνων, ανάμεσα σ’ αυτά ήταν οι αυστηροί περιορισμοί του Reinheitsgebot, του Νόμου περί αγνότητας της μπύρας, ο οποίος απαγόρευε οποιαδήποτε προσθήκη ξένης ουσίας στην μπύρα, εκτός από νερό, λυκίσκο και κριθάρι και την παραγωγή της μπύρας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το 1556, διατυπώθηκε η υποτιμητική φράση, του Δούκα Αλβέρτου ‘Ε (Duke Albrecht V), η οποία υποστήριζε ‘’ότι η Weiss δεν προσφέρει τίποτα θετικό, είναι μια άχρηστη μπύρα η οποία απλά ωθεί στην μέθη’’ και απαγόρευσε την παραγωγή της μπύρας Weiss από οποιονδήποτε πέρα της οικογένειας των Degenberg. Όταν ο τελευταίος Degenberg απεβίωσε δίχως να αφήσει διαδόχους, τα δικαιώματα παραγωγής της μπύρας πέρασαν στην οικογένεια των Wittelsbach. Εκείνοι πλέον με την σειρά τους οδήγησαν το είδος μπύρας στην ανάπτυξη και μέσω αυτής σε δικό τους όφελος, αφού επέβαλαν σε κάθε επιχειρηματία να αγοράζει μπύρα που παραγόταν μόνο απο το δικό του δίκτυο ζυθοποιίας εντός του Βασιλείου. Η παρακμή του 1872, οδήγησε τους Wittelsbach στην πώληση των αποκλειστικών δικαιωμάτων στην Ζυθοποιία του Georg Schneider, η οποία δραστηριοποιείται ενεργά ακόμα και σήμερα (Μπύρα Scheider).

Σήμερα ο Πρίγκηπας της Βαυαρίας Λεοπόλδος (Luitpold of Bavaria) ασχολείται ακόμα με την ζυθοποιία. Ιδιοκτήτης της Ζυθοποιίας Kaltenberg που παράγει την μπύρα König Ludwig, παρακολουθεί τις εξελίξεις στις οποίες η οικογένεια του είχε παίξει σημαντικό ρόλο. Στα μέσα του 20ου αιώνα οι Weiss, ήρθαν ξανά στο προσκήνιο και μέχρι τα τέλη του ιδίου αιώνα είχαν γίνει αρκετά δημοφιλείς σε παγκόσμιο επίπεδο. Εδώ και αρκετά χρόνια Weiss, παράγεται και στην χώρα μας.


Οι Weiss, όπως αναφέρεται παραπάνω έχουν πάρει το όνομα απ το λευκό χρώμα τους. Περιέχουν το λιγότερο 50% σιτάρι, ενώ πολλοί Γερμανοί ζυθοποιοί παράγουν μπύρες με 60%-70% βύνη σιταριού. Μπύρα με 100% σιτάρι δεν μπορεί να παραχθεί. Οι περισσότερες Weiss, είναι αφιλτράριστες και περιέχουν υπολείμματα μαγιάς στην φιάλη ή το βαρέλι. Ζυμώνονται για 2-4 μέρες, σε θερμοκρασίες μεταξύ 20οC-22οC και ωριμάζουν για 10-14 ημέρες πριν εμφιαλωθούν. Οι Weiss, έχουν αρχική περιεκτικότητα ζυθογλεύκους 11,5ο-13,2ο Plato. Σε αντίθεση με την γενικευμένη φιλοσοφία των Γερμανών για μπύρες χαμηλής ζύμωσης όπως είναι οι Lager, οι Weiss, είναι μπύρες υψηλής ζύμωσης. Η μαγιά τις «προικίζει» με τα φρουτώδη αρώματα και γεύση. Είναι γνωστές για τον πλούσιο και συμπαγή αφρό τους, που προκαλείται απ την υψηλή περιεκτικότητα πρωτεϊνών και ανθρακικού.


Διακρίνονται σε αρκετές υποκατηγορίες ανάλογα το χρώμα και την παρασκευή τους. Υπάρχουν οι σκούρες Weiss οι οποίες είναι γνωστές ως Dunkel Weiss και οι Kristall Weiss, οι οποίες είναι οι κρυσταλλικές, διαυγείς Weiss, καθώς έχουν υποστεί φιλτράρισμα πριν την εμφιάλωση. Οι μπύρες που παράγονται στην Νότια και Νοτιοδυτική Γερμανία με βάση το σιτάρι και την προσθήκη κριθαριού ονομάζονται Weizenbier και μόνο όταν έχουν φιλτραριστεί προσεκτικά Kristall Weizen. Όταν στην φιάλη υπάρχει μετά τη ζύμωση μαγιά και βέβαια το ίζημα της, τότε ονομάζεται Weissbier. Όταν λοιπόν υπάρχει το ίζημα της μαγιάς, τα υπολείμματα της δηλαδή η μπύρα χαρακτηρίζεται ως ζυμοσταρένια (Hefeweizen). Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι Münchener Weiss. Εσφαλμένα πολλές ετικέτες εκτός Γερμανίας φέρουν αυτό τον όρο, καθώς δεν έχουν την ίδια περιεκτικότητα βύνης σιταριού όπως οι Γερμανικές. Η Berliner Weisse, παράγεται αποκλειστικά στο Βερολίνο. Έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, περίπου 2,5%-3,7%, είναι ανοιχτόχρωμες και έχουν ξηρή και όξινη γεύση. Συνοδεύονται από μια μεγάλη ποικιλία σιροπιών η οποία τους χαρίζει διαφορετικό εντυπωσιακό χρώμα και αλλάζει τη γεύση τους σύμφωνα με αυτό.


Υπάρχουν μπύρες που παράγονται από σιτάρι και εκτός Γερμανίας. Οι πιο γνωστές είναι οι Witbier στο Βέλγιο και οι Wheat beer στην Αμερική. Ενώ πρόκειται για μπύρες που περιέχουν βύνη σιταριού, δεν μπορούν να ενταχθούν στις Weiss καθώς δεν έχουν την ίδια σύσταση. Για παράδειγμα μια Βελγική περιέχει και άλλα στοιχεία όπως μπαχαρικά, ενώ μια Αμερικάνικη παράγεται με λιγότερη βύνη σιταριού (περίπου 30% αντί για 50% το λιγότερο), αποφεύγοντας τα αρώματα γαρίφαλου ή μπανάνας που έχουν οι Γερμανικές.

Δείτε τις πιο δημοφιλής Weiss μπύρες εδώ και εδώ.

Η χώρα μας, σαν λάτρης της μπύρας Weiss έχει πλέον να επιδείξει μεγάλη ποικιλία, ανάλογη όπως στις Lager ή τις Pils. Πρωτοπαράχθηκε η Vergina Weiss και συνέχισαν κάποιες όπως η Fix Royale (ως Weiss πλέον), όπως και η Άλφα Weiss απο τις μεγάλες ζυθοποιίες αλλά και πληθώρα απο τις μικροζυθοποιίες που θέλουν να κερδίσουν έδαφος. Κατά το παρελθόν υπήρχε και η Craft Weiss η οποία σταμάτησε μετά την αναστολή λειτουργίας της Μικροζυθοποιίας Craft.

Ελληνικές αντιπροσωπευτικές ετικέτες

Alpha Weiss
Fix Weiss
Vergina Weiss
Magnus Weiss
Plastigga Weiss
Ali Weiss
Voreia Wit
Amarosa Weiss
Omega Weiss
Volkan White
White Donkey
White Rapsody
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. είναι μία από τις σημαντικότερες εταιρίες παραγωγής και εμπορίας μπύρας στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1963 από μια ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών και αποτελεί μέλος του Ομίλου Heineken N.V. Το πρώτο εργοστάσιο της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας λειτούργησε στην Αθήνα το 1965 και παρήγαγε την μπύρα Amstel. Το 1975 εγκαινιάστηκε το δεύτερο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη και το 1985 αγοράστηκε το τρίτο, στη ΒΙ.ΠΕ. Πάτρας. Σήμερα, παράγει και συσκευάζει στην Ελλάδα μερικές από τις πιο διάσημες μπύρες: Amstel, Amstel Pils, Amstel Bock, Heineken, ΑΛΦΑ, Fischer, Buckler, BIOΣ 5. Παράλληλα, εισάγει τις Amstel Light, McFarland, Erdinger, SOL, Murphy’s, Duvel, Chimay, Kirin, Moretti, Desperados, Krusovice και άλλες. Το 1999, η εταιρία ξεκίνησε την παραγωγή της μπύρας Fischer από την Αλσατία, ενώ το 2000 ακολούθησε το λανσάρισμα της παραδοσιακής, ελληνικής μπύρας ΑΛΦΑ στην αγορά. Το 2001 η Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. γίνεται, μέσω της Heineken, Μέγας Χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Σήμερα, εξάγει τα προϊόντα της σε περίπου 30 χώρες, στην Ευρώπη, την Αφρική και την Αμερική. Από το 1968, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. εκπροσωπεί τη Heineken N.V. στην Ελλάδα, ακολουθώντας τη συγχώνευση ανάμεσα στην Amstel και τη Heineken που έγινε στην Ολλανδία.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. (HEINEKEN)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Λεωφ. Κηφισού 102, Αθήνα
Τ.Κ.: 12241, Αιγάλεω
ΤΗΛ: 210-5384230
Website


Η πρωτοπόρος ιδέα της ίδρυσης ενός ελληνικού ζυθοποιείου ανήκει στον Δημήτρη Πολιτόπουλο και την οικογένεια του. Όντας ο ίδιος ζυθοποιός, απόφοιτος του Siebel Institute of Technology Chigago, Illinois, αποφάσισε να ενισχύσει οικονομικά και βιομηχανικά την πατρίδα του μ' ένα ζυθοποιείο, μιας και η Ελλάδα ήταν μεταξύ των χωρών που δεν παρήγαν δική τους μπύρα. Έτσι το Φεβρουάριο του 1998 ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό ζυθοποιείο στη Ροδόπη, όπου και κατά την παράδοση παρήχθη για πρώτη φορά ελληνική μπύρα στους αρχαίους χρόνους, και γεννήθηκε η μπύρα "ΒΕΡΓΙΝΑ". Η εταιρία εδρεύει στην βιομηχανική περιοχή Κομοτηνής. Η "Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης Α.Ε." θεωρείται μια από τις πιο ανερχόμενες και υποσχόμενες εταιρίες στην Ελλάδα. Η πετυχημένη αναπτυξιακή δυναμική της εταιρίας οφείλεται στο συνδυασμό του έμπειρου προσωπικού της με την συνεχή ανανέωση και αναβάθμιση του εξοπλισμού της. Κατά το έτος 1999, η εταιρία άρχισε επιτυχώς την εξαγωγή προϊόντων της στις Η.Π.Α. Μεταξύ άλλων η εταιρία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην εξασφάλιση της υψηλής ποιότητας του προϊόντος της βάση διεθνών κανονισμών.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: Ζυθοποιία Μακεδονίας-Θράκης Α.Ε.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής
Τ.Κ.: 69100, Κομοτηνή
ΤΗΛ: 25310-38715
Website


Η Μύθος Ζυθοποιία Α.Ε., είναι η δεύτερη σε μέγεθος ζυθοποιία στην Ελλάδα. Το εργοστάσιο βρίσκεται στη Βιομηχανική Περιοχή Θεσσαλονίκης και έχει 3 γραμμές παραγωγής με δυναμικότητα 1,1 εκατομμύρια εκατόλιτρα μπύρας ετησίως. Η Μύθος Ζυθοποιία παρασκευάζει και διακινεί στην Ελλάδα την μπύρα Mythos, την πρώτη αυθεντικά Ελληνική μπύρα, τη γερμανική lager Henninger, τη γερμανική pilsner Kaiser και την ελληνική lager Golden. Επίσης εισάγει και διακινεί παγκόσμια καθιερωμένες μάρκες στο χώρο της μπύρας, όπως η αυστραλιανή Foster΄s και οι ιρλανδέζικες Guinness και Kilkenny. Το 1970 ιδρύθηκε η Henninger Hellas S.A., από την Γερμανική Ζυθοποιία Henninger Brau of Frankfurt. Το 1992 ο Όμιλος Μπουτάρη εξαγοράζει την Henninger Hellas S.A. Το 1997 γίνετε το λανσάρισμα της μπύρας Mythos, της πρώτης αυθεντικά Ελληνικής μπύρας. Το 2006 οι εταιρείες Scottish & Newcastle και Boutari Holding συμφώνησαν και υπέγραψαν την εξαγορά του ποσοστού των μετοχών της Μύθος Ζυθοποιίας, που κατείχε η Boutari Holding, από την Scottish & Newcastle. Με αυτή την εξαγορά η Scottish & Newcastle κατέχει πλέον το 100% του μετοχικού κεφαλαίου της Μύθος.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: Μύθος Ζυθοποιία Α.Ε. (CARLSBERG)
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ιπποκράτους 171
Τ.Κ.: 19004, Σπάτα
ΤΗΛ: 210-6675200
Website



Η νέα πλέον Ολυμπιακή Ζυθοποιία Α.Ε. είναι κάτοχος των σημάτων της παλαιότερης, καθώς και της πιο ιστορικής μπύρας στην Ελλάδα, της FIX Hellas. Η εταιρία Ελληνικές Μικροζυθοποιίες Α.Ε. προχώρησε από την 1η Ιανουαρίου του 2010 σε αλλαγή της εταιρικής της επωνυμίας σε Ολυμπιακή Ζυθοποιία Α.Ε., σε συνέχεια της εξαγοράς το Φεβρουάριο του 2009 και μετέπειτα απορρόφησης της παλαιάς Ολυμπιακής Ζυθοποιίας Α.Ε., πρώην συμφερόντων του κ. Β. Κουρτάκη, διατηρώντας όλα τα υπόλοιπα εταιρικά στοιχεία αμετάβλητα. Το εργοστάσιο της βρίσκεται στην περιοχή της Ριτσώνας, στην Εύβοια. Στο νέο υπερσύγχρονο ζυθοποιείο της εταιρίας, που εκτείνεται σε χώρο 7.500 τμ., εντός οικοπέδου 25 στρεμμάτων, θα παράγεται και θα εμφιαλώνεται η νέα FIX Hellas. Η ιστορική μπύρα θα είναι πλέον διαθέσιμη στους Έλληνες καταναλωτές σε συσκευασίες επιστρεφόμενων γυάλινων φιαλών, αλουμινένιων κουτιών, καθώς και βαρελιών χωρητικότητας 30 lt. Από την πρώτη στιγμή έχει έμπρακτα αποδείξει ότι, παράλληλα με το επενδυτικό της πρόγραμμα, είναι σταθερά προσηλωμένη στην εξέλιξη της αγοράς της μπύρας στην Ελλάδα, στην ουσιαστική συνεισφορά στην εθνική οικονομία, στην υπεύθυνη επένδυση στην πρώτη ύλη και στη στήριξη του Έλληνα αγρότη και παραγωγού. Την ίδια στιγμή, αποτελεί παράδειγμα της υγιούς ελληνικής επιχειρηματικότητας και στο εξωτερικό, μεταφέροντας την υψηλή ποιότητα και γεύση της ελληνικής μπύρας σε αρκετές δυναμικές διεθνείς αγορές.

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑΣ: Ολυμπιακή Ζυθοποιία Α.Ε.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: 70ο χλμ. Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας
Τ.Κ.: 32009, Ριτσώνα Ευβοίας
ΤΗΛ: 22620-71265,71012
Website
Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing

Η Ζυθοποιία: Το αββαείο Notre Dame de Leffe, ιδρύθηκε το 1152 στην επαρχία Namur του νότιου Βελγίου. Οι Νορμπερτίνοι μοναχοί όπως συνηθιζόταν εκείνα τα παλιά χρόνια, είχαν ένα μικρό ζυθοποιείο μέσα στο μοναστήρι και παρασκεύαζαν μπύρα, τόσο για τις δικές τους ανάγκες όσο και για τους επισκέπτες του μοναστηριού. H συνταγή της μπύρας που έφτιαχναν ήταν παλιά και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν ήταν όλα αγνά και μαζεμένα από τους γύρω αγρούς και δάση. Η ζυθοποιία του Leffe μνημονεύεται σε αρχεία απ’ το 1200. Μετά το 1460, το μοναστήρι πέρασε άσχημες μέρες, με καταστροφές από φωτιές και πλημμύρες, αρρώστιες και επιδρομείς, μέχρι το 1794, στην Γαλλική Επανάσταση, όπου οι μοναχοί το εγκατέλειψαν, όπως τόσα άλλα μοναστήρια. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι μοναχοί επέστρεψαν και το 1952, για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες αναστυλώσεων αλλά και λειτουργικές ανάγκες του μοναστηριού, έκαναν μια συμφωνία με την ζυθοποιία του Albert Lootvoet, να παρασκευάσει μπύρα, βασισμένη στην παραδοσιακή συνταγή και με το όνομα του μοναστηριού, απ’ τις πωλήσεις της οποίας θα είχαν κάποια μικρά ποσοστά. Η πρώτη μπύρα ήταν μια Leffe Brune και είχε μεγάλη επιτυχία, στην τοπική αγορά. Η συμφωνία αυτή μοναστηριού με ιδιωτική ζυθοποιία ήταν και η πρώτη του είδους, που οδήγησε αργότερα στις λεγόμενες μοναστηριακές μπύρες (abbey beers).

Η Μπύρα: Η πανάρχαια τεχνογνωσία και ο συνδυασμός της χλωμής βύνης, νερού, λυκίσκου και μαγιάς δανείζουν στην Leffe Blond λεπτή γεύση και χρυσό χρώμα, το οποίο καταφέρνει να αντανακλά στο φως. Η βανίλια και το γαρίφαλο εμποτίζουν την μπύρα με μια ακόμα πιο ομαλή γεύση, η οποία εκφράζεται καλύτερα σε ένα δισκοπότηρο Leffe. Ταυτόχρονα επιτρέπει την απαλή, φρέσκια ουσία της για να αποκαλύψει την αληθινή κομψότητα της. Η Leffe είναι μία μπύρα με ιστορία και παράδοση 800 χρόνων. Απόδειξη αυτού είναι τα βραβεία «Μοναδικής Ποιότητας» (Exceptional products – ITQI) που κερδίζει από το 2005 μέχρι σήμερα. Παράγεται στο Βέλγιο ακολουθώντας την ίδια συνταγή και διαδικασία παραγωγής 800 χρόνια τώρα. Ανήκει στην κατηγορία των super premium ζύθων.

ΤύποςBelgian Ale
ΧρώμαΞανθό σκούρο
Αλκοόλ6,6 %
ΖυθοποιίαAbbaye de Leffe
ΠροέλευσηΒέλγιο
Reviewsratebeeruntappd


Τα πάντα για την μπύρα τις Μικροζυθοποιίες και το homebrewing


Η μπύρα έκανε την εμφάνιση της μαζί με το πολιτισμό και έτσι συμβάδιζε συγχρονισμένα με την εξέλιξη του. Ανατρέχουμε λοιπόν στην πρώτη κοινωνία, όταν οι άνθρωποι για πρώτη φορά συνειδητοποίησαν την σημασία της ομαδικότητας για την επιβίωση και δημιούργησαν ομάδες για κυνήγι και καλλιέργεια. Η στιγμή αυτή μας γυρνάει περίπου 15.000 χρόνια πίσω. Το σιτάρι ήταν το πρώτο αγαθό που καλλιεργήθηκε τότε και άνοιξε το δρόμο για το ανθρακούχο ποτό.

Σύμφωνα με τα ευρήματα των ιστορικών η αναζήτηση για τις ρίζες της ζυθοποιίας, μας τοποθετούν στην Αρχαία Αφρική, στους Αιγύπτιους και συγκεκριμένα τους Σουμέριους. Κάνουμε λοιπόν μια επιστροφή στο παρελθόν περίπου 6000 χρόνια πριν για να ανακαλύψουμε την πιο παλιά καταγεγραμμένη απόδειξη παραγωγής μπύρας που υποδεικνύει τους Σουμέριους. Η Σουμέρια, για λόγους προσανατολισμού, βρίσκεται ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Εύκρατη και περιλαμβάνει τη Νότια Μεσοποταμία και την αρχαία πόλη Βαβυλώνα.

Αφήνουμε όμως την γεωγραφία για να επικεντρωθούμε στο θέμα της μπύρας. Εκεί φτιάχτηκε η πρώτη μπύρα, το πώς όμως προέκυψε η διαδικασία της ζύμωσης δεν είναι εξακριβωμένο και αποδίδεται στη τύχη. Την ύπαρξη της την υπογράφει μια σφραγίδα 4000 χρόνων που περιέχει τον ύμνο στην Ninkasi τη θεά της Ζυθοποιίας. Αυτός ο ύμνος είναι ταυτόχρονα και συνταγή μπύρας. Πέρα όμως από αυτό δεν δίνονται στοιχεία για την αρχή της διαδικασίας. Η θεωρία της τύχης που επικρατεί περιγράφει ένα ψωμί που βράχηκε, παρέμεινε έτσι και μετά από καιρό άρχισε να ζυμώνετε.

Οι Σουμέριοι εκμεταλλεύτηκαν αυτά τα σημάδια της τύχης και έμαθαν να επαναλαμβάνουν την διαδικασία, έβρεχαν το ψωμί, ζύμωναν και γεννιόταν ένα υγρό που έφτιαχνε τη διάθεση. Έτσι καθιέρωσαν την ύπαρξη του ονομαζόμενου τότε θεϊκού ποτού. Συνεχίζοντας τη διαδρομή από το έπος Γκιλγκαμές που γράφτηκε την 3η χιλιετία μάθαμε ότι όχι μόνο το ψωμί αλλά και η μπύρα ήταν πολύ σημαντική. Αναλυτικότερα το συγκεκριμένο έπος αναγνωρίζεται ως ένα από τα πρώτα μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στις σελίδες του περιγράφεται πολύ παραστατικά και ζωντανά η μετάβαση ενός ανθρώπου από την πρωτόγονη συμπεριφορά στην καλλιεργημένη. Κατά τη διάρκεια αυτής της αλλαγής και μέσα στην εκπαίδευση του συμμετείχε το ψωμί και η μπύρα.


Αφήνουμε όμως τους Σουμέριους για να ασχοληθούμε με τους διαδόχους τους, τους Βαβυλώνιους. Κυριαρχούν στην Μεσοποταμία την 2η χιλιετία και αναλαμβάνουν την εξέλιξη του πολιτισμού των Σουμερίων άρα και την ανάπτυξη στην τέχνη της μπύρας. Σήμερα είναι γνωστό ότι οι Βαβυλώνιοι ήξεραν να φτιάχνουν 20 διαφορετικούς τύπους μπύρας. Αυτές οι πρώτες αρχαίες μπύρες δεν έμοιαζαν πολύ με τις σύγχρονες, ήταν θολές, αφιλτράριστες και αρκετά πικρές (γιατί δεν ήξεραν πώς να απομακρύνουν τα υπολείμματα μετά το πέρας της ζύμωσης). Κέρδιζαν όμως τον κόσμο τόσο πολύ που ήδη είχαν αρχίσει να εξάγονται από την Βαβυλώνα μέχρι την Αίγυπτο. Μάλιστα ο Hammurabi ένας από τους πιο σημαντικούς Βαβυλώνιους βασιλιάδες σύνταξε μερικούς από τους πιο παλιούς νόμους για τη μπύρα. Ένας από αυτούς καθόριζε την επιτρεπόμενη ημερήσια κατανάλωση ανάλογα με την κοινωνική θέση του ατόμου. Δηλαδή ένας απλός εργάτης δικαιούταν μόλις 2 lt την ημέρα, ένας δημόσιος υπάλληλος αντίστοιχα 3lt, ενώ οι διαχειριστές του κράτους και οι ιερείς πιο προνομιούχοι έφταναν τα 5lt. Με τον τρόπο αυτό η μπύρα δεν πουλιόταν αλλά δινόταν σαν τρόπος πληρωμής.

Προχωράμε στα χρόνια και στους λαούς. Αυτοί που ανέλαβαν τα ηνία της μπύρας ήταν οι Αιγύπτιοι. Οι πιστοί στους Φαραώ, πίστευαν στην θεϊκή προέλευση της μπύρας και στην υπερφυσική της δύναμη. Το λιθαράκι τους στην παραγωγή ήταν αξιόλογη. Χρησιμοποίησαν καταρχήν μη ψημένο ψωμί και άρχισαν να ελέγχουν τις ημερομηνίες παραγωγής για την βελτίωση της ποιότητας. Παράλληλα η λατρεία για το δροσερό ποτό διαδίδεται και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου παράγεται από διάφορες πρώτες ύλες και μορφές. Για παράδειγμα βρίσκουμε την Changisa (μπύρα τύπου Θιβέτ), την chichais από καλαμπόκι και την kumis από γάλα καμήλας. 

Πριν συνεχίσουμε την ιστορική μας διαδρομή για την μπύρα αξίζει να κάνουμε ένα εννοιολογικό διάλειμμα. Η λέξη μπύρα πηγάζει από την λατινική λέξη bibere που σημαίνει πίνω και από την ισπανική Cerveza που μεταφράζεται με το όνομα της Ελληνίδας θεάς για την καλλιέργεια, Δήμητρα.

Αυτή η σύντομη διακοπή στην ιστορία μας μεταβιβάζει ομαλά στους λαούς που πήραν στη συνέχεια τα σκήπτρα της μπύρας και δεν ήταν άλλοι από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Ο Πλίνιος τόνισε την επιτυχία της μπύρας στη Μεσόγειο πριν από το κρασί. Οι Ρωμαίοι βέβαια από την άλλη θεωρούσαν το κρασί αμβροσία και τη μπύρα βάρβαρο ποτό και γι αυτό παραγόταν σε περιοχές έξω από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όπου ήταν δύσκολο να γίνει το κρασί.

Είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή να πάμε στους βασιλιάδες της μπύρας σε αυτούς που έβαλαν τα πράγματα σε τάξη, τους Γερμανούς. Η παλιότερη απόδειξη κατασκευής μπύρας σε γερμανικό έδαφος έρχεται περίπου το 800 πχ από αμφορέα μπύρας που βρέθηκε κοντά στην σημερινή πόλη Kulmboch. H μπύρα αυτή δεν αποθηκευόταν ήταν θολή και δεν είχε αφρό. 

Όπως είναι λογικό θα ασχοληθούμε ξανά με τους Γερμανούς, αφού όμως κάνουμε μια αναφορά στα άλλα διάσημα μέρη παραγωγής μπύρας, τα μοναστήρια. Καθώς λοιπόν η καλλιέργεια του κριθαριού απλωνόταν όλο και περισσότερο στο βορρά και στο νότο τόσο περισσότερο αναπτυσσόταν και η μπύρα. Αυτό δεν άφησε την εκκλησιά αμέτοχη που άρχισε να την παρακολουθεί στενά. Τα χριστιανικά αβαεία ως κέντρα γεωργίας, γνώσης και επιστήμης εξευγένισαν τη μέθοδο παραγωγής. Αρχικά χρησιμοποίησαν την παραγόμενη μπύρα για την απόλαυση των μοναχών, στην συνέχεια την μοιράστηκαν με τους προσκυνητές και αργότερα αντιλήφθηκαν τις μεγάλες εμπορικές δυνατότητες της για την χρηματοδότηση των κοινοτήτων τους.

Τότε πήραν είδηση και οι Σκανδιναβικές χώρες που αρχικά την ανέφεραν στο γνωστό έπος τους, στο οποίο ο οίνος ήταν για τους θεούς, η μπύρα για τους θνητούς και το υδρομέλι για τους νεκρούς. Οι Φινλανδοί στην ποιητική ιστορία του Kanawala αφιέρωσαν 400 ολόκληρους στίχους την αφρώδη αφεντιά της και 200 για την δημιουργία τους. Ωστόσο ακόμα και μετά την προσπάθεια των μοναχών και των Σκανδιναβών υπήρχε πολύ λίγη γνώση όσο αφορά το ρόλο της μαγιάς για την ολοκλήρωση της ζύμωσης. Είναι λοιπόν η κατάλληλη στιγμή για να επανέλθουμε στους Γερμανούς που έδωσαν την λύση. Η λύση αυτή ήταν το πρώτο δείγμα Βαυαρικής μαγιάς από ένα ειδικό στέλεχος που απομονώθηκε τύπου lager και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Αφού φτάσαμε στη μαγιά μας λείπει κάτι και αυτό το κάτι είναι ο λυκίσκος. Το 15 αιώνα γίνεται η πρώτη αναφορά στο όνομα του και στη χρήση του από τους Φλαμανδούς που το εισήγαγαν από την Αγγλία. Το 16 αιώνα αυτό το απλό ντεμπούτο του το έκανε διάσημο και την χρήση του δεδομένη για την συντήρηση της μπύρας σε αντικατάσταση των φύλλων που είχαν αυτή τη λειτουργία. Η εύρεση του λυκίσκου μας έφερε και στο πιο μεγάλο γεγονός μέχρι και σήμερα για τη μπύρα το πρώτο νόμο καθαρότητας επί γενικής επίβλεψης και υπογραφής των Γερμανών. Χρονολογικά είμαστε στα 1516 και το περιεχόμενο του αναφέρει τα μοναδικά 4 συστατικά που επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία της μπύρας. Με τυχαία σειρά αυτά είναι το νερό, το βυνοποιημένο κριθάρι, το βυνοποιημένο σιτάρι και ο λυκίσκος. Στη μικρή ομολογουμένως λίστα δεν συμπεριλαμβάνεται φανερά η μαγιά όμως είναι αποδεκτή και θεωρείται δεδομένη για την επιτυχή διαδικασία της ζύμωσης. Ο Επικείμενος νόμος αποτελεί για τους καταναλωτές ποιοτική εγγύηση και σφραγίδα για τις γερμανικές μπύρες αλλά και την διαφορά τους από την άλλες κατηγορίες της Ευρώπης που φτιάχνονται από διάφορες πρώτες ύλες.


Η επόμενη μεγάλη ανάπτυξη επετεύχθη το 19 αιώνα από την σημαντική δουλειά που έκανε ο Louis Pasteur και εξήγησε τον τρόπο που λειτουργούν οι ζύμες. Μέχρι τότε οι ζυθοποιίες δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν κατά τους θερινούς μήνες, όπου η θερμοκρασία ανέβαινε πολύ γιατί οι άγριες ζύμες αδυνατούσαν σε αυτούς του βαθμούς να βγάλουν εις πέρας τη ζύμωση. Έπρεπε λοιπόν να περιμένουν τους ψυχρούς μήνες για την παραγωγή και να αποθηκεύουν τη μπύρα σε σπηλιές κοντά στις Άλπεις.

Το 1880 μόνο στις ΗΠΑ λειτουργούσαν 2400 ζυθοποιεία. Συγκριτικά ο αριθμός αυτός σήμερα έχει κατέβει πάρα πολύ περίπου στα 375. Η μείωση αυτή οφείλεται σταδιακά στην απαγόρευση της παραγωγής που έγινε με τροποποίηση του συντάγματος το 1919 και με το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που ακολούθησε. Το ίδιο παρατηρήθηκε αντίστοιχα σε όλες τις χώρες παραγωγής. Σήμερα η μπύρα κερδίσει όλο και περισσότερο το καταναλωτικό κοινό και ανεβαίνει συνεχώς σε πωλήσεις, σε αριθμό νέων ετικετών και σε προσθήκες ζυθοποιείων. Όσο αφορά τους διαφορετικούς τύπους, έχουν ανακαλυφθεί πάρα πολύ, όπως επίσης η σταθεροποίηση, το φιλτράρισμα και η εμφιάλωση.
ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΣ ΑΝΑ ΦΥΛΗ ΚΑΙ ΕΠΟΧΗ

Βαβυλώνα: Η θεότητα της μπύρας ΝιΒάδα και η θεότητα του Κριθαριού, Νινούρτα αποτελούσαν τις θεότητες της ίασης.

Αίγυπτος: Η μπύρα, συνοδευτικό ποτό, "νόμισμα" ανταλλαγής, αλλά και θεραπευτικό με την προσθήκη του στα μπάνια.

Ελλάδα: Για τον Ιπποκράτη η μπύρα ήταν ένα φάρμακο κατά του πυρετού που ευνοούσε την απομάκρυνση των τοξινών.

Ρώμη: Την πρότειναν στις γυναίκες που θήλαζαν αφού βοηθούσε στην παραγωγή γάλακτος.

Γαλάτες: Η μπύρα είχε το όνομά της, Cerevisia, προς τιμήν της Θεάς της συγκομιδής. Ο ζύθος θεωρείτο δυναμωτικό ποτό. Το "μαγικό φίλτρο" του Asterix αποτελείτο από μπύρα!!

Βίκινγκς: Διορατικοί, μετέφεραν και παρασκεύαζαν την μπύρα πάνω στα καράβια για να αποφύγουν την ανεπάρκεια βιταμινών.

Μεσαίωνας: Η μπύρα αποτελούσε προστασία κατά των επιδημιών. Ο St. Arnould νίκησε τη χολέρα με τη βοήθεια της μπύρας.

Αναγέννηση: Χάρη στις θεραπευτικές ικανότητες της μπύρας, οι ζυθοποιοί θεωρούνται εξαιρετικοί φαρμακοποιοί.

19ος αιώνας: Χάρη στις διατριβές που έγιναν πάνω στην μπύρα, ο Pasteur ανακάλυψε τη διαδικασία ζύμωσης και ανέπτυξε την έρευνα πάνω στα ένζυμα.

20ος αιώνας: Οι διαιτολόγοι "ανακαλύπτουν" ξανά τις αρετές της μπύρας, ως πηγή βιταμινών, γλυκιδίων και μεταλλικών στοιχείων.

Κλικ εδώ για μεγέθυνση